OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Bedankt voor jullie antwoorden op mijn vraag over vergeten medicatie.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
F04, die medicatie waar je het over had, is dat dan specifiek voor depressie gerelateerd aan hormonen, of meer depressie in het algemeen?
Mama van 2 lieve meiden :)
Ik zoek dit topic op, omdat ik verdrietig ben. Maar wat moet ik schrijven eigenlijk?
Ik weet niet goed waardoor het komt, ik zit 'gewoon' weer in een dal en kan er niks mee. Dan zit ik nu op m'n werk en wil ik weg. Want ik heb niks te doen en denk te veel na over mezelf. Mijn brood brandt in mijn tas, moeite met maat houden en moeite met mijn lijf. Zodra ik in een dal zit, is dat er allemaal weer.
Had ik maar iets te doen dat me voldoening geeft. Ik word gek van dit werk en ik word gek van niks waard zijn.
Ik weet niet goed waardoor het komt, ik zit 'gewoon' weer in een dal en kan er niks mee. Dan zit ik nu op m'n werk en wil ik weg. Want ik heb niks te doen en denk te veel na over mezelf. Mijn brood brandt in mijn tas, moeite met maat houden en moeite met mijn lijf. Zodra ik in een dal zit, is dat er allemaal weer.
Had ik maar iets te doen dat me voldoening geeft. Ik word gek van dit werk en ik word gek van niks waard zijn.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Liever " Ik word gek van me niks waard voelen."quote:Op vrijdag 7 september 2007 09:37 schreef Sugar het volgende:
ik word gek van niks waard zijn.
Lief Suikertje, je hebt net een supermega-verhuizing achter de rug. Je kinderen zijn jarig geweest en hebben de dag van hun leven gehad.
We hebben het er eens over gehad dat we steeds willen uitkijken naar iets 'groots' en 'leuks' in het vooruitzicht. Nu is de verhuizing achter de rug en moet er weer wat nieuws komen.
Ik weet ook niet zo goed wat ik wil zeggen, maar gewoon, ik vind je een lieve en ik hoop dat je je snel wat beter voelt.
Geluk zit in een klein Wolkje
Wil degene die vroeg om een witte kerst ook even vragen naar een mooie zomer?
Wil degene die vroeg om een witte kerst ook even vragen naar een mooie zomer?
Je bent heel veel waard. Dat sowieso. Wat was het fijn en makkelijk geweest als je voldoening kreeg uit al die kleine dingen die je hartstikke goed doet.
Chacama, of je verhaal nu wel of niet in dit topic thuishoort, ik ben erg blij dat je nu toch de stap naar professionele hulp neemt.
Sugar, wat een nare terugval toch weer.
Sterkte deze dag.
Sugar, wat een nare terugval toch weer.
Sterkte deze dag.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Goed van je chacama. Hoe gaat het met de rest? Ik pm je komende week, dan heb ik vakantie. Nu moet ik het hele weekend werken.
Sugar toch. Echt een rotdag. En helemaal als je dan op je werk zit waar je geen energie voor terugkrijgt. Ik heb deze week een hoop positiviteit gekregen door in de oudercommissie te gaan. Ik twijfelde of ik het wel zou kunnen, maar het gaat echt goed. Door mijn ervaring in de ondernemingsraad merk ik dat ik daar iets nuttigs in kan brengen. Stukjes die ik nu schrijf gaan factor 10 keer zo snel als bijna dezelfde stukjes voor mijn werk. Voor mij is het echt goed dat ik ergens terecht ben gekomen waar ik energie uit kan halen.
Jouw verhuizing heb je echt super gedaan. Ze hebben je zelfs gebeld omdat S. het niet meer aan kon. Ze hadden je nodig! Je hebt mooi geregeld dat Maria en Storm die supergave kasten op hun kamer hebben staan. En een echte speel/stoei/hang kamer hebben. Allemaal door jou. En een leuke verjaardag achter de rug. Je bent echt wel wat waard, zeg dat maar tegen jezelf, ook al geloof je het niet.
Sugar toch. Echt een rotdag. En helemaal als je dan op je werk zit waar je geen energie voor terugkrijgt. Ik heb deze week een hoop positiviteit gekregen door in de oudercommissie te gaan. Ik twijfelde of ik het wel zou kunnen, maar het gaat echt goed. Door mijn ervaring in de ondernemingsraad merk ik dat ik daar iets nuttigs in kan brengen. Stukjes die ik nu schrijf gaan factor 10 keer zo snel als bijna dezelfde stukjes voor mijn werk. Voor mij is het echt goed dat ik ergens terecht ben gekomen waar ik energie uit kan halen.
Jouw verhuizing heb je echt super gedaan. Ze hebben je zelfs gebeld omdat S. het niet meer aan kon. Ze hadden je nodig! Je hebt mooi geregeld dat Maria en Storm die supergave kasten op hun kamer hebben staan. En een echte speel/stoei/hang kamer hebben. Allemaal door jou. En een leuke verjaardag achter de rug. Je bent echt wel wat waard, zeg dat maar tegen jezelf, ook al geloof je het niet.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Oh, YPPY.
Dankjewel, hoor.
Dankjewel, hoor.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Sugar gewoon een .
Jammer dat je je zo niets waard voelt. Ik ben van mening dat je een heleboel waard bent. Ik heb bewondering voor de manier waarop je alles toch maar doet, met de verhuizing, de verjaardag van je kinders. Maar misschien is het nu ook wel even de leegte na de hectiek van de afgelopen tijd? Hou je taai!
Yppy, klinkt goed je keuze om in de oudercommissie te gaan!
Jammer dat je je zo niets waard voelt. Ik ben van mening dat je een heleboel waard bent. Ik heb bewondering voor de manier waarop je alles toch maar doet, met de verhuizing, de verjaardag van je kinders. Maar misschien is het nu ook wel even de leegte na de hectiek van de afgelopen tijd? Hou je taai!
Yppy, klinkt goed je keuze om in de oudercommissie te gaan!
Mama van 2 lieve meiden :)
Sugar;
..als ik zo zong als jij
dan zong ik een mooi liedje
en maakte je weer blij
want niemand zingt mooier, mooier dan jij
en iedereen wil wel een vriendje een vriendje als jij
Als vervolg van je signature..
Ik ben slechts een lurker en vind het niet gepast om vanalles te schrijven en te doen naar jullie in dit 'pure' topic.
Maar elke keer als ik het liedje hoor uit Sugar d'r signature, moet ik aan haar en alle anderen van hier denken.
Tussen alle dagelijkse dingen door, vechten jullie voor je bestaan. En dat bewonder ik best.
Sugar, en alle anderen, sterkte en ik hoop voor jullie dat over een tijdje, de toekomst, morgen, straks, nu, zoveel mooier en fijner wordt.
Ik sluip weer weg..
..als ik zo zong als jij
dan zong ik een mooi liedje
en maakte je weer blij
want niemand zingt mooier, mooier dan jij
en iedereen wil wel een vriendje een vriendje als jij
Als vervolg van je signature..
Ik ben slechts een lurker en vind het niet gepast om vanalles te schrijven en te doen naar jullie in dit 'pure' topic.
Maar elke keer als ik het liedje hoor uit Sugar d'r signature, moet ik aan haar en alle anderen van hier denken.
Tussen alle dagelijkse dingen door, vechten jullie voor je bestaan. En dat bewonder ik best.
Sugar, en alle anderen, sterkte en ik hoop voor jullie dat over een tijdje, de toekomst, morgen, straks, nu, zoveel mooier en fijner wordt.
Ik sluip weer weg..
Heel lief, Boterbloempje. Soms voel ik me wel zoals dat liedje verder gaat gelukkig. Maar soms ook niet. Ik vind het lief dat je de moeite neemt dit hier neer te zetten.
Lishe, ik denk dat je ook wel gelijk hebt met grote dingen zoeken en dan kunnen leven. Maar ja, iets echts groots moet niet nodig zijn en ligt ook (gelukkig en jammer genoeg) niet in het verschiet. Maar wilde even zeggen dat ik snap dat je daaraan moest denken, doe ik ook.
LB, ik wilde ook dat ik door kleinere dingen voldaan zou zijn. Lief dat je me dat hier zo wenst ook. Al wist ik dat wel.
Lishe, ik denk dat je ook wel gelijk hebt met grote dingen zoeken en dan kunnen leven. Maar ja, iets echts groots moet niet nodig zijn en ligt ook (gelukkig en jammer genoeg) niet in het verschiet. Maar wilde even zeggen dat ik snap dat je daaraan moest denken, doe ik ook.
LB, ik wilde ook dat ik door kleinere dingen voldaan zou zijn. Lief dat je me dat hier zo wenst ook. Al wist ik dat wel.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Nog niet verteld, omdat ik erg aan het idee moet wennen, maar afgelopen maandag was ik bij de spv'er. Zij denkt dat therapie serieus een optie is. Ze had het over of een burnout groep of een meer algemene groep. Over twee weken ga ik langs bij de collega die beide groepen draait.
Willen even wat sterkte, stoere dames laten weten dat het niet gek en raar en stom is om in therapie te gaan? Maar juist goed en stoer en handig?
Willen even wat sterkte, stoere dames laten weten dat het niet gek en raar en stom is om in therapie te gaan? Maar juist goed en stoer en handig?
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
JA! Of hoor ik niet in de categorie die je noemt?
Maar echt, het is gewoon niet raar om therapie te hebben. Het is niet altijd leuk (voor jezelf), maar het is gewoon echt niet raar en al helemaal niet stom. Zo. Punt.
Ik zou zelf alleen nooit meer groepstherapie doen, maar dat ligt aan een nogal kutte ervaring bij het Riagg in een groep.
Maar echt, het is gewoon niet raar om therapie te hebben. Het is niet altijd leuk (voor jezelf), maar het is gewoon echt niet raar en al helemaal niet stom. Zo. Punt.
Ik zou zelf alleen nooit meer groepstherapie doen, maar dat ligt aan een nogal kutte ervaring bij het Riagg in een groep.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Ik heb juist erg goede ervaringen met therapie in een groep. Werkt heel verhelderend omdat dan duidelijk wordt hoe je iin een groep (duh!) functioneert.quote:Op zaterdag 8 september 2007 20:20 schreef Sugar het volgende:
Ik zou zelf alleen nooit meer groepstherapie doen, maar dat ligt aan een nogal kutte ervaring bij het Riagg in een groep.
Yp, zet je vooroordelen aan de kant en doe maar!
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Het is een dapper besluit Yppy en dus ben je stoer. Het is ook goed om inzichten in je gedachten te krijgen, zo weet je nieuwe valkuilen te voorkomen, dus ben je heel wijs bezig!
Nee serieus, ik vond het nooit leuk, ging vaak schoorvoetend naar mijn therapeut maar ik heb zo geweldig veel geleerd. Over mezelf, over mijn angsten etc. Dingen die ik nu, jaren later, nog steeds hoor in mijn hoofd als het weer eens een dagje niet zo lekker gaat. Ik hoor het hem gewoon zeggen "gaat er iemand dood van als je een keertje niet zulke hoge eisen aan jezelf stelt?" en meer van dat wijsheden.
Het was vaak moeilijk, als de poten onder mijn stoel vandaan gezaagd werden, maar ik heb er o zo veel aan gehad.
Nee serieus, ik vond het nooit leuk, ging vaak schoorvoetend naar mijn therapeut maar ik heb zo geweldig veel geleerd. Over mezelf, over mijn angsten etc. Dingen die ik nu, jaren later, nog steeds hoor in mijn hoofd als het weer eens een dagje niet zo lekker gaat. Ik hoor het hem gewoon zeggen "gaat er iemand dood van als je een keertje niet zulke hoge eisen aan jezelf stelt?" en meer van dat wijsheden.
Het was vaak moeilijk, als de poten onder mijn stoel vandaan gezaagd werden, maar ik heb er o zo veel aan gehad.
En als ze lacht, dan lacht de wereld met haar mee....
Eva ♥ en Iris ♥
Eva ♥ en Iris ♥
Sugar, hopelijk al iets uit je dal gekropen. En tuurlijk mag jij reageren....jij bent stoer!!
De afspraak staat voor over 2 weken. Ze wist nog wie ik was. Zo super.
Yppy, ik heb zelf geen ervaring met groepstherapie, maar het is wel iets waar ik voor open sta. Het zal wel super confronterend zijn, maar wel iets waar je sterker uitkomt.
*plusjes worden nog steeds gescoord
De afspraak staat voor over 2 weken. Ze wist nog wie ik was. Zo super.
Yppy, ik heb zelf geen ervaring met groepstherapie, maar het is wel iets waar ik voor open sta. Het zal wel super confronterend zijn, maar wel iets waar je sterker uitkomt.
*plusjes worden nog steeds gescoord
Nog even toelichten. Zo'n groep werkt eigenlijk als de maatschappij in het klein. Allerlei aspecten van jezelf komen heel duidelijk (als het goed is) naar voren en worden onder de loupe gelegd. Jezelf wegcijferen, zorgen voor anderen maar niet voor jezelf, juist te veel op de voorgrond treden, niet goed luisteren, negatief interpreteren, bemoeien, gedachten invullen voor een ander, jezelf niet duidelijk (durven) uitspreken... Ik noem maar wat. Al dat soort zaken die je in het dagelijks leven kunnen belemmeren kun je onderzoeken en er alternatieven voor vinden. En die ook oefenen.quote:Op zaterdag 8 september 2007 20:24 schreef Moonah het volgende:
[..]
Ik heb juist erg goede ervaringen met therapie in een groep. Werkt heel verhelderend omdat dan duidelijk wordt hoe je iin een groep (duh!) functioneert.
Yp, zet je vooroordelen aan de kant en doe maar!
Zoals Lois en Sugar al zeggen, therapie is echt niet altijd leuk, ik ga ook wel ens met tegenzin, maar als ik geweest ben voelt het altijd weer heel nuttig.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
quote:Op zaterdag 8 september 2007 20:42 schreef chacama het volgende:
*plusjes worden nog steeds gescoord
En wat fijn dat je al zo snel terecht kunt.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Maar net zoals je therapeuten hebt waaraan jij niks hebt, zijn er ook groepen waarvan je juist niet beter wordt. Hopelijk meer uitzondering dan regel, maar als mijn groep de maatschappij in het klein was, was ik nu dood. Godzijdank bleek de maatschappij beter in elkaar te zitten.quote:Op zaterdag 8 september 2007 20:46 schreef Moonah het volgende:
[..]
Nog even toelichten. Zo'n groep werkt eigenlijk als de maatschappij in het klein. Allerlei aspecten van jezelf komen heel duidelijk (als het goed is) naar voren en worden onder de loupe gelegd. Jezelf wegcijferen, zorgen voor anderen maar niet voor jezelf, juist te veel op de voorgrond treden, niet goed luisteren, negatief interpreteren, bemoeien, gedachten invullen voor een ander, jezelf niet duidelijk (durven) uitspreken... Ik noem maar wat. Al dat soort zaken die je in het dagelijks leven kunnen belemmeren kun je onderzoeken en er alternatieven voor vinden. En die ook oefenen.
Zoals Lois en Sugar al zeggen, therapie is echt niet altijd leuk, ik ga ook wel ens met tegenzin, maar als ik geweest ben voelt het altijd weer heel nuttig.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
yppi..er is veel moed en kracht voor nodig om aan een therapie te starten en er ook ècht mee bezig te zijn!
Nee, niet stom / raar / gek dus
hoewel..raar misschien wel
er zijn erg veel mensen waarbij het goed zou kunnen doen, maar die de stap niet kunnen/willen/durven nemen.
Jij wel...een van de uitzonderingen
uitzondering = raar ?
nouja
alleen maar heel moedig denk ik
hoewel dat voor mij toen ook niet zo voelde.
Nu achteraf ben ik er juist trots op!
Nee, niet stom / raar / gek dus
hoewel..raar misschien wel
er zijn erg veel mensen waarbij het goed zou kunnen doen, maar die de stap niet kunnen/willen/durven nemen.
Jij wel...een van de uitzonderingen
uitzondering = raar ?
nouja
alleen maar heel moedig denk ik
hoewel dat voor mij toen ook niet zo voelde.
Nu achteraf ben ik er juist trots op!
Ohja..Sugar
ik lees steeds langer mee en lees dus steeds meer van je,
zodat het niet meer alleen losse berichten voor me zijn.
Ik bekijk de filmpjes, lach om je 2 lieve monstertjes
en wil je nu gewoon even laten weten dat ...
nouja, gewoon even een voor jou
ik lees steeds langer mee en lees dus steeds meer van je,
zodat het niet meer alleen losse berichten voor me zijn.
Ik bekijk de filmpjes, lach om je 2 lieve monstertjes
en wil je nu gewoon even laten weten dat ...
nouja, gewoon even een voor jou
Yppy, ik heb een hoop gehad aan de therapie (zowel groep als individueel). Niet altijd makkelijk, maar ik kan nu wel zeggen dat het wel de moeite waard is geweest! Het is in elk geval niet gek, raar of stom.
En ik sluit me aan bij wat marit zegt, alleen maar heel moedig!
En ik sluit me aan bij wat marit zegt, alleen maar heel moedig!
Mama van 2 lieve meiden :)
Oh, maar natuurlijk geldt hetgeen wat jij zegt. Een groep moet je wel 'passen'. Ik bedoelde mijn ervaring alleen even als tegenhanger voor jouw negatieve ervaring. Dat het dus ook net zo goed wél positief kan uitpakken.quote:Op zaterdag 8 september 2007 20:48 schreef Sugar het volgende:
[..]
Maar net zoals je therapeuten hebt waaraan jij niks hebt, zijn er ook groepen waarvan je juist niet beter wordt.
En bepaalde dingen kunnen juíst het beste in een groep worden aangepakt. Vandaar mijn latere aanvulling.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Voor bepaalde stoornissen of klachten werkt groepstherapie vele malen beter dan individuele therapie. Niet zozeer omdat een groep de maatschappij in het klein is, juist niet. In die groep zitten veelal mensen met eenzelfde problematiek. Maar groepsdynamisch gezien kun je er voor jezelf wel bepaalde gelijkenissen vinden met je gedrag in de 'buitenwereld'.
Maar het hoeft niet voor iedereen te werken. En Yppy, het is niet gek en raar en stom om in therapie te gaan. En dat zegt dan nu iemand die nog nooit therapie gehad heeft
Maar het hoeft niet voor iedereen te werken. En Yppy, het is niet gek en raar en stom om in therapie te gaan. En dat zegt dan nu iemand die nog nooit therapie gehad heeft
-If I know I'm going crazy, I must not be insane-!
Hm, ja, dat is beter geformuleerd.quote:Op zaterdag 8 september 2007 22:18 schreef Igraine het volgende:
Maar groepsdynamisch gezien kun je er voor jezelf wel bepaalde gelijkenissen vinden met je gedrag in de 'buitenwereld'.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Bedankt!
