Dag Paul, was het leuk wonen op Stanley Road?

Tjonge, knars. Sterkte, allebei.

quote:

Op vrijdag 19 oktober 2007 23:48 schreef Jane het volgende:
Haai dwerg! Leuk dat ze daar ook internet hebben.

Alleen op kantoor. Niet in de bungalow. Nouja, soms in de bungalow. Als de wind oost is.

Voor de mensen die het wat boeit waar ik ben: www.codewarrior.nl Het Japanse meisje op één van de foto's is een studente, tevens de enige persoon die ik in Japan heb ontmoet die een béétje Engels sprak. Ik was er niet zo lang, maar toch.. Vanavond zet mijn broertje wat tulpenfoto's online. Het is niet echt slecht weer, maar wel koeltjes. De komende dagen komt de temperatuur nog niet boven 12 graden uit. Verder heb ik niet zulke spannende verhalen, gisteren ben ik naar Bluff geweest, ooit door Billy Connolly omschreven als 'the arsehole of the world'. En in Invercargill heb ik het Southland Museum & Art Gallery bezocht, met onder meer een tijdelijke expositie over Burt Monroe (zie ook: The world's fastest Indian) en een zaal geheel gewijd aan de Nieuw-Zeelandse vlag ( www.nzflag.com ). 44% van de kiwi's wil een nieuwe vlag, omdat degene die ze nu hebben te veel op de Australische lijkt.

sebbo.

Hoi.

Een berichtje uit Nieuw Zeeland. Met wat foto's van het werk dat ik hier doe. Ik bevind me op dit ogenblik in Edendale, op het Zuidereiland. Edendale ligt in een relatief vlak gebied, en de grond is hier geschikt om tulpen te telen. Voor de bol. Zo'n 10 jaar geleden zijn een aantal Nederlandse bedrijven begonnen met het kweken van tulpen op het zuidelijk halfrond. Niet alleen in Nieuw Zeeland, maar bijvoorbeeld ook in Chili. Het klimaat is gematigd, geen strenge winters, en in de zomer komt de temperatuur zelden boven de 25 graden uit.



Dit zijn Sabina, Gosia, Dad en ik. Dad heet geen dad, maar is de oudste en daarom noemen we hem dad. Het is zondag 28 oktober en we staan op het punt om naar een bollenveld te rijden. Twee auto's, negen mensen.



Een bollenveld in Nieuw Zeeland. Dat betekent dat de de tulpen eind oktober in bloei staan, en niet in april. De afgelopen weken was het weer niet geweldig (met als hoogtepunt de zwaarste storm in jaren, afgelopen dinsdag) en daarom werken we deze zondag ook. Zaterdag liepen we tot 19.30 tussen de tulpen. Dat is niet erg, het moet alleen geen weken duren.



Ons (mijn) werk bestaat uit het selecteren van de tulpen. We lopen een soort door, en met een flinke spuit doden we de 'foute' tulpen. Tulpen die een virus onder de leden, of domweg gele en witte tulpen die tussen de oranje staan. Met de spuit brengen we een druppel onkruidbestrijder in de oksel van het blad van de tulp. Deze gaat langzaam dood, en de bol ook. Ik heb het werk nog nooit eerder gedaan, maar je leert het vrij snel. En ik heb natuurlijk toch al een paar tulpen gezien de afgelopen jaren, dat helpt.



Gosia, Sabina en Marek. Jawel, ook in Nieuw Zeeland werken Polen. Sabina is trouwens een geweldige kok. Ik verblijf met Marek en Sabina in een bungalow naast het bedrijf. Ze spreken vrij goed Engels, dat maakt de communicatie (ook met de kiwi's) een stuk eenvoudiger.



We lopen de rijen tulpen een aantal keer na om de verkeerde er tussenuit te spuiten. De afgelopen week is een inspecteur van de Japanse plantenziektenkundige dienst op bezoek geweest, om de tulpen te controleren. Hij loopt dan ook door het veld, met een Nieuw-Zeelandse collega (want er wordt vanuit Nieuw Zeeland geëxporteerd, dus). Als een partij/soort minder dan 1% foute tulpen bevat, mag deze naar Japan geëxporteerd worden. Je krijgt dan een certificaat dat twee jaar geldig is, daarna moet het soort opnieuw gekeurd worden. Japan is een belangrijke markt voor tulpenbollen, en ze betalen goed voor grote maten bollen. GIsteren is de inspecteur voor het laatst geweest en we hebben ons werk goed gedaan: alle partijen die hij heeft nagelopen zijn goedgekeurd. Als een partij is goedgekeurd, mogen de koppen van de tulpen gehaald worden. Op deze foto is mijn baas daar mee bezig. Met een groep scholieren lopen we later de rijen nog na om de vergeten koppen handmatig te verwijderen.



Het is op sommige punten nog steeds een beetje behelpen. Kapotte apparatuur wordt in Nederland relatief snel gerepareerd. Hier is dat anders. Zo was er een dure bollenteller kapot, die bij het planten de bollen telt. Een ander apparaatje regelt dan de hoeveelheid bollen die door een klep vallen en geplant worden (dit is allemaal niet relevant en jullie mogen het weer vergeten). De teller was dus kapot, en kon niet hier gerepareerd worden. Of ik even een kistje kon timmeren, zodat het ding naar Nederland gestuurd kon worden. Het kistje wordt opgevuld met schuimrubber zodat de spullen (hopelijk) een beetje kreukvrij in Nederland aankomen.