Goed om het eens van anderen te horen. De rest van de buitenwereld (behalve J. natuurlijk en een goede vriendin) weten nog niet dat dit besproken is. Even wat reacties van anderen is dan wel fijn.
Vrijdag en gisteren op mijn werk gingen echt goed. Het was zelfs gezellig. Ik had me toegelegd op het ophalen van kopjes en glazen en het in-en uitruimen van de vaatwasser en het spoelen van glazen. Dat kan ik echt goed nu. Het was fijn dat ik daardoor een goede reden had om niet voortdurend mooi weer te hoeven spelen. Al zijn veel mensen daar inmiddels op de hoogte en kan ik er redelijk over praten.
Vandaag de laatste dag en dan een weekje vakantie.
Goed om het eens van anderen te horen. De rest van de buitenwereld (behalve J. natuurlijk en een goede vriendin) weten nog niet dat dit besproken is. Even wat reacties van anderen is dan wel fijn.
Vrijdag en gisteren op mijn werk gingen echt goed. Het was zelfs gezellig. Ik had me toegelegd op het ophalen van kopjes en glazen en het in-en uitruimen van de vaatwasser en het spoelen van glazen. Dat kan ik echt goed nu. Het was fijn dat ik daardoor een goede reden had om niet voortdurend mooi weer te hoeven spelen. Al zijn veel mensen daar inmiddels op de hoogte en kan ik er redelijk over praten.
Het was fijn dat ik daardoor een goede reden had om niet voortdurend mooi weer te hoeven spelen. Al zijn veel mensen daar inmiddels op de hoogte en kan ik er redelijk over praten. Vandaag de laatste dag en dan een weekje vakantie.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
En Yppy, vakantiegevoel? Ik hoop echt dat je je weer vlug echt wat beter voelt. En die therapie is gewoon een heel goed idee, dus daarover maar niet meer tobben, hoor.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Sugar, je nieuwe signature klinkt hoopgevend...
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Ja, ik voelde me best goed de afgelopen week.
[ Bericht 33% gewijzigd door Sugar op 15-09-2007 16:39:41 ]
[ Bericht 33% gewijzigd door Sugar op 15-09-2007 16:39:41 ]
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Fijn dat je je deze week al weer ietsje beter voelde. Hopelijk gaan de positieve momenten overheersen.
[ Bericht 78% gewijzigd door chacama op 16-09-2007 23:04:33 ]
[ Bericht 78% gewijzigd door chacama op 16-09-2007 23:04:33 ]
Toch liever niet zo met de billen bloot vandaag.
[ Bericht 71% gewijzigd door Sugar op 15-09-2007 16:40:07 ]
[ Bericht 71% gewijzigd door Sugar op 15-09-2007 16:40:07 ]
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
-reactie op sugar- sorry dat het even duurde
[ Bericht 88% gewijzigd door chacama op 16-09-2007 23:02:05 ]
[ Bericht 88% gewijzigd door chacama op 16-09-2007 23:02:05 ]
Idem, sorry voor topicvervuilen.
[ Bericht 87% gewijzigd door Sugar op 15-09-2007 16:40:39 ]
[ Bericht 87% gewijzigd door Sugar op 15-09-2007 16:40:39 ]
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Ik vind het toch niet fijn dit hier neer te zetten.
[ Bericht 87% gewijzigd door Sugar op 15-09-2007 16:39:23 ]
[ Bericht 87% gewijzigd door Sugar op 15-09-2007 16:39:23 ]
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Sugar, Yppy, Chacama als ik iemand vergeet, sorry
Weet niet wat te zeggen, maar lees en leef met jullie mee.
Weet niet wat te zeggen, maar lees en leef met jullie mee.
Ben d'r weer!
De vakantie was heerlijk, heel weinig stress ervaren, behalve toen we weer naar huis moesten. Morgen ga ik weer werken, ik zie er mega tegenop, maar ik zie wel hoe het gaat. Morgenmiddag begin ik met m'n eerste therapie en ik ben eigenlijk gewoon heel benieuwd hoe dat gaat.
Hoe is het hier met alle dames?
De vakantie was heerlijk, heel weinig stress ervaren, behalve toen we weer naar huis moesten. Morgen ga ik weer werken, ik zie er mega tegenop, maar ik zie wel hoe het gaat. Morgenmiddag begin ik met m'n eerste therapie en ik ben eigenlijk gewoon heel benieuwd hoe dat gaat.
Hoe is het hier met alle dames?
Fuente, succes vandaag! Ik kan me voorstellen dat je, zeker na juist een ontspannen vakantie, opziet tegen het weer gaan werken. Hou je hoofd zo koel mogelijk en succes. Ook met de start van de therapie natuurlijk!
Ik heb vandaag ook weer een gesprek met de psychotherapeute. Vorige keer is al 3 weken geleden en in die weken heb ik me vaak rot gevoeld. Hopelijk heb ik er weer wat aan vandaag, heb er altijd wel vertrouwen in, maar weet vooraf echt niet wat ik er nu moet gaan vertellen.
Ik ga vanaf volgende week nog 2 uur extra werken en de week erop nóg 2 uur erbij, dat zijn de laatste uren die ik nog moest opbouwen. Dan zit ik in 2 weken tijd weer op die 16 uur werken die in mijn contract staan. Ik ben er gemixed over. Laatste woensdag voor mezelf vandaag.
Maar aan de andere kant: uit de ziektewet is fijn! En ik heb best veel vrije dagen staan, dus ik kan zo'n dag voor mezelf ook regelen, met goed gevoel, in plaats van schuldig gevoel. Het is oké dus.
Ik denk dat ik ook niet meer in dit topic ga posten verder over mezelf en hoe het nú gaat. Want hoewel ik nog te vaak worstel met mezelf en mijn zelfbeeld, hoort dat niet specifiek bij een depressie (hormoongerelateerd of niet). En ik ben blij dat ik me niet meer zo depressief voel als in het eerste halfjaar! Ik moet nog genoeg doen aan mezelf, maar dat is niet per se iets voor hier (eten, controle, zelfbeeld).
Lieve dames die me het afgelopen jaar steunden in dit topic, in pm's (Yppy, Moonah, LadyBos, Jelief, Lishe), in mails (Phileine , Bixister, Phluphy) met kaartjes (Luchtbel, M@x, Spuuglokje, Snoopy) en soms irl (Luchtbel, Belana, Anitra, Lois, Snoopy) : allemaal heel erg bedankt voor jullie ervaringen, tips, opbeurende woorden en zelfs bevestiging.
Dit topic en alles eromheen heeft me er soms doorheen gesleept, heeft me de stap naar AD doen zetten en heeft me ook vaak laten zien dat het echt oké is om te zijn wie ik ben. Een topic op een internetforum, ja. Maar wel met mensen die ik op meets heb gezien, die echt betrokken bleken en bij wie ik me zomaar vertrouwd kon voelen. Voor mij betekent het veel, dit. Dankjulliewel.
Dames van hier: het ga jullie heel, heel goed. Ik blijf volgen hoe het met jullie gaat.
Ik heb vandaag ook weer een gesprek met de psychotherapeute. Vorige keer is al 3 weken geleden en in die weken heb ik me vaak rot gevoeld. Hopelijk heb ik er weer wat aan vandaag, heb er altijd wel vertrouwen in, maar weet vooraf echt niet wat ik er nu moet gaan vertellen.
Ik ga vanaf volgende week nog 2 uur extra werken en de week erop nóg 2 uur erbij, dat zijn de laatste uren die ik nog moest opbouwen. Dan zit ik in 2 weken tijd weer op die 16 uur werken die in mijn contract staan. Ik ben er gemixed over. Laatste woensdag voor mezelf vandaag.
Maar aan de andere kant: uit de ziektewet is fijn! En ik heb best veel vrije dagen staan, dus ik kan zo'n dag voor mezelf ook regelen, met goed gevoel, in plaats van schuldig gevoel. Het is oké dus.
Ik denk dat ik ook niet meer in dit topic ga posten verder over mezelf en hoe het nú gaat. Want hoewel ik nog te vaak worstel met mezelf en mijn zelfbeeld, hoort dat niet specifiek bij een depressie (hormoongerelateerd of niet). En ik ben blij dat ik me niet meer zo depressief voel als in het eerste halfjaar! Ik moet nog genoeg doen aan mezelf, maar dat is niet per se iets voor hier (eten, controle, zelfbeeld).
Lieve dames die me het afgelopen jaar steunden in dit topic, in pm's (Yppy, Moonah, LadyBos, Jelief, Lishe), in mails (Phileine , Bixister, Phluphy) met kaartjes (Luchtbel, M@x, Spuuglokje, Snoopy) en soms irl (Luchtbel, Belana, Anitra, Lois, Snoopy) : allemaal heel erg bedankt voor jullie ervaringen, tips, opbeurende woorden en zelfs bevestiging.
Dit topic en alles eromheen heeft me er soms doorheen gesleept, heeft me de stap naar AD doen zetten en heeft me ook vaak laten zien dat het echt oké is om te zijn wie ik ben. Een topic op een internetforum, ja. Maar wel met mensen die ik op meets heb gezien, die echt betrokken bleken en bij wie ik me zomaar vertrouwd kon voelen. Voor mij betekent het veel, dit. Dankjulliewel.
Dames van hier: het ga jullie heel, heel goed. Ik blijf volgen hoe het met jullie gaat.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Van de ene kant geeft het me vertrouwen te zien dat je de stap van 'de depressie' af wilt zetten, van de andere kant hoop ik wel dat je een andere plek hebt waar je je verhaal kwijt kunt. De pm blijft openstaan natuurlijk.
Maandag had ik een soort van eerste gesprek voor de intake van de therapie. Het was echt een fijn mens om mee te praten, ze weet nog niet genoeg (wat ben ik toch ingewikkeld ), dus over drie weken ga ik terug.
Succes met de therapie Fuente, ben benieuwd hoe het ging.
Maandag had ik een soort van eerste gesprek voor de intake van de therapie. Het was echt een fijn mens om mee te praten, ze weet nog niet genoeg (wat ben ik toch ingewikkeld ), dus over drie weken ga ik terug.
Succes met de therapie Fuente, ben benieuwd hoe het ging.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hmmm, word net gebeld dat de therapie niet doorgaat, ze is ziek. Dat is wel best jammer. En tegelijkertijd ben ik opgelucht.
Yp, dankjewel. En fijn dat je eerste gesprek goed voelde.
Yp, dankjewel. En fijn dat je eerste gesprek goed voelde.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Sugar Succes meis, en je kan altijd alsnog hier je verhaal kwijt!
Kom ik net voor het eerst aan bij therapie, kon ze m'n naam niet vinden voor vandaag in de computer. Volgens haar had ik pas 25 sept. een afspraak, met een mevrouw, terwijl ik 100% zeker was dat ik vandaag een afspraak met een man had (niet dat me dat uitmaakt, maar er is me nog specifiek gevraagd of ik het een probleem vond als ik een mannelijke begeleider zou krijgen).
Enniewees, na een boel gewacht en gedoe, bleek dat de afspraak voor vandaag in mijn dossier doorgestreept was en vervangen was voor dinsdag, en mij zijn ze vergeten te bellen
Fouten kunnen gebeuren natuurlijk, maar ik was al stiknerveus, heb uiteindelijk niet gewerkt vandaag, en dan krijg je dit
Kom ik net voor het eerst aan bij therapie, kon ze m'n naam niet vinden voor vandaag in de computer. Volgens haar had ik pas 25 sept. een afspraak, met een mevrouw, terwijl ik 100% zeker was dat ik vandaag een afspraak met een man had (niet dat me dat uitmaakt, maar er is me nog specifiek gevraagd of ik het een probleem vond als ik een mannelijke begeleider zou krijgen).
Enniewees, na een boel gewacht en gedoe, bleek dat de afspraak voor vandaag in mijn dossier doorgestreept was en vervangen was voor dinsdag, en mij zijn ze vergeten te bellen
Fouten kunnen gebeuren natuurlijk, maar ik was al stiknerveus, heb uiteindelijk niet gewerkt vandaag, en dan krijg je dit
Jeutje Fuente, wat lullig zeg! Die dingen kunnen idd gebeuren, maar men vergeet blijkbaar wat voor impact dat heeft op (in dit geval) jou als individu. Je bereidt je er op voor, bent zenuwachtig, kijkt ernaar uit en dan kun je nóg een week wachten.
Yppy, wat fijn dat het klikt! Dat is al een goede pré. Het duurt wel lang zeg, voor je verder kunt met de intake.
Sugar, ik snap dat je dit topic wil verlaten. Als ik jou zo inschat heb je met bepaalde zaken spijtig genoeg nog een fikse weg te gaan denk ik. Maar wederom jou inschattende zal het je wel lukken om ermee te leren omgaan. Ik vind je doorzettingsvermogen en je zelfreflectie bewonderenswaardig. Succes met het opbouwen van je werk (zijn de laatste stapjes niet een beetje snel?).
Ingrid, ben je al begonnen met de assertiviteitscursus? Wellicht beter in het moedertopic.
Yppy, wat fijn dat het klikt! Dat is al een goede pré. Het duurt wel lang zeg, voor je verder kunt met de intake.
Sugar, ik snap dat je dit topic wil verlaten. Als ik jou zo inschat heb je met bepaalde zaken spijtig genoeg nog een fikse weg te gaan denk ik. Maar wederom jou inschattende zal het je wel lukken om ermee te leren omgaan. Ik vind je doorzettingsvermogen en je zelfreflectie bewonderenswaardig. Succes met het opbouwen van je werk (zijn de laatste stapjes niet een beetje snel?).
Ingrid, ben je al begonnen met de assertiviteitscursus? Wellicht beter in het moedertopic.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
verdorie Fuente, het is al zo'n enorme stap om naar zo'n afspraak te gaan, compleet met de zenuwen vooraf en dan zoiets.
Sugar Ik sluit me bij Moonah aan die me de tekst al uit het toetsenbord heeft gehaald.
Blijf vooral, als je behoefte hebt, je vragen en ervaringen spuien, hier of in een ander topic en ik ben heel heel trots op de vooruitgang die je al gemaakt hebt.
Sugar Ik sluit me bij Moonah aan die me de tekst al uit het toetsenbord heeft gehaald.
Blijf vooral, als je behoefte hebt, je vragen en ervaringen spuien, hier of in een ander topic en ik ben heel heel trots op de vooruitgang die je al gemaakt hebt.
En als ze lacht, dan lacht de wereld met haar mee....
Eva ♥ en Iris ♥
Eva ♥ en Iris ♥
Thnx meiden, ik ben er inmiddels redelijk overheen, moet er ook maar aan wennen dat die dingen kunnen gebeuren.
Fijn nummer trouwens, echt zo'n zoals ik me voel naar Sara nummer:
Everything she sees, She says she wants
Everything she wants, I see she gets
That's my daughter in the water, Everything she owns I bought her
Everything she owns
That's my daughter in the water, Everything she knows I taught her
Everything she knows
Everything I say, She takes to heart
Everything she takes, She takes apart
That's my daughter in the water, Everytime she fell I caught her
Everytime she fell
That's my daughter in the water, I lost everytime I faught her
Yeah I lost everytime
Everytime she blinks, She strikes somebody blind
Everything she thinks, Blows her tiny mind
That's my daughter in the water, Who'd've ever thought her
Who'd've ever thought
That's my daughter in the water, I lost everytime I faught her
Yeah I lost everytime
Fijn nummer trouwens, echt zo'n zoals ik me voel naar Sara nummer:
Everything she sees, She says she wants
Everything she wants, I see she gets
That's my daughter in the water, Everything she owns I bought her
Everything she owns
That's my daughter in the water, Everything she knows I taught her
Everything she knows
Everything I say, She takes to heart
Everything she takes, She takes apart
That's my daughter in the water, Everytime she fell I caught her
Everytime she fell
That's my daughter in the water, I lost everytime I faught her
Yeah I lost everytime
Everytime she blinks, She strikes somebody blind
Everything she thinks, Blows her tiny mind
That's my daughter in the water, Who'd've ever thought her
Who'd've ever thought
That's my daughter in the water, I lost everytime I faught her
Yeah I lost everytime
Fuente, is de afspraak inmiddels al doorgegaan?
Sugar, mis je het topic al?
Een update vanaf hier. Inmiddels heb ik het tweede intake gesprek gehad voor de therapie groep. Daar ga ik voorlopig niet heen. De psycholoog die die groep begeleidt (en mij nu ook) vertelde dat de onderwerpen daar heel anders zijn, waardoor ik weinig raakvlakken met de anderen heb. Ook schijnt het zo te zijn dat er vooral wordt meegepraat met jonge moeders en dat ze geen echte 'weerstand' durven te geven. En dat heb ik wel nodig.
Voorlopig heb ik individuele gesprekken met haar. Ze houdt in de gaten of de groep gaat veranderen. Het is wel diepgaand nu. Het geeft me handvatten om verder te gaan, maar dat is ook zo ontzettend moeilijk. Het gaat zo ver in op mij, mijn rollen en positie als moeder. Maar het is niet verstandig daar veel meer over te posten. Het is best moeilijk om vastgeroeste patronen te veranderen, maar het gaat me lukken.
Sugar, mis je het topic al?
Een update vanaf hier. Inmiddels heb ik het tweede intake gesprek gehad voor de therapie groep. Daar ga ik voorlopig niet heen. De psycholoog die die groep begeleidt (en mij nu ook) vertelde dat de onderwerpen daar heel anders zijn, waardoor ik weinig raakvlakken met de anderen heb. Ook schijnt het zo te zijn dat er vooral wordt meegepraat met jonge moeders en dat ze geen echte 'weerstand' durven te geven. En dat heb ik wel nodig.
Voorlopig heb ik individuele gesprekken met haar. Ze houdt in de gaten of de groep gaat veranderen. Het is wel diepgaand nu. Het geeft me handvatten om verder te gaan, maar dat is ook zo ontzettend moeilijk. Het gaat zo ver in op mij, mijn rollen en positie als moeder. Maar het is niet verstandig daar veel meer over te posten. Het is best moeilijk om vastgeroeste patronen te veranderen, maar het gaat me lukken.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
YPPY, ik wil gewoon even zeggen dat je een enorme doorzetter bent. Petje af
Ik heb een blauw snoepje en ik heb een roze snoepje
Een goede keuze YP! En wat superfijn dat je zo'n kei van een psychologe hebt! Eerlijk is eerlijk, uiteindelijk moet jíj het werk doen, maar het helpt reuze als je iemand hebt die je daar goed in ondersteunt!
...maar weI in de aap gelogeerd :P
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
Yppy, ik ben blij dat je weer even update.
En het klinkt heel erg goed en doordacht, dat je nu niet met die groep gaat beginnen. Fijn is dat.
En ook ik heb er alle vertrouwen in dat het je gaat lukken. Heel goed te lezen dat je dat zelf ook zo durft neer te zetten. Goed, hoor!
Heel veel sterkte met alle te zetten stappen.
En het klinkt heel erg goed en doordacht, dat je nu niet met die groep gaat beginnen. Fijn is dat.
En ook ik heb er alle vertrouwen in dat het je gaat lukken. Heel goed te lezen dat je dat zelf ook zo durft neer te zetten. Goed, hoor!
Heel veel sterkte met alle te zetten stappen.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Dank je snoopy. Ik vind het erg moeiljk mezelf zo te zien. Ik vind juist dat een doorzetter allang beter was geweest.
Die psychologe is echt een fijn mens. Ze laat me nadenken en luistert goed naar wat ik vertel. Soms zegt ze iets en dan moet ik daar even over nadenken en dan besef ik dat ze gelijk heeft. Het laat me zo vaak nadenken over waarom ik iets doe, wat daarachter zit, hoe het moederschap me zo veranderd heeft. Waarom onderwerpen die ik vroeger zo van me afschoof, me nu zoveel doen.
Ze vindt trouwens ook dat ik minder tijd aan het huishouden moet besteden en meer moet gaan slapen. Zal J. blij mee zijn.
Die psychologe is echt een fijn mens. Ze laat me nadenken en luistert goed naar wat ik vertel. Soms zegt ze iets en dan moet ik daar even over nadenken en dan besef ik dat ze gelijk heeft. Het laat me zo vaak nadenken over waarom ik iets doe, wat daarachter zit, hoe het moederschap me zo veranderd heeft. Waarom onderwerpen die ik vroeger zo van me afschoof, me nu zoveel doen.
Ze vindt trouwens ook dat ik minder tijd aan het huishouden moet besteden en meer moet gaan slapen. Zal J. blij mee zijn.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Yppy, fijn dat je zoveel hebt aan je psychologe! Ik denk ook dat je dan in zo'n groep niet echt verder komt, vooral als je er geen stof tot nadenken van krijgt. Zo klinkt het goed! En dat van het huishouden, hoor ik ook vaak
Ik ben inmiddels 2 keer bij de psychologe geweest, en het is best pittig. Bij mijn werk kwamen er allerlei problemen bij, ze vonden dat ik beter kon stoppen met de opleiding, omdat (jaja, nu komt het) zij vonden dat mijn gezin er onder leed en dat ik mijn dochter tekort doe. Ik was totaal over de zeik, het laatste waar men bij mij over moet beginnen is dat ik Saartje tekort zou doen. Het is mijn grootste angst in dit alles, dat zij er teveel van meekrijgt, dat ik haar tekort doe, dat ik er niet genoeg voor haar ben...
Ik kwam thuis van m;n werk na dit gesprek en heb het er heel lang met manlief over gehad, over wat hij ervan vindt, of hij vindt dat ik moet stoppen, hoe hij het ziet van mij naar Sara toe enz. En hij gaf aan dit totaal anders te zien. Natuurlijk heb ik veel problemen, en natuurlijk krijgt Sara daar het een en ander van mee, natuurlijk ben ik er niet altijd voor Sara op dit moment (als in: ik ben niet altijd in staat om wat leuks/gezelligs te doen enz).
Maar anderzijds zou dit ook spelen als ik niet zou werken en leren.
De volgende dag had ik mijn eerste therapie sessie en heb ik het meteen aangekaart. Ik had enorm behoefte aan de mening van iemand die er verstand van heeft . Mijn psych. vond juist dat ik wel moest doorgaan met mijn opleiding, juist omdat ik daaruit structuur kan halen en doelen kan bereiken, doelen die ik graag wil bereiken. Het is een heel gesprek geworden, waaruit mij duidelijk is geworden dat ik Sara sowieso voorop heb staan, evenals mijn mannetje, mijn gezin. Mijn werk/opleiding komt daarna pas, is ook altijd zo geweest.
We hebben besproken hoe we het werken weer kunnen opbouwen (omdat ik nog steeds in de ziektewet zit).
Later op mijn werk heb ik dus aangegeven door te willen gaan, daar waren ze niet zo blij mee. Maar goed, het blijft mijn keuze, ik heb een vast contract en kan niet zomaar ontslagen worden. Toen dat duidelijk werd is er een opbouwschema besproken, waarin ik voorlopig alleen maar halve dagen ga werken. Afgelopen maandag voor het eerst weer gewerkt, en dat ging best goed!
In de tussentijd gaat het langzaam aan wel beter. Veel dipdagen, maar ook steeds meer goede dagen. Ik geniet enorm van Sara, zo vrolijk en leuk als ze is, zo goed als ze slaapt de laatste tijd, zo lief als ze doet... En bij de psychologe ervaar ik een beetje hetzelfde als jij Yppy, veel nadenken, veel confrontatie, maar het voelt wel goed!
Het is een beetje een lang warrig verhaal misschien, maar dat gedoe met mijn werk hakte er echt in, dat was heel vervelend. Vooral omdat ze het schuiven op mijn gezin, terwijl ik achteraf meer het idee heb dat ze het maar lastig vinden, iemand die niet volledig kan werken, iemand die langer over de opleiding gaat doet daardoor enz.
Maar ik kom er wel!
Ik ben inmiddels 2 keer bij de psychologe geweest, en het is best pittig. Bij mijn werk kwamen er allerlei problemen bij, ze vonden dat ik beter kon stoppen met de opleiding, omdat (jaja, nu komt het) zij vonden dat mijn gezin er onder leed en dat ik mijn dochter tekort doe. Ik was totaal over de zeik, het laatste waar men bij mij over moet beginnen is dat ik Saartje tekort zou doen. Het is mijn grootste angst in dit alles, dat zij er teveel van meekrijgt, dat ik haar tekort doe, dat ik er niet genoeg voor haar ben...
Ik kwam thuis van m;n werk na dit gesprek en heb het er heel lang met manlief over gehad, over wat hij ervan vindt, of hij vindt dat ik moet stoppen, hoe hij het ziet van mij naar Sara toe enz. En hij gaf aan dit totaal anders te zien. Natuurlijk heb ik veel problemen, en natuurlijk krijgt Sara daar het een en ander van mee, natuurlijk ben ik er niet altijd voor Sara op dit moment (als in: ik ben niet altijd in staat om wat leuks/gezelligs te doen enz).
Maar anderzijds zou dit ook spelen als ik niet zou werken en leren.
De volgende dag had ik mijn eerste therapie sessie en heb ik het meteen aangekaart. Ik had enorm behoefte aan de mening van iemand die er verstand van heeft . Mijn psych. vond juist dat ik wel moest doorgaan met mijn opleiding, juist omdat ik daaruit structuur kan halen en doelen kan bereiken, doelen die ik graag wil bereiken. Het is een heel gesprek geworden, waaruit mij duidelijk is geworden dat ik Sara sowieso voorop heb staan, evenals mijn mannetje, mijn gezin. Mijn werk/opleiding komt daarna pas, is ook altijd zo geweest.
We hebben besproken hoe we het werken weer kunnen opbouwen (omdat ik nog steeds in de ziektewet zit).
Later op mijn werk heb ik dus aangegeven door te willen gaan, daar waren ze niet zo blij mee. Maar goed, het blijft mijn keuze, ik heb een vast contract en kan niet zomaar ontslagen worden. Toen dat duidelijk werd is er een opbouwschema besproken, waarin ik voorlopig alleen maar halve dagen ga werken. Afgelopen maandag voor het eerst weer gewerkt, en dat ging best goed!
In de tussentijd gaat het langzaam aan wel beter. Veel dipdagen, maar ook steeds meer goede dagen. Ik geniet enorm van Sara, zo vrolijk en leuk als ze is, zo goed als ze slaapt de laatste tijd, zo lief als ze doet... En bij de psychologe ervaar ik een beetje hetzelfde als jij Yppy, veel nadenken, veel confrontatie, maar het voelt wel goed!
Het is een beetje een lang warrig verhaal misschien, maar dat gedoe met mijn werk hakte er echt in, dat was heel vervelend. Vooral omdat ze het schuiven op mijn gezin, terwijl ik achteraf meer het idee heb dat ze het maar lastig vinden, iemand die niet volledig kan werken, iemand die langer over de opleiding gaat doet daardoor enz.
Maar ik kom er wel!
Fuente, ik vind het nogal wat, dat ze op je werk zich hebben uitgelaten over hoe jij thuis zou functioneren... Goed dat je weer bent begonnen met werken. En ik ben blij voor je dat tot nu toe de therapie je goed bevalt!
Ypsel, wat jammer dat de groep momenteel niet aansluit. Maar zo te lezen heb je een prima therapeute. Succes dame!
Ypsel, wat jammer dat de groep momenteel niet aansluit. Maar zo te lezen heb je een prima therapeute. Succes dame!
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Fuente, jeetje, dat is niet niks! Wat fijn dat je je man en psych als klankbord gebruikt en zelf je conclusies trekt!
...maar weI in de aap gelogeerd :P
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
fuente, het blijven werkgevers vanuit hun punt best te begrijpen, maar een beetje meer respect naar jou zou wel mogen zeg. je hebt het goed aangepakt vind ik. sterkte!
stormy waters...
sailin'
sailin'
yppy, slapen is goed het huishouden kan altijd nog hoor, rust lijkt me zo belangrijk. jij ook sterkte!
stormy waters...
sailin'
sailin'
Jeetje Fuente, ik vind het ook wel pittig hoor dat mensen je zo aanspreken over jouw familie. Misschien probeerden ze je op die manier zelf een keuze te laten maken, zodat het jouw idee leek. Lijkt me rot om te horen maar niet vergeten dat ze er niets van weten verder hoor. Luister maar goed naar je man (de papa met de paarse polo )
Sterkte voor jou en ook voor Yppy.
Sterkte voor jou en ook voor Yppy.
Dit was wel even schrikken, uit de Quest van november:
Psychisch en lichamelijk ongezond dus.quote:Depressie is ergste ziekte
Natuurlijk: astma, reuma en suikerziekte, om maar eens wat te noemen, zijn slecht voor je gezondheid. Maar het allerergste is een depressie, blijft uit een onderzoek van de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO). Onder leiding van Somnath Chatterji werden inwoners van 60 landen naar hun lichamelijk welbevinden gevraagd. Rekening houdend met zaken als armoede en hygiene, kwam naar voren dat depressiviteit de gezondheid het ergste aantast. De WHO vindt dan ook dat iemand sneller psychische hulp moet kunnen krijgen dan nu vaak het geval is: maanden op een wachtlijst staan, is geen uitzondering. De gezondheidszorg zou sterk verbeteren als daar een einde aan kwam, alsdus een organisatie.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Yppy en Fuente, hoe is het nu met jullie?
Hopelijk allebei meer goede dagen dan rotdagen?
Hou vol.
Hopelijk allebei meer goede dagen dan rotdagen?
Hou vol.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Hoe gaat het met jou Sugar, daar zijn we ook benieuwd naar. 
De laatste dipperiode duurde 'maar' 3 dagen. Steeds korter dus. Vanochtend ben ik weer bij de psycholoog geweest. We hebben veel gesproken over mezelf als moeder en mezelf als Yppy en hoe ik daar tussen schakel of juist niet schakel. En hoe ik die in evenwicht moet leren krijgen. Ook over een dagje uit vorige week dat ontzettend gezellig was, maar dat wel geleid heeft tot die terugval. Ik weet nu hoe dat komt en kan me de volgende keer beter voorbereiden. Over een maand ga ik zelfs een hele nacht weg, dus ik kan vast aan het idee wennen.
De laatste dipperiode duurde 'maar' 3 dagen. Steeds korter dus. Vanochtend ben ik weer bij de psycholoog geweest. We hebben veel gesproken over mezelf als moeder en mezelf als Yppy en hoe ik daar tussen schakel of juist niet schakel. En hoe ik die in evenwicht moet leren krijgen. Ook over een dagje uit vorige week dat ontzettend gezellig was, maar dat wel geleid heeft tot die terugval. Ik weet nu hoe dat komt en kan me de volgende keer beter voorbereiden. Over een maand ga ik zelfs een hele nacht weg, dus ik kan vast aan het idee wennen.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Fijn Yppy, dat het over het algeheel genomen beter gaat. Hoe vaak ga je naar de psycholoog?
Hier gaat het op en af. Over het algeheel genomen voel ik me stukken beter dan ruim een maand geleden. Ik ben rustiger, niet meer dwangmatig bezig met tellen, behalve als ik onrustig ben. Werken gaat alleen nog steeds niet lekker. Het lukt me gewoon nog niet en dat frustreert me enorm. Mijn psycholoog geeft me goede inzichten, en handvaten om mee door te gaan. Thuis lukt dat heel goed, met werk dus nog niet. Maar goed, zo lang ben ik nog niet bezig, en ik kan ook niet van mezelf verwachten dat alles ineens goed gaat.
Ik zou vanmorgen ook werken, is dus niet gelukt. Nu ben ik ook nog een weekje vrij, dus volgende week donderdag 'hoef' ik pas weer. Ik denk dat een week echt vrij (wanneer ik dus niet telkens hoef af te bellen) al veel meer rust geeft, dus misschien gaat het dan stukken beter met werken! Heb er in ieder geval wel weer heel veel zin in
Sugar, hoe is het met jou inderdaad? Ben ook erg benieuwd
Hier gaat het op en af. Over het algeheel genomen voel ik me stukken beter dan ruim een maand geleden. Ik ben rustiger, niet meer dwangmatig bezig met tellen, behalve als ik onrustig ben. Werken gaat alleen nog steeds niet lekker. Het lukt me gewoon nog niet en dat frustreert me enorm. Mijn psycholoog geeft me goede inzichten, en handvaten om mee door te gaan. Thuis lukt dat heel goed, met werk dus nog niet. Maar goed, zo lang ben ik nog niet bezig, en ik kan ook niet van mezelf verwachten dat alles ineens goed gaat.
Ik zou vanmorgen ook werken, is dus niet gelukt. Nu ben ik ook nog een weekje vrij, dus volgende week donderdag 'hoef' ik pas weer. Ik denk dat een week echt vrij (wanneer ik dus niet telkens hoef af te bellen) al veel meer rust geeft, dus misschien gaat het dan stukken beter met werken! Heb er in ieder geval wel weer heel veel zin in
Sugar, hoe is het met jou inderdaad? Ben ook erg benieuwd
Dat is al een grote vooruitgang Fuente, als het thuis beter gaat. Ik vind het wel goed dat daar dan blijkbaar je prioriteit ligt. Werk komt dan later.
Het wisselt hoe vaak ik naar de psycholoog ga. Er heeft nu een keer twee en een keer drie weken tussen gezeten. Nu 4 weken, maar dan ga ik ook nog naar de spv'er. Ik merk dat het best lastig is om mijn werk daar omheen te gaan plannen. Het is ver van mijn werk natuurlijk, dus het kost me een hele ochtend of middag.
Het wisselt hoe vaak ik naar de psycholoog ga. Er heeft nu een keer twee en een keer drie weken tussen gezeten. Nu 4 weken, maar dan ga ik ook nog naar de spv'er. Ik merk dat het best lastig is om mijn werk daar omheen te gaan plannen. Het is ver van mijn werk natuurlijk, dus het kost me een hele ochtend of middag.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Ok, als je ook naar een SPV'er gaat is het ook wel logisch dat er langere tijd tussen zit.
Lastig met werk inderdaad! Hier heeft het hoofd zoiets van, als ik moet werken tot half 4, en ik moet bijvoorbeeld om 14:00 naar de psycholoog (wat vaak gebeurt, want haar laatste afspraken zijn om 14:00 uur) dan mag ik gewoon gaan.
Is het niet mogelijk het buiten je werk te plannen? Hier kan het ook niet hoor ivm wisselende werkdagen.
Lastig met werk inderdaad! Hier heeft het hoofd zoiets van, als ik moet werken tot half 4, en ik moet bijvoorbeeld om 14:00 naar de psycholoog (wat vaak gebeurt, want haar laatste afspraken zijn om 14:00 uur) dan mag ik gewoon gaan.
Is het niet mogelijk het buiten je werk te plannen? Hier kan het ook niet hoor ivm wisselende werkdagen.
Buiten mijn werk om betekent dat ik oppas moet regelen voor Anna, dat vind ik ook niet fijn, dan voel ik me nog schuldiger dat ik ziek ben en die afspraken nodig heb. Ga jij onder werktijd? Ik schrijf niet alle uren die ik bij de psycholoog/psychiater/spv'er ben.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Nee ik ga niet standaard onder werktijd, maar als het zo uitkomt wel. Ons kdv-schema is afgestemd op het werk van m'n man, omdat ik (als ik werk) heel onregelmatig werk. Dus in principe kan ik altijd qua opvang. Maar de psych waar ik zit werkt maar 3 dagen per week ( ma di woe) en dan valt het dus wel eens onder werktijd. Omdat ik nog steeds in de ziektewet zit hoef ik ook niets anders te schrijven aan uren voorlopig.
Nou net even contact gehad met het hoofd van de afdeling, ik moet vanmiddag om 14:00 komen opdraven bij personeelszaken, die willen dat ik gewoon aan het werk ga. Ik heb er zo onwijs de balen van, ik kan gewoon geen kant op, vanmiddag zullen ze wel aangeven dat ik eruit moet ofzo.
Gadver wat baal ik
Gadver wat baal ik
Jeetje Fuente, wat rot!
Ik weet niet of je een bedrijfsarts of verpleegkundige hebt gezien, die beslissen daar toch in? Of heeft jullie personeelszaken een eigen verzuimarts?
Ik hoop dat het gesprek goed gaat!
Ik weet niet of je een bedrijfsarts of verpleegkundige hebt gezien, die beslissen daar toch in? Of heeft jullie personeelszaken een eigen verzuimarts?
Ik hoop dat het gesprek goed gaat!
...maar weI in de aap gelogeerd :P
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
Fuente
Yppy, goed om te lezen dat je dips korter worden! Het hoeft niet allemaal in 1 keer goed. Al heel wat dat t thuis lukt
Yppy, goed om te lezen dat je dips korter worden! Het hoeft niet allemaal in 1 keer goed. Al heel wat dat t thuis lukt
Mama van 2 lieve meiden :)
ff in het heel kort (nou ja, zo kort mogelijk).
Wat er speelde is dat de bedrijfsarts een advies heeft gegeven om door te gaan met mijn opleiding/werk. Allemaal goed, leuk en aardig. Daarbij kreeg ik een opbouwschema voor werken, mijn afdelingshoofd en ik interpreteerden dat als advies, maar dit bleek dus nu bindend te zijn.
Punt is, dat ik me lang niet aan dat schema gehouden heb (in overleg met hoofd) omdat dit gewoonweg nog niet ging.
Personeelszaken aan het steigeren, want ja, dat was dus bindend. Heel blabla verhaal, maar 'k heb dit keer wel aangegeven hoe ik de zaken zie en dat dit dus van hun uit ook niet netjes is. Tevens het feit dat dit afgelopen donderdag al bekend was en ik dit dus vanmorgen pas hoorde.
Uiteindelijk: Ik mag doorgaan, voorlopig 4 uur werken. Dit moet ik dus wel gaan doen, anders kan ik alsnog opstappen (is even kijken hoe en wat en of dat wel zo mag, maar goed, dat even terzijde).
Punt is, ik wil dolgraag werken, ik vind mijn werk leuk, geweldig, bevredigend enzovoorts, maar het schijnt moeilijk te begrijpen zijn wat angst met je doet.
Maar goed, zaterdag 4 uurtjes werken, en we zien het wel, is mijn instelling nu.
Thnx dames
Wat er speelde is dat de bedrijfsarts een advies heeft gegeven om door te gaan met mijn opleiding/werk. Allemaal goed, leuk en aardig. Daarbij kreeg ik een opbouwschema voor werken, mijn afdelingshoofd en ik interpreteerden dat als advies, maar dit bleek dus nu bindend te zijn.
Punt is, dat ik me lang niet aan dat schema gehouden heb (in overleg met hoofd) omdat dit gewoonweg nog niet ging.
Personeelszaken aan het steigeren, want ja, dat was dus bindend. Heel blabla verhaal, maar 'k heb dit keer wel aangegeven hoe ik de zaken zie en dat dit dus van hun uit ook niet netjes is. Tevens het feit dat dit afgelopen donderdag al bekend was en ik dit dus vanmorgen pas hoorde.
Uiteindelijk: Ik mag doorgaan, voorlopig 4 uur werken. Dit moet ik dus wel gaan doen, anders kan ik alsnog opstappen (is even kijken hoe en wat en of dat wel zo mag, maar goed, dat even terzijde).
Punt is, ik wil dolgraag werken, ik vind mijn werk leuk, geweldig, bevredigend enzovoorts, maar het schijnt moeilijk te begrijpen zijn wat angst met je doet.
Maar goed, zaterdag 4 uurtjes werken, en we zien het wel, is mijn instelling nu.
Thnx dames
Succes Fuente. Ik denk dat nieuw contact met je bedrijfsarts wel zinvol is? Kan je psycholoog misschien een soort overdracht doen, mocht het echt nog te veel zijn?
...maar weI in de aap gelogeerd :P
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
Fuente, in de tijd dat ik bij de psycholoog liep en nog een bedrijfsarts had, heb ik haar toestemming gegeven om contact te hebben met mijn bedrijfsarts. Zij heeft toen heel duidelijk gemaakt dat ik niet in staat was om zijn lijn te volgen en dat ik me groter voordeed dat ik eigenlijk was. Mijn directe chef was nl. ook net zo begripvol als de jouwe, maar de arts iets minder. Uiteindelijk is het allemaal goed gekomen en heeft de arts zijn voorstel bijgedraaid en kon ik nog rustiger reintegreren.
En voor iedereen die hem wil een dikke. Stelletje stoere vechters!!!
En voor iedereen die hem wil een dikke
. Stelletje stoere vechters!!!
Jeutje Fuente, wat een hoop extra stress erbij zeg. 
Ik hoop van harte dat je de ruimte krijgt om te reïntegreren op een manier die voor jou goed is.
Yppy, vind je het niet omslachtig 2 á 3 hulpverleners at the same time? Lijkt me dat je je verhaal dan zo dubbelop moet doen. Krijg er een beetje een UWV-gevoel bij: Iedereen doet zijn /haar eigen ding maar nemand heeft het overzicht.
Ik hoop van harte dat je de ruimte krijgt om te reïntegreren op een manier die voor jou goed is.
Yppy, vind je het niet omslachtig 2 á 3 hulpverleners at the same time? Lijkt me dat je je verhaal dan zo dubbelop moet doen. Krijg er een beetje een UWV-gevoel bij: Iedereen doet zijn /haar eigen ding maar nemand heeft het overzicht.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Nou ik vind eigenlijk de bedrijfsarts voor mezelf niet zoveel nut hebben. Het probleem is dat ik verplicht wordt om de bedrijfsarts te bezoeken en vervolgens ook verplicht wordt zijn adviezen op te volgen. Doe ik dat niet dan valt het gewoon onder werkweigering, paniekaanvallen of niet. Ik heb meerdere malen gezegd (ook eerder al) dat ze altijd verslagen en informatie kunnen opvragen bij mijn therapeut, maar dat willen ze dus niet. Mijn afdelingshoofd heeft zelfs 2 maal letterlijk gezegd dat hij vertrouwd op de informatie die ik geef en het dus niet nodig vindt om een nummer, dossier, verslag of wat dan ook van de psychologe te hebben. Mijn psychologe heeft al uitgelegd aan mij dat ze altijd een samenvattend verslag kan maken en na mijn akkoord kan verzenden naar het ziekenhuis waar ik werk.
Dus ja, ik zal het nogmaals eens aanbieden bij de bedrijfsarts, tot nu toe wouden ze het niet.
Zelf baal ik er wel van, ik vind dat wanneer ze een ziektebeeld duidelijk niet snappen ze gewoon contact moeten opnemen met de behandelend therapeut. Maar goed. Ik houd jullie op de hoogte!
Dus ja, ik zal het nogmaals eens aanbieden bij de bedrijfsarts, tot nu toe wouden ze het niet.
Zelf baal ik er wel van, ik vind dat wanneer ze een ziektebeeld duidelijk niet snappen ze gewoon contact moeten opnemen met de behandelend therapeut. Maar goed. Ik houd jullie op de hoogte!
Yppy, fijn te lezen dat je dips korter duren. Ik sluit me wel aan bij Moonah: is het wel fijn bij verschillende mensen te praten? Nou ja, als het voor jou goed voelt is het gewoon helemaal in orde, natuurlijk. De psycholoog klinkt in elk geval als een goeie. 
Fuente, wat een rotgedoe met je werk. Echt, ik zou gewoon niks meer zelf aangeven en alleen zo'n verslag van je therapeut als info gebruiken in je volgende besprekingen. "Ik ga af op jouw info", zegt ie, nou, dan gaat ie nu maar af op jouw info in de vorm van dat verslag. Echt hoor. Stom is het, als ze geen begrip hebben. Je moet echt zonder druk de tijd nemen je probleem aan te pakken, vind ik. Sterkte.
Fuente, wat een rotgedoe met je werk. Echt, ik zou gewoon niks meer zelf aangeven en alleen zo'n verslag van je therapeut als info gebruiken in je volgende besprekingen. "Ik ga af op jouw info", zegt ie, nou, dan gaat ie nu maar af op jouw info in de vorm van dat verslag. Echt hoor. Stom is het, als ze geen begrip hebben. Je moet echt zonder druk de tijd nemen je probleem aan te pakken, vind ik. Sterkte.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Dat is raar Fuente, dat je verplicht bent een advies op te volgen. Als je niet kunt werken, gaat het toch niet?
Het zijn wel heel verschillende gesprekken. De psychiater is een man (toch wel anders) en heeft het vooral over de medicijnen en de bijwerkingen. Hem zie ik nog maar weinig, omdat de medicijnen werken. De spv'er zie ik vaker, vraagt ook naar de medicijnen en geeft praktische tips over hoe ik met de zaken om kan gaan. De psycholoog is echt diepgaander, die zet me ook echt aan het denken. Ook over hoe ik het structureel kan veranderen. Ze weten van elkaar wel wat ze doen, want ze lezen elkaars verslagen voor ik op gesprek kom, dat hebben ze verteld.
Het zijn wel heel verschillende gesprekken. De psychiater is een man (toch wel anders) en heeft het vooral over de medicijnen en de bijwerkingen. Hem zie ik nog maar weinig, omdat de medicijnen werken. De spv'er zie ik vaker, vraagt ook naar de medicijnen en geeft praktische tips over hoe ik met de zaken om kan gaan. De psycholoog is echt diepgaander, die zet me ook echt aan het denken. Ook over hoe ik het structureel kan veranderen. Ze weten van elkaar wel wat ze doen, want ze lezen elkaars verslagen voor ik op gesprek kom, dat hebben ze verteld.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Nou het werkt ook voor geen meter. De druk is gewoon veel te hoog. Vanmorgen moest ik werken, ik kwam tot het ziekenhuis en toen ben ik omgedraaid en naar huis gegaan. Ik ben er ook wel klaar mee, dit is eigenlijk mijn vakantie (een weekje) en omdat ik me moet 'bewijzen' (althans, zo voelt het) moest ik toch werken vandaag en dit weekend.
Ik vind het wel best. Ik ga het inderdaad doen zoals jij zegt Sugar, ze kunnen de verslagen krijgen en ze redden zich er maar mee. Voorlopig wil ik even niets, behalve bijkomen en gewoon even gaan zoals het nu is, beter dan een maand terug, meer genietend van thuis, van Sara, van het leven.
Yppy, is het niet verwarrend dan als je meerdere hulpverleners hebt? Zo te zien spelen ze wel goed op elkaar in, kan me indenken dat dat wel heel fijn is.
Ik vind het wel best. Ik ga het inderdaad doen zoals jij zegt Sugar, ze kunnen de verslagen krijgen en ze redden zich er maar mee. Voorlopig wil ik even niets, behalve bijkomen en gewoon even gaan zoals het nu is, beter dan een maand terug, meer genietend van thuis, van Sara, van het leven.
Yppy, is het niet verwarrend dan als je meerdere hulpverleners hebt? Zo te zien spelen ze wel goed op elkaar in, kan me indenken dat dat wel heel fijn is.
Yppy, ben blij dat het voor jou zulke verschillende rollen zijn en dat het dus niet verwarrend is. Klinkt goed.
Fuente, wat rot toch hoe je gedwongen wordt. Echt heel suf, want dat werkt natuurlijk helemaal niet. Sterkte met je angstgevoel, lijkt me erg moeilijk.
Fuente, wat rot toch hoe je gedwongen wordt. Echt heel suf, want dat werkt natuurlijk helemaal niet. Sterkte met je angstgevoel, lijkt me erg moeilijk.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Fuente toch wat een vervelende samenloop van omstandigheden, ja zo zie ik, idd die rust is zo belangrijk voor je eigen herstel, en voor je eigen gemoedsrust...
Maar ergens is het ook herkenbaar, hier vond men na verloop van tijd ook dat ik maar terug aan het werk moest gaan, thuiszitten zou het alleen maar gecompliceerder maken aldus mijn werk,
Ben toen naar de bedrijfs maatschappelijk werkster gegaan en die kon er voor zorgen dat ik nog wat langer thuis kon blijven,
Toen ze weer begonnen met je moet nu echt terug gaan werken,
bedrijfsarts en die was het toen zo "beu"hoe er met mij gespeeld werd, dat die alle informatie opvroeg bij de psycholoog en het maatschappelijk werk en er voorzorgde dat ik een hele tijd thuis kon zitten, en geen last van het werk mocht hebben, en alle kontackten verliepen over het werk met hem later...
En panniekaanvallen zijn echt geen pretje, je functioneerd gewoon niet optimaal
wat een vervelende samenloop van omstandigheden, ja zo zie ik, idd die rust is zo belangrijk voor je eigen herstel, en voor je eigen gemoedsrust...Maar ergens is het ook herkenbaar, hier vond men na verloop van tijd ook dat ik maar terug aan het werk moest gaan, thuiszitten zou het alleen maar gecompliceerder maken aldus mijn werk,
Ben toen naar de bedrijfs maatschappelijk werkster gegaan en die kon er voor zorgen dat ik nog wat langer thuis kon blijven,
Toen ze weer begonnen met je moet nu echt terug gaan werken,
bedrijfsarts en die was het toen zo "beu"hoe er met mij gespeeld werd, dat die alle informatie opvroeg bij de psycholoog en het maatschappelijk werk en er voorzorgde dat ik een hele tijd thuis kon zitten, en geen last van het werk mocht hebben, en alle kontackten verliepen over het werk met hem later...
En panniekaanvallen zijn echt geen pretje, je functioneerd gewoon niet optimaal
Herinnering is een vorm van ontmoeting.
Fuente, ik hoop dat je voorlopig even in rust kunt bijkomen.
YPPY, wat goed dat dat zo werkt, in samenwerking met meerdere hulpverleners.
YPPY, wat goed dat dat zo werkt, in samenwerking met meerdere hulpverleners.
...maar weI in de aap gelogeerd :P
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
Fuente, lijkt me lastig dat je je zo onder druk gezet voelt om je te moeten bewijzen... Hopelijk krijg je toch echt de tijd om bij te komen en stapje voor stapje de dingen weer op de rit te krijgen. Pas goed op jezelf
Mama van 2 lieve meiden :)
Hoe is het met iedereen?
Hier even een update. De bedrijfsarts staat nog steeds volledig achter me, en heeft ook weer een nieuw plan van aanpak. Mijn werkgever is gewoon erg goed in het manipuleren en verdraaien van de feiten. Eigenlijk ben ik er wel klaar mee, ik vind het heel erg jammer want ik wil zo graag verpleegkundige worden, maar als ik het heel rationeel bedenk gaat dit gewoon op deze manier niet lukken. Het werken, leren tegelijk, niet goed in m'n vel zitten, eigenlijk ook andere wensen hebben (meer tijd met mijn gezin, eens een tweede kindje enz) rijmt niet met wat ik nu aan het doen ben.
Daarbij komt ook nog eens dat, hoewel de bedrijfsarts een positief advies heeft, de examenraden eraan komen (om precies te zijn volgende week) en ik een achterstand heb. Het ziekenhuis gaat echt geen positief advies geven, school waarschijnlijk wel, maar uiteindelijk is het ziekenhuis mijn werkgever.
Nou ja, om kort te zijn, dit gaat denk ik niet werken. Daarom ben ik aan het rondkijken, heb inmiddels zelfs 1 sol. brief geschreven op een onwijs leuke functie.
Over het algemeen genomen gaat het beter met me, ik ben rustiger, geniet van mijn gezinnetje, geniet van het 'me lekker voelen' maar ik baal als een stekker van m'n werk(gever).
We zullen wel zien hoe het verderloopt, voorlopig maak ik me niet te druk, we zien het wel
Hier even een update. De bedrijfsarts staat nog steeds volledig achter me, en heeft ook weer een nieuw plan van aanpak. Mijn werkgever is gewoon erg goed in het manipuleren en verdraaien van de feiten. Eigenlijk ben ik er wel klaar mee, ik vind het heel erg jammer want ik wil zo graag verpleegkundige worden, maar als ik het heel rationeel bedenk gaat dit gewoon op deze manier niet lukken. Het werken, leren tegelijk, niet goed in m'n vel zitten, eigenlijk ook andere wensen hebben (meer tijd met mijn gezin, eens een tweede kindje enz) rijmt niet met wat ik nu aan het doen ben.
Daarbij komt ook nog eens dat, hoewel de bedrijfsarts een positief advies heeft, de examenraden eraan komen (om precies te zijn volgende week) en ik een achterstand heb. Het ziekenhuis gaat echt geen positief advies geven, school waarschijnlijk wel, maar uiteindelijk is het ziekenhuis mijn werkgever.
Nou ja, om kort te zijn, dit gaat denk ik niet werken. Daarom ben ik aan het rondkijken, heb inmiddels zelfs 1 sol. brief geschreven op een onwijs leuke functie.
Over het algemeen genomen gaat het beter met me, ik ben rustiger, geniet van mijn gezinnetje, geniet van het 'me lekker voelen' maar ik baal als een stekker van m'n werk(gever).
We zullen wel zien hoe het verderloopt, voorlopig maak ik me niet te druk, we zien het wel
Fuente, er leiden meer wegen naar Rome. Je hoop op verpleegkundige te worden hoef je nog niet op te geven toch? Misschien later? De vraag naar verpleegkundigen blijft voorlopig wel
Goed dat deze beslissing je rust geeft. Kalm aan
Goed dat deze beslissing je rust geeft. Kalm aan
Variety is the spice of life
Kun je niet op een andere manier verder gaat met de opleiding Fuente?
Hier gaat alles z'n gangetje. De spv'er denkt dat ik niet echt depressief meer ben. Daarom ga ik niet meer naar haar toe, alleen nog naar de psycholoog. Praktisch gezien weet ik wel wat ik moet doen, het moet nu nog in mijn hoofd veranderen en dat kan de psycholoog beter.
Hier gaat alles z'n gangetje. De spv'er denkt dat ik niet echt depressief meer ben. Daarom ga ik niet meer naar haar toe, alleen nog naar de psycholoog. Praktisch gezien weet ik wel wat ik moet doen, het moet nu nog in mijn hoofd veranderen en dat kan de psycholoog beter.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Fuente, goed te horen dat jijzelf je iig een stuk beter voelt.
Ik hoop dat je verstandige keuzes kunt maken die bij je passen.
Yp, officieel niet meer depressief...
Ben je het wel eens met de SPV'er?
En niet alleen in je hoofd veranderen, ook (en vooral!) in je buik... Gevoel.
Ik hoop dat je verstandige keuzes kunt maken die bij je passen.
Yp, officieel niet meer depressief...
Ben je het wel eens met de SPV'er?
En niet alleen in je hoofd veranderen, ook (en vooral!) in je buik... Gevoel.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Het is niet officieel hoor, maar dat vond zij. Uit mijn verhalen. Ik denk wel dat ze gelijk heeft dat het echt vooruit ga en dat ik steeds gelijkmatiger ben. Inderdaad vooral het gevoel. Verstandelijk weet ik het allemaal wel. Maar ja, dat is niet genoeg. 
Uit mijn verhalen. Ik denk wel dat ze gelijk heeft dat het echt vooruit ga en dat ik steeds gelijkmatiger ben. Inderdaad vooral het gevoel. Verstandelijk weet ik het allemaal wel. Maar ja, dat is niet genoeg.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Fijn Yppy dat het beter met je gaat! Je gevoel komt hopelijk snel bij je verstand, om het even zo te zeggen, je komt er wel meis!
nebelung, dat heb ik nu ook, dat idee. Ik kan altijd later nog weer verdergaan of opnieuw beginnen met de studie, dat geeft ook wel rust.
Ik kan helaas niet op een andere manier verdergaan met de studie, dat zou betekenen dat ik de schoolvariant moet gaan volgen, en dus niet meer kan werken in het ziekenhuis, maar fulltime op school zou zitten. Daar hebben we momenteel het geld niet voor, en dan zou ik bovendien liever de HBO variant gaan volgen. Dus het zeker wel een toekomstidee, maar niet nu.
nebelung, dat heb ik nu ook, dat idee. Ik kan altijd later nog weer verdergaan of opnieuw beginnen met de studie, dat geeft ook wel rust.
Ik kan helaas niet op een andere manier verdergaan met de studie, dat zou betekenen dat ik de schoolvariant moet gaan volgen, en dus niet meer kan werken in het ziekenhuis, maar fulltime op school zou zitten. Daar hebben we momenteel het geld niet voor, en dan zou ik bovendien liever de HBO variant gaan volgen. Dus het zeker wel een toekomstidee, maar niet nu.
Fuente, ergens lijkt het me niet verkeerd. Ook al zou je nu even thuisblijven, de druk blijft er van. Wie weet doet een leuke baan je heel veel goed! Ik hoop dat je vlug een leuk plekje verovert ergens!
Ypperdepyp, klinkt goed hoor!
Ypperdepyp, klinkt goed hoor!
...maar weI in de aap gelogeerd :P
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
Wel jammer Fuente, dat je studie niet op een andere manier kan. Maar later kan het nog toch? Misschien eerst maar beter worden.
Het gaat dus steeds beter. De medicijnen hebben als bijwerking dat mijn emoties afvlakken. Daardoor ervaar ik dit jaar veel minder de kerststress dan andere jaren. Dat scheelt echt veel. Ben zelfs aan het denken of ik niet eens rond kan kijken voor een andere baan.
Het gaat dus steeds beter. De medicijnen hebben als bijwerking dat mijn emoties afvlakken. Daardoor ervaar ik dit jaar veel minder de kerststress dan andere jaren. Dat scheelt echt veel. Ben zelfs aan het denken of ik niet eens rond kan kijken voor een andere baan.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Ehm, ik wil niet veel zeggen, maar dat is toch ook de bedoeling van AD?quote:Op vrijdag 16 november 2007 21:20 schreef YPPY het volgende:
De medicijnen hebben als bijwerking dat mijn emoties afvlakken.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
En een andere baan? 
Take it easy he!!!
Ik ben heel benieuwd!
Take it easy he!!!
Ik ben heel benieuwd!
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Ze vlakken soms iets meer af dan de bedoeling is. De spv'er opperde dat ik met de psychiater kon bespreken minder te gaan slikken, maar ik zit al vrij laag.
Het is wel erg leuk werk, bij een organisatie waar ik eerder gewerkt heb. En op 5 minuten fietsen van huis (ipv 35 minuten met de auto). Denk dat ik het wel ga proberen. Waar ik nu werk gaat er veel veranderen, fusie enzo, dus ik weet niet wat ik daar volgend jaar ga doen.
De spv'er opperde dat ik met de psychiater kon bespreken minder te gaan slikken, maar ik zit al vrij laag.Het is wel erg leuk werk, bij een organisatie waar ik eerder gewerkt heb. En op 5 minuten fietsen van huis (ipv 35 minuten met de auto). Denk dat ik het wel ga proberen. Waar ik nu werk gaat er veel veranderen, fusie enzo, dus ik weet niet wat ik daar volgend jaar ga doen.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Ja, als je te hoog bent ingesteld kun je last krijgen van die afvlakking.
En een fusie?
Wegwezen!!!
Wij zitten er middenin en ik word er helemaal gestoord van.
Wel spannend Yp, als je een andere baan zou krijgen. Op zich een goed teken dat je het aandurft om te switchen.
En een fusie?
Wegwezen!!!
Wij zitten er middenin en ik word er helemaal gestoord van.
Wel spannend Yp, als je een andere baan zou krijgen. Op zich een goed teken dat je het aandurft om te switchen.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Ik wil even melden dat het hier goed gaat! Ik heb definitief besloten te stoppen met mijn opleiding, en als gevolg daarvan zit ik nu lekker ontspannen thuis tot de einddatum van ontslag. En het voelt supergoed! De rust is heerlijk, Sara en ik gaat heerlijk, en dat is zo'n opluchting! Ik geniet echt momenteel, ondanks de 'downs', die er gelukkig veel minder zijn.
Therapie loopt ook lekker enz.
En ik ben heel benieuwd hoe het met de rest is!
Therapie loopt ook lekker enz.
En ik ben heel benieuwd hoe het met de rest is!
Vind ik ook, goed om te horen, Fuente!
Yppy, ik las in het moederstopic dat het nachtje niet bij Anna slapen voor beide partijen goed was gegaan, fijn! Hoe gaat het nu verder met je?
Ik wil misschien zelf van die medicijnen af, maar ja, ik weet niet wat er dan gaat gebeuren. Aan de ene kant denk ik: die dingen doen niks meer voor me. Aan de andere kant: kan het kwaad om ze wel nog een tijdje te slikken voor de zekerheid? Nee, denk ik niet. Maar het staat me tegen en echt fantastisch gaat het nu ook weer niet.
Yppy, ik las in het moederstopic dat het nachtje niet bij Anna slapen voor beide partijen goed was gegaan, fijn! Hoe gaat het nu verder met je?
Ik wil misschien zelf van die medicijnen af, maar ja, ik weet niet wat er dan gaat gebeuren. Aan de ene kant denk ik: die dingen doen niks meer voor me. Aan de andere kant: kan het kwaad om ze wel nog een tijdje te slikken voor de zekerheid? Nee, denk ik niet. Maar het staat me tegen en echt fantastisch gaat het nu ook weer niet.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Sugar je weet toch wel dat je ze een bepaalde tijd moet slikken voor je weer kunt afbouwen he?
Waarom denk je dat ze niks meer voor je doen eigenlijk?
Fuente je klinkt ontzettend opgelucht! Fijn!
Waarom denk je dat ze niks meer voor je doen eigenlijk?
Fuente je klinkt ontzettend opgelucht! Fijn!
En als ze lacht, dan lacht de wereld met haar mee....
Eva ♥ en Iris ♥
Eva ♥ en Iris ♥
Sugar: als je zelf geen reden ziet om te stoppen zou ik het ook niet doen. Je schiet er niets mee op als je terugvalt. Bij mij ging het afwennen van de ad heel goed, maar ik had toch nog last van bijwerkingen als trillerigheid.
Overigens had ik voor ik definitief stopte met de ad al een eerdere stoppoging achter de rug, maar toen ging het helemaal nog niet. Op het moment van stoppen had ik al mijn twijfels en toen het niet ging heb ik heel snel een nieuw receptje bij de dokter gehaald. Ik durfde het gewoon nog niet "alleen". Een maand later lukte het me wel.
Overigens had ik voor ik definitief stopte met de ad al een eerdere stoppoging achter de rug, maar toen ging het helemaal nog niet. Op het moment van stoppen had ik al mijn twijfels en toen het niet ging heb ik heel snel een nieuw receptje bij de dokter gehaald. Ik durfde het gewoon nog niet "alleen". Een maand later lukte het me wel.
Geen zorgen voor de dag van morgen.
Ja, ik weet dat, Lois. Maar ik slik ze vanaf juni, dus dat halfjaar is om nu.
Ik zal er nog wel even goed over nadenken en voelen enzo.
Ik zal er nog wel even goed over nadenken en voelen enzo.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Ik had een hele briljante reply, krijg ik een foutmelding
Sugar, ga het dan gewoon proberen joh. Echt je merkt het snel genoeg of het afbouwen gaat lukken of niet.
Probeer het een beetje te plannen, zodat je ook in alle rust kunt afbouwen en kijk wat er gebeurd.
Sugar, ga het dan gewoon proberen joh. Echt je merkt het snel genoeg of het afbouwen gaat lukken of niet.
Probeer het een beetje te plannen, zodat je ook in alle rust kunt afbouwen en kijk wat er gebeurd.
En als ze lacht, dan lacht de wereld met haar mee....
Eva ♥ en Iris ♥
Eva ♥ en Iris ♥
Fuente, wat heerlijk te lezen dat het de goede kant op gaat met je. Beslissingen nemen kan zo veel rust bieden he? Fijn voor je!!
Met alle respect hoor, maar is het nu wel zo'n handige tijd om te beginnen met afbouwen gezien je huidge thuissituatie Suug?
Met alle respect hoor, maar is het nu wel zo'n handige tijd om te beginnen met afbouwen gezien je huidge thuissituatie Suug?
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Moonah, dat is een goeie. Hoewel het met S wel beter gaat, zijn we er nog lang niet qua balans en rust. Dus misschien wachten, heb het ook nog niet besproken met mensen verder, het speelt in mijn hoofd nog alleen maar.
Bedankt voor jullie reacties.
Bedankt voor jullie reacties.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Fijn dat je het niet betuttelend oppakt.
Juist omdat jij niet zeker weet of je al dan niet effect van de AD ervaart (al denk ik van wel, want het depressieve is toch weg bij je he? Je kampt nu meer met dat andere...), lijkt het me verstandig om pas te gaan afbouwen als jullie situatie stabiel is. Dan kun je beter inschatten of veranderingen in je gevoel en welzijn daarmee te maken hebben.
Juist omdat jij niet zeker weet of je al dan niet effect van de AD ervaart (al denk ik van wel, want het depressieve is toch weg bij je he? Je kampt nu meer met dat andere...), lijkt het me verstandig om pas te gaan afbouwen als jullie situatie stabiel is. Dan kun je beter inschatten of veranderingen in je gevoel en welzijn daarmee te maken hebben.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Thnx dames, ik voel me ook echt stukken beter dan een tijd terug
Sugar, ik ga mee met Moonah's mening. Misschien dat de medicatie onbewust wel degelijk veel voor je doet, maar anders dan je verwacht had?
Fijn dat het met S wat beter gaat. Hopelijk vinden jullie snel balans in je leven en huisje!
Sugar, ik ga mee met Moonah's mening. Misschien dat de medicatie onbewust wel degelijk veel voor je doet, maar anders dan je verwacht had?
Fijn dat het met S wat beter gaat. Hopelijk vinden jullie snel balans in je leven en huisje!
Ik vind het echt fijn dat je een beslissing hebt genomen Fuente. Dat is zo moeilijk he, iets beslissen? Als ik moet koken twijfel ik al een half uur lang. 
En dan ook nog zoiets belangrijks. Het is wel verstandig denk ik. Nu kun je je concentreren op jezelf en je gezin.
Sugar, toen ik bij de eerste psychiater was, zei ze dat ik de medicijnen lang moest slikken. Eerst moest het een half jaar goed gaan en dan pas mocht ik gaan nadenken over afbouwen. Dat is erg lang dus. Weet je nog dat ik vertelde over dat boek van Brooke Shields? Zij ging zelf stoppen met de medicijnen, omdat ze vond dat ze die niet meer nodig had. Dat ging behoorlijk mis. Ik denk dat het heel belangrijk is met je psychiater te overleggen. Weet je, we zijn toch een beetje niet helemaal goed in het nadenken, dan is het bij zoiets belangrijks wel fijn dat er iemand meedenkt.
Het logeren van Anna ging goed, ze heeft erg goed geslapen. Voor mezelf was het ook fijn om lekker weg te zijn. Het was een gezellig feestje waar bijna iedereen op de hoogte was van mijn toestand. Dat was wel fijn. Tussendoor kon ik makkelijk de rust opzoeken door de afwas te gaan doen (een keer of 8 totaal ). En een leuk compliment gehad toen ik door de gastvrouw geintroduceerd werd als 'de liefste van alle aanwezigen'. 
En dan ook nog zoiets belangrijks. Het is wel verstandig denk ik. Nu kun je je concentreren op jezelf en je gezin. Sugar, toen ik bij de eerste psychiater was, zei ze dat ik de medicijnen lang moest slikken. Eerst moest het een half jaar goed gaan en dan pas mocht ik gaan nadenken over afbouwen. Dat is erg lang dus. Weet je nog dat ik vertelde over dat boek van Brooke Shields? Zij ging zelf stoppen met de medicijnen, omdat ze vond dat ze die niet meer nodig had. Dat ging behoorlijk mis. Ik denk dat het heel belangrijk is met je psychiater te overleggen. Weet je, we zijn toch een beetje niet helemaal goed in het nadenken, dan is het bij zoiets belangrijks wel fijn dat er iemand meedenkt.
Het logeren van Anna ging goed, ze heeft erg goed geslapen. Voor mezelf was het ook fijn om lekker weg te zijn. Het was een gezellig feestje waar bijna iedereen op de hoogte was van mijn toestand. Dat was wel fijn. Tussendoor kon ik makkelijk de rust opzoeken door de afwas te gaan doen (een keer of 8 totaal
). En een leuk compliment gehad toen ik door de gastvrouw geintroduceerd werd als 'de liefste van alle aanwezigen'.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
O, nog een vordering op werkgebied. Ik heb nu 8 verschillende taken die erg met elkaar samenhangen. Waar ik ook specifiek op gesolliciteerd heb en voor ben aangenomen. Vorige week hebben we een gesprek gehad met alle collega's en de directie. We wisten dat er wat geschoven zou worden met taken, maar het is veel erger dan ik had verwacht. Ik mag 1 taakje 'houden'. Die is ws over een half jaar (uiterlijk een jaar) afgerond. Dan ben ik dus mijn complete basis kwijt en de reden dat ik nog wel zin had om te gaan werken. Ik heb goede contacten op mijn huidige plek en daar heb ik uiteindelijk verteld wat er met me aan de hand is. Straks kom ik op zo veel verschillende plekken, moet ik me overal gaan bewijzen en nieuwe mensen leren kennen... Ik zie er echt tegenop. Ik snap de beslissing enerzijds wel, maar ik had het niet zo ontzettend erg verwacht en gehoopt. Dubbel hopen dan maar dat mijn sollicitatie gaat lukken.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Ik hoop het ook voor je YP! Is het eenzelfde soort baan als nu, waar je op solliciteert?
Fuente, wat fijn dat je nu rust ervaart! En volgens mij ben je nog jong genoeg om de opleiding ooit nog eens op te pakken als het goed voelt!
Fuente, wat fijn dat je nu rust ervaart! En volgens mij ben je nog jong genoeg om de opleiding ooit nog eens op te pakken als het goed voelt!
...maar weI in de aap gelogeerd :P
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
Het is erg stil hier, hoe gaat het met de anderen?
Een paar weken geleden ben ik bij de psychiater geweest. Hij wilde weten hoe ik zelf dacht over het afbouwen van de medicijnen. Voor de terugval die ik begin december had (stond in het moeders topic) had ik daar positief tegenover gestaan. Niet nu, maar over een paar maanden. Nu weet ik het niet meer. Wat de medicijnen precies doen weet ik natuurlijk niet, maar ik ben bang dat ze me meer helpen dan ik denk. Daarom heb ik afgesproken dat ik minimaal drie maanden gewoon doorga zoals nu. Daarna mag ik zelf kijken of ik het durf te gaan minderen. Dat zou dan 25 mg (van de 75mg) minder zijn. Vervolgens elke maand iets minder. Als ik me niet sterk genoeg voel, ga ik door. Over een half jaar ga ik sowieso terug naar de psychiater, of ik wel of niet of half gestopt ben of niet. Tussendoor naar de psycholoog natuurlijk.
Het is moeilijk. Door die medicijnen gaat het beter met me, maar ze zorgen er ook voor dat het me niet lukt af te vallen. Ik heb de hele dag honger (geen trek, maar echt buikpijn) en ben best suf. Dat laatste hoop ik te verminderen door ze nu 's avonds te nemen. Ik weet het niet, ik heb nog 2,5 maanden om erover te denken en en dan wordt het weer ook weer beter, wat me altijd wel helpt.
Gisteren had ik het wel moeilijk. Ik had een sollicitatiegesprek. Dat ging goed, maar ik kreeg de vraag: "hoe ben jij als moeder?". Geen rare vraag, aangezien ik ouders ga begeleiden als ik aangenomen wordt, maar wel confronterend.
's Middags was ik op kraamvisite bij een ontzettend schattig en lief ventje. Ook dat was moeilijk. Op zo'n moment, als moeder helemaal verliefd zit te vertellen, merk ik hoe ziek ik was/ben. Dat ik zoiets gemist heb. Ik vind het zo mooi voor anderen dat ze zich zo voelen, maar ook zo moeilijk dat ik het niet ken. Wat dat betreft ben ik blij dat Anna mijn eerste was. Sugar, hoe was dat voor jou? Jij wist het verschil hoe het was bij Maria en bij Storm.
Een paar weken geleden ben ik bij de psychiater geweest. Hij wilde weten hoe ik zelf dacht over het afbouwen van de medicijnen. Voor de terugval die ik begin december had (stond in het moeders topic) had ik daar positief tegenover gestaan. Niet nu, maar over een paar maanden. Nu weet ik het niet meer. Wat de medicijnen precies doen weet ik natuurlijk niet, maar ik ben bang dat ze me meer helpen dan ik denk. Daarom heb ik afgesproken dat ik minimaal drie maanden gewoon doorga zoals nu. Daarna mag ik zelf kijken of ik het durf te gaan minderen. Dat zou dan 25 mg (van de 75mg) minder zijn. Vervolgens elke maand iets minder. Als ik me niet sterk genoeg voel, ga ik door. Over een half jaar ga ik sowieso terug naar de psychiater, of ik wel of niet of half gestopt ben of niet. Tussendoor naar de psycholoog natuurlijk.
Het is moeilijk. Door die medicijnen gaat het beter met me, maar ze zorgen er ook voor dat het me niet lukt af te vallen. Ik heb de hele dag honger (geen trek, maar echt buikpijn) en ben best suf. Dat laatste hoop ik te verminderen door ze nu 's avonds te nemen. Ik weet het niet, ik heb nog 2,5 maanden om erover te denken en en dan wordt het weer ook weer beter, wat me altijd wel helpt.
Gisteren had ik het wel moeilijk. Ik had een sollicitatiegesprek. Dat ging goed, maar ik kreeg de vraag: "hoe ben jij als moeder?". Geen rare vraag, aangezien ik ouders ga begeleiden als ik aangenomen wordt, maar wel confronterend.
's Middags was ik op kraamvisite bij een ontzettend schattig en lief ventje.
Ook dat was moeilijk. Op zo'n moment, als moeder helemaal verliefd zit te vertellen, merk ik hoe ziek ik was/ben. Dat ik zoiets gemist heb. Ik vind het zo mooi voor anderen dat ze zich zo voelen, maar ook zo moeilijk dat ik het niet ken. Wat dat betreft ben ik blij dat Anna mijn eerste was. Sugar, hoe was dat voor jou? Jij wist het verschil hoe het was bij Maria en bij Storm.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Yppy, wat moeilijk is het toch ook. Je weet wat je wilt voelen, maar het zo moeilijk als je het niet voelt. De keuze om nog even niet te stoppen met de AD vind ik een hele goede keuze van je. Dat het niet lukt om af te vallen is rot, maar helemaal beter worden is belangrijker.
Ik hoop dat je sollicitatie goed is gegaan en dat je uitgenodigd wordt voor het vervolgtraject.
Hier gaat het allemaal best goed. Ik heb het gevoel steeds meer en beter in mijn vel te zitten. Ik worstel wel nog met een hoop dingen. Ben vooral veel bezig met mama (heel raar). Maar ik voel dat ik aan de upside zit en dat doet me goed.
En hoe is het met de rest van de mama's?
Ik hoop dat je sollicitatie goed is gegaan en dat je uitgenodigd wordt voor het vervolgtraject.
Hier gaat het allemaal best goed. Ik heb het gevoel steeds meer en beter in mijn vel te zitten. Ik worstel wel nog met een hoop dingen. Ben vooral veel bezig met mama (heel raar). Maar ik voel dat ik aan de upside zit en dat doet me goed.
En hoe is het met de rest van de mama's?
Nog geen telefoontje, dat wordt niks dus. Voorlopig werk ik verder waar ik nu zit. Jammer, maar het is niet anders.
Ik vind het wel steeds lastiger worden hier te reageren. Het lijkt steeds meer een monoloog en de paar anderen die hier nog reageren, kan ik net zo goed pm'en. Is het zo'n raar iets, een PND? Dat is niet helemaal in orde ben, is wel duidelijk, maar zo lijkt het nog erger.
Voorlopig werk ik verder waar ik nu zit. Jammer, maar het is niet anders. Ik vind het wel steeds lastiger worden hier te reageren. Het lijkt steeds meer een monoloog en de paar anderen die hier nog reageren, kan ik net zo goed pm'en. Is het zo'n raar iets, een PND? Dat is niet helemaal in orde ben, is wel duidelijk, maar zo lijkt het nog erger.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Ah Yppy wat shit van die baan. Of weet je het helemaal niet al zeker nu? Denk je dat het niet doorgaat of gaat het niet door? Moeilijk is het om te solliciteren als het slecht met je gaat, terwijl het gevolg een verbetering kan zijn. Voor van alles. Teleurstelling is dan soms ook zo groot. Jammer.
En ook rot dat het zo voelt dat het lastig is om hier nog te reageren. Ik reageer niet omdat ik vaak niet weet wat te zeggen. Ik vind het lastig om te reageren omdat je eerder aangaf niet meer te posten in oud en daarna weer wel. Daar is niks mis mee hoor zo bedoel ik het niet. Maar dan lijkt het net alsof reacties toch nietszeggend zijn omdat er natuurlijk meer speelt. En dat is vooral gek van mij, vind ik zelf. Wat betreft jouw medicatie, ik weet niet in hoeverre er ook een verband is tussen jouw hongergevoel en het geven van borstvoeding? Ik geloof dat je dat nog geeft toch? Vervelend dat het afvallen in de weg staat, als dat iets is waar je mee bezig bent. Zie? Reactie is nogal inhoudsloos
[ Bericht 30% gewijzigd door Luchtbel op 22-01-2008 16:43:22 ]
En ook rot dat het zo voelt dat het lastig is om hier nog te reageren. Ik reageer niet omdat ik vaak niet weet wat te zeggen. Ik vind het lastig om te reageren omdat je eerder aangaf niet meer te posten in oud en daarna weer wel. Daar is niks mis mee hoor zo bedoel ik het niet. Maar dan lijkt het net alsof reacties toch nietszeggend zijn omdat er natuurlijk meer speelt. En dat is vooral gek van mij, vind ik zelf. Wat betreft jouw medicatie, ik weet niet in hoeverre er ook een verband is tussen jouw hongergevoel en het geven van borstvoeding? Ik geloof dat je dat nog geeft toch? Vervelend dat het afvallen in de weg staat, als dat iets is waar je mee bezig bent. Zie? Reactie is nogal inhoudsloos
[ Bericht 30% gewijzigd door Luchtbel op 22-01-2008 16:43:22 ]
Yppy, het komt omdat ik niet weet wat ik tegen je zeggen moet. Ik vind je ontzettend leuk en lief, dus dat is het niet. Weet dat ik met je meeleef, maar heb soms het gevoel dat ik niks zinnigs heb om te zeggen. Stom eigenlijk, want je wilt ws. niet eens perse wat zinnigs, maar gewoon weten dat iemand het leest in elk geval, denk ik? Enfin, een dikke kus dus!
Variety is the spice of life
Ik lees het ook wel, maar ik weet ook nooit goed wat te zeggen. Ik heb zo weinig ervaring met depressies dat ik er echt niks zinnigs over weet te zeggen. Dit is nou echt een gevalletje 'ver van mijn bed' en dan denk ik 'wie ben ik om te zeggen dat het mij een goed idee lijkt dat je voorlopig niet gaat afbouwen'.
En daarnaast is het zo stil hier in dit topic omdat een deel van de moeders met depressie-klachten besloten heeft te verkassen naar het 'hoe gaat het nu met' topic. De verhalen staan nu dus verspreid over 2 topics, met het zwaartepunt op die andere geloof ik.
En daarnaast is het zo stil hier in dit topic omdat een deel van de moeders met depressie-klachten besloten heeft te verkassen naar het 'hoe gaat het nu met' topic.
De verhalen staan nu dus verspreid over 2 topics, met het zwaartepunt op die andere geloof ik.
***
Ik begrijp wat je bedoelt, Yppy. In het engeltjestopic heb je ook wel eens van die "perioden", dan zijn er opeens veel minder reacties. Ik heb een keer kenbaar gemaakt dat ik dit onprettig vond, omdat het aantal views wel flink gestegen was.
Inmiddels ben ik erachter dat mensen wel degelijk meeleven. Soms komt een reactie heel laat, maar daaruit blijkt dan wel dat mensen het onthouden hebben.
Ach, het gaat met golfbewegingen, en het went.
In elk geval wens ik je veel succes met alles, ook rondom de medicatie. En met je honger gevoel, jeetje, dat lijkt me vreselijk, als je er zelfs buikpijn van krijgt!
Sterkte!
Inmiddels ben ik erachter dat mensen wel degelijk meeleven. Soms komt een reactie heel laat, maar daaruit blijkt dan wel dat mensen het onthouden hebben.
Ach, het gaat met golfbewegingen, en het went.
In elk geval wens ik je veel succes met alles, ook rondom de medicatie. En met je honger gevoel, jeetje, dat lijkt me vreselijk, als je er zelfs buikpijn van krijgt!
Sterkte!
... ♥ ik mis je ♥
Yppy, allereerst
Je doet het heel goed! Je geeft aan wat je zelf graag wilt (nog ff geen medicatie afbouwen), je bent op zoek naar nieuwe dingen (baan), keigoed joh!
Moet je echt afvallen? Je zou het eventueel ook zo goed mogelijk kunnen proberen te doen, tot je medicijnen gaat afbouwen enzo. Je kan niet alles tegelijk doen meis!
De moeilijke momenten bijven, ik kan nog steeds volschieten als ik anderen zie met hun kleine baby's, terwijl ik me amper wat herinner van die hele tijd. Toch leer ik er wel mee omgaan, het wordt echt beter!
Hier gaat het redelijk. Ik werk weer sinds gisteren, andere baan, heel erg leuk team tot nu toe, heerlijk om niet meer constant thuis te zijn. Ik voel me in vergelijking met 6 maanden terug 1000 maal beter, maar heb nog steeds mij dipjes. Maar dat vind ik eigenlijk prima, ik hou me er bewust niet meer constant mee bezig.
mijn paniekaanvallen heb ik eigenlijk onder controle, dwz, het belemmert me niet meer, ik doe wat ik wil, al kost het moeite. Al met al gaat het best goed hier dus.
Je doet het heel goed! Je geeft aan wat je zelf graag wilt (nog ff geen medicatie afbouwen), je bent op zoek naar nieuwe dingen (baan), keigoed joh!
Moet je echt afvallen? Je zou het eventueel ook zo goed mogelijk kunnen proberen te doen, tot je medicijnen gaat afbouwen enzo. Je kan niet alles tegelijk doen meis!
De moeilijke momenten bijven, ik kan nog steeds volschieten als ik anderen zie met hun kleine baby's, terwijl ik me amper wat herinner van die hele tijd. Toch leer ik er wel mee omgaan, het wordt echt beter!
Hier gaat het redelijk. Ik werk weer sinds gisteren, andere baan, heel erg leuk team tot nu toe, heerlijk om niet meer constant thuis te zijn. Ik voel me in vergelijking met 6 maanden terug 1000 maal beter, maar heb nog steeds mij dipjes. Maar dat vind ik eigenlijk prima, ik hou me er bewust niet meer constant mee bezig.
mijn paniekaanvallen heb ik eigenlijk onder controle, dwz, het belemmert me niet meer, ik doe wat ik wil, al kost het moeite. Al met al gaat het best goed hier dus.
He lieve Yp, dat gevoel over dit topic is ook niet fijn erbij.
Eerst het andere: ik vond het juist wel fijn dat ik wist dat het ook heel anders kon gaan, zo'n kraamtijd en het gevoel bij een kindje. Maar ik heb dat ook een beetje kunnen 'nabootsen' waardoor ik minder echt mijn gevoel liet zien de eerste weken. Ik kon me wel gedragen zoals het 'hoorde' zeg maar, maar het voelde niet goed. Ik vind het niet erg dat ik bij de tweede dit had, dat heeft niet extra zwaar gewogen.
Ik denk dat het moeilijker is om vol vertrouwen aan een tweede te beginnen is als je bij je eerste kind een ppd hebt. Maar natuurlijk ook een verademing als het dan wel gewoon goed gaat! Ik hoop dat -als jullie dat willen- het (wellicht met medicatie) helemaal goed gaat natuurlijk.
Ik zou de medicatie nog even volhouden inderdaad, zeker als je twijfelt. Dan is kiezen voor het veilige het slimst, denk ik? En ik herken dat hongergevoel niet echt, wat lastig dat dat bij jou zo met die medicatie samenhangt. Dat lijkt me ook lastig. Is het een idee om met een dietiste te bekijken hoe je in deze situatie toch wat kunt afvallen, zonder al te veel van jezelf te vragen (mentaal en fysiek)?
En nog over die monoloog: dat heb ik ook weleens zo ervaren. Vaker niet, want ik had veel aan alle reacties, maar als het een keer minder liep, voelde dat extra alleen of extra 'gek'. Dat is wel een vervelend gevolg van eigenlijk iets fijns als dit.
Weet dat je mij altijd mag pm'en, ook als je ook echt meer privé op de dingen in wilt gaan. Hou vol, he?
Eerst het andere: ik vond het juist wel fijn dat ik wist dat het ook heel anders kon gaan, zo'n kraamtijd en het gevoel bij een kindje. Maar ik heb dat ook een beetje kunnen 'nabootsen' waardoor ik minder echt mijn gevoel liet zien de eerste weken. Ik kon me wel gedragen zoals het 'hoorde' zeg maar, maar het voelde niet goed. Ik vind het niet erg dat ik bij de tweede dit had, dat heeft niet extra zwaar gewogen.
Ik denk dat het moeilijker is om vol vertrouwen aan een tweede te beginnen is als je bij je eerste kind een ppd hebt. Maar natuurlijk ook een verademing als het dan wel gewoon goed gaat! Ik hoop dat -als jullie dat willen- het (wellicht met medicatie) helemaal goed gaat natuurlijk.
Ik zou de medicatie nog even volhouden inderdaad, zeker als je twijfelt. Dan is kiezen voor het veilige het slimst, denk ik? En ik herken dat hongergevoel niet echt, wat lastig dat dat bij jou zo met die medicatie samenhangt. Dat lijkt me ook lastig. Is het een idee om met een dietiste te bekijken hoe je in deze situatie toch wat kunt afvallen, zonder al te veel van jezelf te vragen (mentaal en fysiek)?
En nog over die monoloog: dat heb ik ook weleens zo ervaren. Vaker niet, want ik had veel aan alle reacties, maar als het een keer minder liep, voelde dat extra alleen of extra 'gek'. Dat is wel een vervelend gevolg van eigenlijk iets fijns als dit.
Weet dat je mij altijd mag pm'en, ook als je ook echt meer privé op de dingen in wilt gaan. Hou vol, he?
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Fuente, wat fijn te lezen dat jij je '1000x' beter voelt.
Succes in je nieuwe baan, spannend hoor!
Ypsel.
Weet je psychiater van alles af, ik bedoel, van wat er allemaal is gebeurd? Dan vind ik het eerlijk gezegd een beetje vreemd dat hij voorstelde te minderen. Pas gaan minderen als je situatie minimaal 3 maanden stabiel is, als je 3 maanden het gevoel hebt: "Ja, dit is goed." Tenminste, zo is het mij altijd verteld.
Oh, en een sollicitatie! Wat knap van je!! En ja, zo'n vraag zal idd confronterend zijn.
Verder moest ik aan zowel Phluph als Sugar denken toen je het woord monoloog noemde. Weet je, je stelt je heel kwetsbaar op. En dan vinden mensen het vaak moeilijk te reageren, omdat ze niet weten wat ze moeten zeggen. Dat ligt niet aan jou, dat is iets menselijks.
Succes in je nieuwe baan, spannend hoor!
Ypsel.
Weet je psychiater van alles af, ik bedoel, van wat er allemaal is gebeurd? Dan vind ik het eerlijk gezegd een beetje vreemd dat hij voorstelde te minderen. Pas gaan minderen als je situatie minimaal 3 maanden stabiel is, als je 3 maanden het gevoel hebt: "Ja, dit is goed." Tenminste, zo is het mij altijd verteld.
Oh, en een sollicitatie! Wat knap van je!! En ja, zo'n vraag zal idd confronterend zijn.
Verder moest ik aan zowel Phluph als Sugar denken toen je het woord monoloog noemde. Weet je, je stelt je heel kwetsbaar op. En dan vinden mensen het vaak moeilijk te reageren, omdat ze niet weten wat ze moeten zeggen. Dat ligt niet aan jou, dat is iets menselijks.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Helaas zal je wel niet de enig zijn YPPY. Al denk ik niet dat iedereen zo open wil en kan zijn als jij. Ik ben een van de mensen die altijd meeleest maar zelden reageert, juist omdat ik de juiste toon niet alitjd kan vinden en jou (en ook Sugar bijvoorbeeld) niet wil kwetsen door nét het verkeerde te zeggen. Maar wat vind ik jullie knap dat jullie zo open kunnen zijn. Sterkte! Ik hoop dat jullie je over een paar jaar net zo fijn en sterk voelen als ik me nu voel!quote:Op dinsdag 22 januari 2008 16:29 schreef YPPY het volgende:
Nog geen telefoontje, dat wordt niks dus.
Ik vind het wel steeds lastiger worden hier te reageren. Het lijkt steeds meer een monoloog en de paar anderen die hier nog reageren, kan ik net zo goed pm'en. Is het zo'n raar iets, een PND? Dat is niet helemaal in orde ben, is wel duidelijk, maar zo lijkt het nog erger.
Misschien nog als troost: achteraf kan ik zeggen dat mijn PND's mij sterker hebben gemaakt. Ik heb er o.a. meer karakter, doorzettingsvermogen, zelfkennis en geduld door gekregen. En mijn kinderen zijn er goed uitgekomen, dus achteraf vind ik het niet eens zo heel erg dat dit me overkomen is (al vind ik het natuurlijk wel heel jammer dat ik nooit op die rose wolk heb mogen zitten
)
Geen zorgen voor de dag van morgen.
Ook ik lees/leef mee met jou en de andere YPPY. En het is al gezegd maar ook ik heb wel eens het idee: wat weet ik er nou van? En dan kom ik al snel niet verder dan een gemeend 'sterkte' oid.
Ik vind het echt heel knap hoe je bezig bent en het is echt verdrietig dat er zoveel dingen zijn die het allemaal niet makkelijk maken.
Fuente, goed te horen dat je je 1000 x beter voelt
Ik vind het echt heel knap hoe je bezig bent en het is echt verdrietig dat er zoveel dingen zijn die het allemaal niet makkelijk maken.
Fuente, goed te horen dat je je 1000 x beter voelt
Ik heb een blauw snoepje en ik heb een roze snoepje
Jullie hoeven niet allemaal te reageren hoor. Aan de views zie ik wel dat er mensen meelezen en met die nominaties ben ik verschillende keren genoemd, ik denk door dit topic. Al vind ik de reacties wel fijn.
Ik twijfel veel aan mezelf. Doe ik het wel goed? Kan het anders? Beter? Zit ik wel op de goede weg? In mijn omgeving is het moeilijk het daarover te hebben. Vriendinnen luisteren wel, maar als je zelf geen kinderen hebt is het denk ik nog moeilijker te begrijpen. Ik begrijp mezelf niet eens, laat staan een ander. Het liefste zou ik willen dat jullie zeggen dat ik me gewoon aanstel. Dat alles zo hoort. Dat het normaal is. Niet zeuren, gewoon doorgaan. Of juist een kritische opmerking, hoe ik iets misschien anders kan doen of een tips. Ik weet het eigenlijk niet.
Ze zouden vandaag bellen als ik doorging naar de volgende ronde Luchtbel en dat hebben ze niet gedaan. Ze hadden acht mensen uitgenodigd, wat ook best veel is natuurlijk, dat maakte de kans voor mij toch al kleiner. Het gaf me iets om uit te kijken naar de toekomst. Dat klinkt gek, maar ik was al aan het fantaseren over op de fiets naar m’n werk kunnen, om ’s avonds voor een cursus op-en-neer te kunnen en tussendoor thuis te eten enz.Maar wie weet kan dat in een volgende baan. Ik heb een tijdje niet over mezelf gepost, dat doe ik nu eigenlijk pas weer en ik weeg nu alles wat ik zeg drie keer af, om niks te veel te zeggen. Ik denk niet dat het met de borstvoeding samenhangt, het is pas zo erg sinds ik de hogere dosis medicijnen slik. Reacties zijn nooit nietszeggend.
Wat super Fuente, een andere baan die zo goed bevalt! Voor mijn zwangerschap ben ik veel afgevallen. Dat was zo heerlijk. Toen ik zwanger was, kwam ik erg veel aan. Ik wil graag terug naar toen. Niet omdat ik de illusie heb dat ik dan ‘gelukkig’ ben, maar omdat het gezonder is en omdat ik ervan baal dat medicijnen zoveel met je kunnen doen.
Sugar, in het kraambed en ook daarna heb ik me wel gedragen zoals het ‘hoorde’. Ik deed wat ik overal las en hoorde, het is ook niemand opgevallen dat het niet echt was. Mijzelf ook niet. Je doet zo snel sociaal wenselijk. Over een tweede had ik het gisteren even met de kraamhulp (tijdens de kraamvisite). Zij zei al dat je dan meer hulp krijgt en dat ze dan snel met medicijnen (kunnen) beginnen. Maar daarvan weet ik niet of ik dat wil, zei ik i.v.m. de borstvoeding. Haar reactie liet me al weer twijfelen. Er is totaal geen sprake van een tweede, maar door wat ze zei (dat een baby meer heeft aan een gelukkige en blije moeder) voelde ik me zo verschrikkelijk schuldig naar Anna toe. Heb ik dan niet de goede keuze gemaakt? Had ik het eerder moeten weten? Had ik wel meteen moeten stoppen met de borstvoeding en aan medicijnen beginnen? Ik hoef geen antwoord op deze vragen, ik weet dat ik heb gedaan wat toen goed was voor ons, maar alleen al het feit dat ik weer zo gaan twijfelen onzeker word, door een zinnetje van niks.
Tuurlijk houd ik vol, het moet.
De psychiater is op de hoogte Moonah. Hij had het al in de overdracht van de psycholoog gelezen en ik heb het ook verteld. Hij was eerst van plan om me over drie maanden af te laten bouwen. Dan had ik me een maand of 5 ‘goed’ gevoeld. Nu vindt hij dat ik af moet gaan bouwen als ik zelf vind dat het een paar maanden echt goed gaat. En hij zei al meteen dat het geen probleem was als ik over 6 maanden nog hetzelfde slik en dat ik tussendoor een extra afspraak kan maken (heb ik al vaker gedaan). Ik vind het zo wel fijn. Er is geen datum dat ik ‘moet’ gaan stoppen en ik kijk de komende tijd gewoon hoe het gaat. Misschien dat ik over een tijd wel minder neem, maar op de dosis blijf hangen die ik de eerste maanden had. Dat mag ook.
Tinkepink, dat verschil snap ik, ik kan er hier best makkelijk over vertellen, dat is een voordeel voor mij. Toch denk ik niet dat je iets niet moet zeggen omdat je denkt dat je me/ons kwetst. Als je hier zo open post, weet je dat er reacties kunnen komen waar je in eerste instantie niet zo blij mee bent. Toch, als je daar dan over na gaat denken, kun je daar juist veel aan hebben. Daarnaast hoop ik ook een beetje dat anderen, die er niet zo makkelijk over kunnen schrijven er iets aan hebben. Dat ze zich soms herkennen in verhalen en wel snel naar de huisarts stappen. Of lezen dat ze niet de enige zijn.
Snoopy, juist als je in een ‘andere wereld’ zit, kan het verhelderend zijn de mening van iemand die wel ‘op aarde’ zit te horen. Ik weet niet goed hoe ik het uit moet leggen, maar ik heb het gevoel dat mij hersens nu andere verbindingen leggen dan ze eigenlijk moeten doen. En ze worden wel steeds meer zoals het hoort, maar ik heb regelmatig dat ik denk “nee, zo denk ik omdat ik ziek ben, dit is niet echt”. Dan vraag ik J. of een vriendin om het vanaf de gezonde kant te bekijken. Dat is vaak anders dan hoe ik het van binnen zie. Ergens, verstandelijk, weet ik dat het zo is, maar mijn gevoel vindt dan van niet. Dat is dan een gevecht tussen verstand (de echte wereld?) en gevoel (zoals ik nu ben, ziek dus). Ben ik heel erg warrig?
Aan de views zie ik wel dat er mensen meelezen en met die nominaties ben ik verschillende keren genoemd, ik denk door dit topic. Al vind ik de reacties wel fijn.Ik twijfel veel aan mezelf. Doe ik het wel goed? Kan het anders? Beter? Zit ik wel op de goede weg? In mijn omgeving is het moeilijk het daarover te hebben. Vriendinnen luisteren wel, maar als je zelf geen kinderen hebt is het denk ik nog moeilijker te begrijpen. Ik begrijp mezelf niet eens, laat staan een ander. Het liefste zou ik willen dat jullie zeggen dat ik me gewoon aanstel. Dat alles zo hoort. Dat het normaal is. Niet zeuren, gewoon doorgaan. Of juist een kritische opmerking, hoe ik iets misschien anders kan doen of een tips. Ik weet het eigenlijk niet.
Ze zouden vandaag bellen als ik doorging naar de volgende ronde Luchtbel en dat hebben ze niet gedaan. Ze hadden acht mensen uitgenodigd, wat ook best veel is natuurlijk, dat maakte de kans voor mij toch al kleiner. Het gaf me iets om uit te kijken naar de toekomst. Dat klinkt gek, maar ik was al aan het fantaseren over op de fiets naar m’n werk kunnen, om ’s avonds voor een cursus op-en-neer te kunnen en tussendoor thuis te eten enz.Maar wie weet kan dat in een volgende baan. Ik heb een tijdje niet over mezelf gepost, dat doe ik nu eigenlijk pas weer en ik weeg nu alles wat ik zeg drie keer af, om niks te veel te zeggen. Ik denk niet dat het met de borstvoeding samenhangt, het is pas zo erg sinds ik de hogere dosis medicijnen slik. Reacties zijn nooit nietszeggend.
Wat super Fuente, een andere baan die zo goed bevalt! Voor mijn zwangerschap ben ik veel afgevallen. Dat was zo heerlijk. Toen ik zwanger was, kwam ik erg veel aan. Ik wil graag terug naar toen. Niet omdat ik de illusie heb dat ik dan ‘gelukkig’ ben, maar omdat het gezonder is en omdat ik ervan baal dat medicijnen zoveel met je kunnen doen.
Sugar, in het kraambed en ook daarna heb ik me wel gedragen zoals het ‘hoorde’. Ik deed wat ik overal las en hoorde, het is ook niemand opgevallen dat het niet echt was. Mijzelf ook niet. Je doet zo snel sociaal wenselijk. Over een tweede had ik het gisteren even met de kraamhulp (tijdens de kraamvisite). Zij zei al dat je dan meer hulp krijgt en dat ze dan snel met medicijnen (kunnen) beginnen. Maar daarvan weet ik niet of ik dat wil, zei ik i.v.m. de borstvoeding. Haar reactie liet me al weer twijfelen. Er is totaal geen sprake van een tweede, maar door wat ze zei (dat een baby meer heeft aan een gelukkige en blije moeder) voelde ik me zo verschrikkelijk schuldig naar Anna toe. Heb ik dan niet de goede keuze gemaakt? Had ik het eerder moeten weten? Had ik wel meteen moeten stoppen met de borstvoeding en aan medicijnen beginnen? Ik hoef geen antwoord op deze vragen, ik weet dat ik heb gedaan wat toen goed was voor ons, maar alleen al het feit dat ik weer zo gaan twijfelen onzeker word, door een zinnetje van niks.
Tuurlijk houd ik vol, het moet.
De psychiater is op de hoogte Moonah. Hij had het al in de overdracht van de psycholoog gelezen en ik heb het ook verteld. Hij was eerst van plan om me over drie maanden af te laten bouwen. Dan had ik me een maand of 5 ‘goed’ gevoeld. Nu vindt hij dat ik af moet gaan bouwen als ik zelf vind dat het een paar maanden echt goed gaat. En hij zei al meteen dat het geen probleem was als ik over 6 maanden nog hetzelfde slik en dat ik tussendoor een extra afspraak kan maken (heb ik al vaker gedaan). Ik vind het zo wel fijn. Er is geen datum dat ik ‘moet’ gaan stoppen en ik kijk de komende tijd gewoon hoe het gaat. Misschien dat ik over een tijd wel minder neem, maar op de dosis blijf hangen die ik de eerste maanden had. Dat mag ook.
Tinkepink, dat verschil snap ik, ik kan er hier best makkelijk over vertellen, dat is een voordeel voor mij. Toch denk ik niet dat je iets niet moet zeggen omdat je denkt dat je me/ons kwetst. Als je hier zo open post, weet je dat er reacties kunnen komen waar je in eerste instantie niet zo blij mee bent. Toch, als je daar dan over na gaat denken, kun je daar juist veel aan hebben. Daarnaast hoop ik ook een beetje dat anderen, die er niet zo makkelijk over kunnen schrijven er iets aan hebben. Dat ze zich soms herkennen in verhalen en wel snel naar de huisarts stappen. Of lezen dat ze niet de enige zijn.
Snoopy, juist als je in een ‘andere wereld’ zit, kan het verhelderend zijn de mening van iemand die wel ‘op aarde’ zit te horen. Ik weet niet goed hoe ik het uit moet leggen, maar ik heb het gevoel dat mij hersens nu andere verbindingen leggen dan ze eigenlijk moeten doen. En ze worden wel steeds meer zoals het hoort, maar ik heb regelmatig dat ik denk “nee, zo denk ik omdat ik ziek ben, dit is niet echt”. Dan vraag ik J. of een vriendin om het vanaf de gezonde kant te bekijken. Dat is vaak anders dan hoe ik het van binnen zie. Ergens, verstandelijk, weet ik dat het zo is, maar mijn gevoel vindt dan van niet. Dat is dan een gevecht tussen verstand (de echte wereld?) en gevoel (zoals ik nu ben, ziek dus). Ben ik heel erg warrig?
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Daar heb je weer de kloof tussen ratio en gevoel he?quote:Op dinsdag 22 januari 2008 18:59 schreef YPPY het volgende:
ik weet dat ik heb gedaan wat toen goed was voor ons, maar alleen al het feit dat ik weer zo gaan twijfelen onzeker word, door een zinnetje van niks.
Lieverd, alles is nog zo kwetsbaar. Natuurlijk raakt zo'n (goedbedoeld) zinnetje je dan.
Ik ben blij te lezen dat de psychiater je niet pusht om af te bouwen. Naar voor je dat je daardoor zo veel honger hebt en niet kunt afvallen. Maar so be it. Je kunt immers niet alles tegelijk, al is dat wel makkelijker gezegd dan geaccepteerd wrs.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Wat Moonah zegt inderdaad, het is zó begrijpelijk dat zo'n opmerking je nog heel erg veel doet. Niet minder rot daardoor, maar neem het jezelf niet kwalijk dat je dat zo voelt en oppikt.
Ik vind juist ook dat je dat toen heel goed hebt aangepakt, dat met bv en medicatie. Helemaal kloppend bij jullie situatie en jouw gevoel.
Ik merk dat het met mij weer vaker best rot gaat. Juist op de dagen dat ik de kinderen heb weer. Ik denk dat het komt doordat mijn werk veel vraagt van me en ik er heel onzeker over ben. Ik heb er al heel veel huilbuien om gehad.
De energie is dan dus weg en dat maakt mijn rekbaarheid ook echt minimaal. Snel geen geduld en veel gestress weer. Maar aan de andere kant haal ik ook soms veel voldoening uit mijn nieuwe werk. Zo veel voldoening, dat ik juist meer een tevreden gevoel over mezelf in het geheel heb. Er hoeft alleen maar dát te gebeuren op m'n werk of hier thuis, om dat allemaal weer in te laten storten. En dan val ik nu weer dieper dan eerder, toen er minder (geen) druk was vanuit werk.
Ik vind juist ook dat je dat toen heel goed hebt aangepakt, dat met bv en medicatie. Helemaal kloppend bij jullie situatie en jouw gevoel.
Ik merk dat het met mij weer vaker best rot gaat. Juist op de dagen dat ik de kinderen heb weer. Ik denk dat het komt doordat mijn werk veel vraagt van me en ik er heel onzeker over ben. Ik heb er al heel veel huilbuien om gehad.
De energie is dan dus weg en dat maakt mijn rekbaarheid ook echt minimaal. Snel geen geduld en veel gestress weer. Maar aan de andere kant haal ik ook soms veel voldoening uit mijn nieuwe werk. Zo veel voldoening, dat ik juist meer een tevreden gevoel over mezelf in het geheel heb. Er hoeft alleen maar dát te gebeuren op m'n werk of hier thuis, om dat allemaal weer in te laten storten. En dan val ik nu weer dieper dan eerder, toen er minder (geen) druk was vanuit werk.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Mag ik iets heel stoms vragen Suug? Want ik herken heeel erg wat je schrijft. Nu ik weer aan het werk ben merk ik pas wat voor relaxte moeder ik ben als ik niet werk. En hoeveel geduld ik dan met mijn kind (nu dus kinderen) heb. Ik ga morgen met directie praten om daar wat aan te doen, en lief heeft vandaag contact opgenomen met eventuele hulp in de huishouding, dus ik ga ermee bezig.
Maar mijn vraag dus; in hoeverre is gevoel normaal, en in hoeverre heeft het met pnd (toch? verbeter me als ik het fout zeg!) te maken?
Ik bedoel dit niet helemaal alleen op jouw situatie, en zeker niet als kritiek. Ik hoop dat jullie snel balans kunnen vinden, en dat het beter voelt voor je. (Maar dat weet je al wel, hoop ik.)
Maar mijn vraag dus; in hoeverre is gevoel normaal, en in hoeverre heeft het met pnd (toch? verbeter me als ik het fout zeg!) te maken?
Ik bedoel dit niet helemaal alleen op jouw situatie, en zeker niet als kritiek. Ik hoop dat jullie snel balans kunnen vinden, en dat het beter voelt voor je. (Maar dat weet je al wel, hoop ik.)
Geluk zit in een klein Wolkje
Wil degene die vroeg om een witte kerst ook even vragen naar een mooie zomer?
Wil degene die vroeg om een witte kerst ook even vragen naar een mooie zomer?
Ik denk dat het sowieso voor een deel heel verklaarbaar is. Dat zeg ik natuurlijk al door het aan werk te koppelen: dat is de trigger. Dat het dan doorslaat in die algehele somberheid en frustratie, dat wijt ik weer wel aan een heel erg slechte periode die dus nog niet over is. Dus het is deels logisch en door factoren als werk en tijdsdruk verklaarbaar en deels toch te extreem voor alleen die factoren en te zwart.
Goed dat je ermee aan de slag gaat, want fijn is dat niet.
Goed dat je ermee aan de slag gaat, want fijn is dat niet.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Sugar, wat jij hebt, heb ik dus nog wel steeds. Ik vind het nog steeds heel moeilijk om alleen met Sara thuis te zijn. Het voelt alsof ik dan dus faal, ik kan gewoon (nog) niet een hele dag een gezellige, leuke mama zijn, ook al wil ik dat zo verschrikkelijk graag. Zeker op dagen dat het regent, en we dus niet even naar buiten kunnen, voel ik me opgesloten, irriteer ik me aan alles, ben ik helemaal kapot als manlief thuiskomt en dan wil ik alleen nog maar in bed kruipen voor de rust. En dat terwijl Sara zo'n beetje het leukste thuisblijf kind ever is, ze vermaakt zichzelf, doet haar ding wel, maar ik heb constant het gevoel dat ik iets met d'r 'moet', ook al hoeft dat niet.
Op de een of andere manier kom ik daar nog niet vanaf, hoewel het langzaam aan wel beter wordt. Nu ik weer aan het werk ben ( de komende 2 maanden voor 38 uur ivm inwerken) ben ik dus weinig thuis met haar (dwz, alleen) en eigenlijk is dat niet goed, want zo kan ik niet verder met het dealen met dat gevoel. Aan de andere kant vind ik het wel even fijn om weer van huis te zijn.
Op de een of andere manier kom ik daar nog niet vanaf, hoewel het langzaam aan wel beter wordt. Nu ik weer aan het werk ben ( de komende 2 maanden voor 38 uur ivm inwerken) ben ik dus weinig thuis met haar (dwz, alleen) en eigenlijk is dat niet goed, want zo kan ik niet verder met het dealen met dat gevoel. Aan de andere kant vind ik het wel even fijn om weer van huis te zijn.
Dat laatste, dat maakt dan dus eigenlijk het verschil. te extreem en te zwart.
Dankjewel, ik hoop echt, echt, echt dat jouw 'rek' ook weer terugkomt.
Dankjewel, ik hoop echt, echt, echt dat jouw 'rek' ook weer terugkomt.
Geluk zit in een klein Wolkje
Wil degene die vroeg om een witte kerst ook even vragen naar een mooie zomer?
Wil degene die vroeg om een witte kerst ook even vragen naar een mooie zomer?
Ik herken de situatie die Sugar beschrijft van toen ik depresief was na het overlijden van mijn moeder. De druk op het werk en uiteindelijk de 'diagnose' zwanger. De hormonen deden toen ook zijn werk. Ze zorgde ervoor dat ik eindelijk het verdriet ging verwerken. Maar de energie die het kostte en later er voor zorgde dat ik moest stoppen met werken, is zo zwaar. Nadat ik het allemaal een plekje had gegeven en ook weer een gezond gewicht had, werd ik zwanger van Maud.
En na de bevalling ging het lekker, maar de nachten werden zwaarder en de vermoeidheid sloeg toe. Door vanalles en nog wat (waaronder de twijfel over mijn werk) voelde ik me weer zoals toen. Verdrietig, onzeker, en vaak boos om alles, maar vooral ook om niets. Mijn lontje werd steeds korter en de kinderen gingen eronder lijden. Dat is ook de tijd dat ik ingegrepen heb. De plusjes voor mezelf en de eerste afspraak met de psycholoog. Uiteindelijk heeft het opgeleverd dat ik minder hoge eisen aan mezelf stel en mijn man duidelijker maak wat ik wil en wat voor mij belangrijk is. Zo slaat mijn gevoel minder snel om in ergernis en zeg ik eerder wat me dwars zit.
Wat probeer ik nu eigenlijk te zeggen??? Het gevoel van 'onmacht' is herkenbaar. We willen graag en een goede moeder zijn en goed in ons werk. Dan kan soms te veel van het goede zijn. En ik bedoel niet dat we het niet kunnen, maar met een depressie (of e.d.) is het moeilijk....
Fuente, dat gevoel. Ik merk het zelf ook. Ik vind het moeilijk. Het gevoel dat je inderdaad iets zou moeten doen met de kids. Raar is dat. Ik heb zo weinig tijd met ze, maar als ik dan vrije tijd het, dan voel ik het als moeten. Terwijl ik eigenlijk juist blij moet zijn dat ik niet hoef te werken en van mijn guppies mag genieten.
En dat terwijl ik in de vakantie heb gezien hoe heerljk het is. Hoe geweldig ze met elkaar kunnen spelen, hoe lief Fleur voor Maud is...enz. enz. Jammer dat ik dat het afgelopen jaar zo af en toe gemist heb. En dat alleen maar door die rare kronkels in je hoofd.
[ Bericht 18% gewijzigd door chacama op 22-01-2008 20:30:48 (aanvulling op eerdere berichten) ]
En na de bevalling ging het lekker, maar de nachten werden zwaarder en de vermoeidheid sloeg toe. Door vanalles en nog wat (waaronder de twijfel over mijn werk) voelde ik me weer zoals toen. Verdrietig, onzeker, en vaak boos om alles, maar vooral ook om niets. Mijn lontje werd steeds korter en de kinderen gingen eronder lijden. Dat is ook de tijd dat ik ingegrepen heb. De plusjes voor mezelf en de eerste afspraak met de psycholoog. Uiteindelijk heeft het opgeleverd dat ik minder hoge eisen aan mezelf stel en mijn man duidelijker maak wat ik wil en wat voor mij belangrijk is. Zo slaat mijn gevoel minder snel om in ergernis en zeg ik eerder wat me dwars zit.
Wat probeer ik nu eigenlijk te zeggen??? Het gevoel van 'onmacht' is herkenbaar. We willen graag en een goede moeder zijn en goed in ons werk. Dan kan soms te veel van het goede zijn. En ik bedoel niet dat we het niet kunnen, maar met een depressie (of e.d.) is het moeilijk....
Fuente, dat gevoel. Ik merk het zelf ook. Ik vind het moeilijk. Het gevoel dat je inderdaad iets zou moeten doen met de kids. Raar is dat. Ik heb zo weinig tijd met ze, maar als ik dan vrije tijd het, dan voel ik het als moeten. Terwijl ik eigenlijk juist blij moet zijn dat ik niet hoef te werken en van mijn guppies mag genieten.
En dat terwijl ik in de vakantie heb gezien hoe heerljk het is. Hoe geweldig ze met elkaar kunnen spelen, hoe lief Fleur voor Maud is...enz. enz. Jammer dat ik dat het afgelopen jaar zo af en toe gemist heb. En dat alleen maar door die rare kronkels in je hoofd.
[ Bericht 18% gewijzigd door chacama op 22-01-2008 20:30:48 (aanvulling op eerdere berichten) ]
YPPY, ik vind je niet warrig hoor. Ik vind het heel logisch dat het onduidelijk is wat nu 'normaal' is en wat bij je 'ziek zijn' hoort. Die dingen lopen toch erg in elkaar over op een bepaald punt denk ik. Er is geen duidelijke grens te trekken natuurlijk.
Ik heb een blauw snoepje en ik heb een roze snoepje
Yppy, ik merk vaak dat mensen oplossingsgericht willen posten, dat verklaart de monoloog hier een beetje denk ik. Hiervoor zijn geen pasklare oplossingen en verder dan een sterkte wens kom je hier dan ook vaak niet.
Het is moeilijk om aan te geven hoezeer ik met jullie allemaal meeleef, terwijl ik ook wel weet dat het ontbreken van reactie nou niet bepaald te kennen geeft dat ik meeleef. Ik ga in ieder geval even in mijn oren knopen dat geen reactie niet goed is, net als ik het indertijd van phluphy heb aangenomen.
Ik herken je hongergevoel heel sterk, ook al heb ik een andere AD. Afvallen is zo goed als onmogelijk gebleken heb ik ervaren, ik werd er alleen nodeloos gefrustreerd van. Dat heb ik dus even opzij geschoven, voor zover mogelijk want het irriteert me dagelijks, en ik probeer te accepteren dat het er even niet in zit. Honger, ik heb de hele dag echt honger. Ik kan eten zonder ooit het gevoel te hebben vol te zitten. Die grens moet ik er zelf opleggen, en dat is soms best moeilijk.
Ik heb geen ervaring met depressies maar wat me wel opvalt is dat jij en Sugar allebei spreken over diepe dalen. Nog steeds, ondanks de AD. Dat vind ik merkwaardig want ik heb juist altijd begrepen dat je over het algemeen wat vlakker wordt, dat dat juist de bedoeling is. Dus niet meer die jubelende hoogtes (waar ik Sugar op werkgebied over hoor praten) maar ook niet die diepe diepe dalen die jullie allebei van tijd tot tijd nog hebben.
Is dat iets wat er wel bijhoort gewoon?
Het is moeilijk om aan te geven hoezeer ik met jullie allemaal meeleef, terwijl ik ook wel weet dat het ontbreken van reactie nou niet bepaald te kennen geeft dat ik meeleef. Ik ga in ieder geval even in mijn oren knopen dat geen reactie niet goed is, net als ik het indertijd van phluphy heb aangenomen.
Ik herken je hongergevoel heel sterk, ook al heb ik een andere AD. Afvallen is zo goed als onmogelijk gebleken heb ik ervaren, ik werd er alleen nodeloos gefrustreerd van. Dat heb ik dus even opzij geschoven, voor zover mogelijk want het irriteert me dagelijks, en ik probeer te accepteren dat het er even niet in zit. Honger, ik heb de hele dag echt honger. Ik kan eten zonder ooit het gevoel te hebben vol te zitten. Die grens moet ik er zelf opleggen, en dat is soms best moeilijk.
Ik heb geen ervaring met depressies maar wat me wel opvalt is dat jij en Sugar allebei spreken over diepe dalen. Nog steeds, ondanks de AD. Dat vind ik merkwaardig want ik heb juist altijd begrepen dat je over het algemeen wat vlakker wordt, dat dat juist de bedoeling is. Dus niet meer die jubelende hoogtes (waar ik Sugar op werkgebied over hoor praten) maar ook niet die diepe diepe dalen die jullie allebei van tijd tot tijd nog hebben.
Is dat iets wat er wel bijhoort gewoon?
En als ze lacht, dan lacht de wereld met haar mee....
Eva ♥ en Iris ♥
Eva ♥ en Iris ♥
In het begin wist ik niet zo goed wat ik met de psychiater moest Moonah, maar nu vind ik hem wel leuk. De eerste keer is hij denk ik geschrokken van me. Hij had iemand anders verwacht (ik ben ertussen geschoven omdat iemand anders op het laatste moment afbelde) en dan ben ik niet de standaard patient die daar rondloopt.
Sugar, waar haal je nieuwe energie uit? Een nieuwe baan kost veel energie natuurlijk? Ik ga vaak wandelen of naar de kinderboerderij met Anna. Dan kan ik mezelf ook weer even opladen, dat zijn fijne momenten, en makkelijk, omdat ik dan even niet hoef na te denken.
Lois, op zich worden mijn dalen wel minder diep. Het ging eigenlijk een tijd lang best goed. Begin december ging het heel slecht en sindsdien zijn die dalen er weer, maar langzaamaan worden ze weer minder diep. Jubelende hoogtes heb ik niet echt, maar het gemiddelde wordt weer steeds beter.
Sugar, waar haal je nieuwe energie uit? Een nieuwe baan kost veel energie natuurlijk? Ik ga vaak wandelen of naar de kinderboerderij met Anna. Dan kan ik mezelf ook weer even opladen, dat zijn fijne momenten, en makkelijk, omdat ik dan even niet hoef na te denken.
Lois, op zich worden mijn dalen wel minder diep. Het ging eigenlijk een tijd lang best goed. Begin december ging het heel slecht en sindsdien zijn die dalen er weer, maar langzaamaan worden ze weer minder diep. Jubelende hoogtes heb ik niet echt, maar het gemiddelde wordt weer steeds beter.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Lois, ik ben eerlijk gezegd helemaal niet zo jubelend. Weet niet zo goed waarom je dat dacht? Ik kan wel blij zijn om dingen, hoor. Dat wel. Maar het echt voelen is iets anders en jubelen klinkt juist wel als dat echt voelen.
Het sombere gaat wel diep, ja. Ik weet eigenlijk niet of dat wel zo 'hoort'.
Het sombere gaat wel diep, ja. Ik weet eigenlijk niet of dat wel zo 'hoort'.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Sorry Sugar dan had ik dat verkeerd begrepen, of te optimistisch gelezen.
En als ze lacht, dan lacht de wereld met haar mee....
Eva ♥ en Iris ♥
Eva ♥ en Iris ♥
Oh, dat geeft niks. Ik kan misschien ook jubelend geklonken hebben, dat weet ik niet. En dat ik met die baan echt blij ben (rationeel gezien zeker), dat is ook wel écht zo.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Wel goed dat je echt blij bent je nieuwe baan Sugar.
Denk dat het punt bij de diepe dalen ook moeilijk te pijlen is. Je weet hoe het is om echt vrolijk te zijn en dat voel je wel afgevlakt worden door de AD, maar het diepe van de dalen heb je hopelijk nooit eerder echt hoeven te ervaren. Dus misschien zijn de dalen wel nog dieper zonder AD en zorgt de AD dat er sneller uitkomt en ze hopelijk minder diep zijn dan zonder. Ookal lees ik zowel bij Sugar als bij Yppy dat de dalen verrekte diep zijn en het echt pijn doet en enorm veel energie kost om eruit te komen.
Ik hoop dat jullie snel minder diepe dalen krijgen en uiteindelijk zonder AD de echte vrolijkheid weer kunnen voelen.
Denk dat het punt bij de diepe dalen ook moeilijk te pijlen is. Je weet hoe het is om echt vrolijk te zijn en dat voel je wel afgevlakt worden door de AD, maar het diepe van de dalen heb je hopelijk nooit eerder echt hoeven te ervaren. Dus misschien zijn de dalen wel nog dieper zonder AD en zorgt de AD dat er sneller uitkomt en ze hopelijk minder diep zijn dan zonder. Ookal lees ik zowel bij Sugar als bij Yppy dat de dalen verrekte diep zijn en het echt pijn doet en enorm veel energie kost om eruit te komen.
Ik hoop dat jullie snel minder diepe dalen krijgen en uiteindelijk zonder AD de echte vrolijkheid weer kunnen voelen.
Je moet jezelf niet aan het twijfelen brengen door wat ze zei, zie het als een steuntje in je rug. Niet, "Ik heb het verkeerd gedaan met Anna (want dat is niet zo!)", maar, "bij een tweede is dit te voorkomen!"quote:Op dinsdag 22 januari 2008 18:59 schreef YPPY het volgende:
Over een tweede had ik het gisteren even met de kraamhulp (tijdens de kraamvisite). Zij zei al dat je dan meer hulp krijgt en dat ze dan snel met medicijnen (kunnen) beginnen. Maar daarvan weet ik niet of ik dat wil, zei ik i.v.m. de borstvoeding. Haar reactie liet me al weer twijfelen. Er is totaal geen sprake van een tweede, maar door wat ze zei (dat een baby meer heeft aan een gelukkige en blije moeder) voelde ik me zo verschrikkelijk schuldig naar Anna toe. Heb ik dan niet de goede keuze gemaakt? Had ik het eerder moeten weten? Had ik wel meteen moeten stoppen met de borstvoeding en aan medicijnen beginnen? Ik hoef geen antwoord op deze vragen, ik weet dat ik heb gedaan wat toen goed was voor ons, maar alleen al het feit dat ik weer zo gaan twijfelen onzeker word, door een zinnetje van niks.
Tuurlijk houd ik vol, het moet.
troel (de ~ (v.), ~en)
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
Dat is juist het probleem. Ik weet dat ik nu veel sneller medicijnen kan krijgen als ik bij een tweede weer een PND krijg. Alleen is de borstvoeding erg belangrijk geweest voor me en dat kan dan niet bij een tweede. Ik weet niet of ik die afweging dan kan maken.
Ik weet dat ze het lief bedoelde, het was echt een leuke kraamhulp. Maar dat is dan weer het verschil tussen mijn verstand (dat weet dat ze het goed bedoeld) en mijn gevoel (dat het niet meer weet).
Ik weet dat ze het lief bedoelde, het was echt een leuke kraamhulp. Maar dat is dan weer het verschil tussen mijn verstand (dat weet dat ze het goed bedoeld) en mijn gevoel (dat het niet meer weet).
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Misschien vind je bij een tweede uiteindelijk de borstvoeding minder belangrijk, dat is ook een mogelijkheid. Als je dan vrij snel de kans aangeboden krijgt om volledig te kunnen genieten, misschien grijp je die kans dan wel met beide handen aan. Ik zou me er in ieder geval niet druk over maken Yp, echt niet!
troel (de ~ (v.), ~en)
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
Dat is ook wel zo, ik moet me er niet druk om maken. Maar toch doe ik het. 
Ik heb nu weer wat anders gevonden om te stressen: stel dat ik binnen twee jaar zwanger ben, dan kan Anna niet tot haar vierde naar babyzwemmen. Wat dan? Dan voelt ze zich afgewezen omdat ze niet meer mag omdat er een baby is. Wat kunnen hersenen toch raar in elkaar zitten.
Vorige week ging het wat minder, nu gaat het weer bergopwaarts. Wel mooi om die periodes zo te zien. En erg fijn dat ik weet dat ze komen, dat het niet gek is of stom wanneer ik me zo slecht voel.
Gisteren was het ontzettend druk op mijn werk (ik heb nu een bijna compleet andere functie) met een zieke en taken die overgenomen moesten worden en collega's die hun werk niet goed deden, stukken in de krant. En het voelde weer even als mezelf. Ik bleef rustig, kon alles oplossen, pakte het gestructureerd aan en had zelfs tijd om wat persoonlijke verhalen van andere aan te horen. Zelfs iemand die erg blij was dat ik op een vergadering was en dat ik degene was die een bepaald project zou gaan doen. Thuis ging het ook goed. Snel de aardappels schillen, Anna ophalen, koken. Het voelde echt heerlijk rustig. Tot J. thuis kwam, die vond dat het een chaos was.
Ik heb nu weer wat anders gevonden om te stressen: stel dat ik binnen twee jaar zwanger ben, dan kan Anna niet tot haar vierde naar babyzwemmen. Wat dan? Dan voelt ze zich afgewezen omdat ze niet meer mag omdat er een baby is. Wat kunnen hersenen toch raar in elkaar zitten.Vorige week ging het wat minder, nu gaat het weer bergopwaarts. Wel mooi om die periodes zo te zien. En erg fijn dat ik weet dat ze komen, dat het niet gek is of stom wanneer ik me zo slecht voel.
Gisteren was het ontzettend druk op mijn werk (ik heb nu een bijna compleet andere functie) met een zieke en taken die overgenomen moesten worden en collega's die hun werk niet goed deden, stukken in de krant. En het voelde weer even als mezelf. Ik bleef rustig, kon alles oplossen, pakte het gestructureerd aan en had zelfs tijd om wat persoonlijke verhalen van andere aan te horen. Zelfs iemand die erg blij was dat ik op een vergadering was en dat ik degene was die een bepaald project zou gaan doen.
Thuis ging het ook goed. Snel de aardappels schillen, Anna ophalen, koken. Het voelde echt heerlijk rustig. Tot J. thuis kwam, die vond dat het een chaos was.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Misschien wil ze straks wel helemaal niet meer zwemmen
troel (de ~ (v.), ~en)
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
NEEEEEEEEEEEE!!! Nu raak ik nog meer overstuur!
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Sorryquote:Op donderdag 14 februari 2008 13:07 schreef YPPY het volgende:
NEEEEEEEEEEEE!!! Nu raak ik nog meer overstuur!
troel (de ~ (v.), ~en)
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
Gelukkig dat de AD mijn emoties verminderd. 
Ik vroeg me af of dit normaal is of mijn depressie: als we gaan verhuizen, gaat Anna misschien naar een ander kdv. Dit betekent dat ze haar vriendinnetje van het huidige kdv moet gaan missen. Ze kennen elkaar echt en zijn veel samen. Zelfs in het ziekenhuis lagen ze al op dezelfde kamer. Ik kan daar echt overstuur van worden. Het idee dat Anna dat vriendinnetje niet meer ziet en naar een andere school gaat straks! (anders zouden ze ws naar dezelfde school gaan). Is dit heel extreem (dan geef ik de pnd de schuld) of hebben anderen dit ook?
Ik vroeg me af of dit normaal is of mijn depressie: als we gaan verhuizen, gaat Anna misschien naar een ander kdv. Dit betekent dat ze haar vriendinnetje van het huidige kdv moet gaan missen. Ze kennen elkaar echt en zijn veel samen. Zelfs in het ziekenhuis lagen ze al op dezelfde kamer. Ik kan daar echt overstuur van worden. Het idee dat Anna dat vriendinnetje niet meer ziet en naar een andere school gaat straks! (anders zouden ze ws naar dezelfde school gaan). Is dit heel extreem (dan geef ik de pnd de schuld) of hebben anderen dit ook?
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Dat heb ik ook hoor Yppy. Wij wouden vorig jaar van kdv wisselen omdat ons kdv geen flexopvang meer deed. Uiteindelijk hebben we dat niet gedaan omdat ik vreselijk bang was dat ze haar vriendje zou missen (met wie ze overigens nog steeds speelt)....
Ik herken het wel, maar niet zo extreem dat ik er overstuur van kan raken.
Maar ondanks al onze vreugde om de verhuisplannen die nu overigens even op een laag pitje staan kon ik wel een beetje verdrietig worden van het idee dat ze aan een nieuw KDV zou moeten wennen.
Maar ondanks al onze vreugde om de verhuisplannen die nu overigens even op een laag pitje staan kon ik wel een beetje verdrietig worden van het idee dat ze aan een nieuw KDV zou moeten wennen.
Nou, ik heb geen pnd en ben ook niet anderszins depressief, maar ben wel een enorme piekeraar. Over dat zwemmen en een ander kdv zou ik dus volop kunnen piekeren. (dat zijn precies van die dingetjes waar ik eindeloos over rond kan tobben)
Vanuit mijn optiek is dat dus niet heel extreem, maar mogelijk pak je het wel zwaarmoediger op dan ik dat zou doen bijvoorbeeld (ik raak er niet overstuur van verder).
Vanuit mijn optiek is dat dus niet heel extreem, maar mogelijk pak je het wel zwaarmoediger op dan ik dat zou doen bijvoorbeeld (ik raak er niet overstuur van verder).
Variety is the spice of life
Vanochtend las ik een artikel over PPD. Het omschreef zó goed hoe ik me ruim een jaar geleden voelde. Afgrijselijk.
Tevens stond er in dat 10 tot 20% van de pas bevallen vrouwen een PPD krijgt (niet alleen meteen na de bevalling, maar ook nog een aantal maanden erna). En dat velen zich eenzaam voelen, alsof ze de enige zijn.
Daarom een kickje van dit topic. Er zijn inmiddels weer zo veel dames bevallen. Dikke kans dat iemand zich ook zo kloten voelt. Wellicht biedt dit topic wat herkenning.
Tevens stond er in dat 10 tot 20% van de pas bevallen vrouwen een PPD krijgt (niet alleen meteen na de bevalling, maar ook nog een aantal maanden erna). En dat velen zich eenzaam voelen, alsof ze de enige zijn.
Daarom een kickje van dit topic. Er zijn inmiddels weer zo veel dames bevallen. Dikke kans dat iemand zich ook zo kloten voelt. Wellicht biedt dit topic wat herkenning.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Weet je nog waar je dat hebt gelezen?
Bij mij gaat het nog steeds met steeds grotere ups en steeds kleinere downs. Te lezen dat het steeds omhoog en omlaag gaat. Maar gemiddeld genomen steeds iets beter. Grappig te zien dat ik vaak schrijf als ik bij de psycholoog ben geweest. Zij helpt me echt goed om alles op een rijtje te zetten en weer te beseffen waar ik sta. En dat ik vooruit ga, ondanks dat ik soms zo terugval.
Ook voor anderen, misschien dat die iets herkennen en daardoor de stap kunnen nemen naar de huisarts of andere hulp. Mij heeft dit topic daar wel bij geholpen. Om toe te geven dat het niet goed ging met me.
Bij mij gaat het nog steeds met steeds grotere ups en steeds kleinere downs.
quote:Op vrijdag 16 mei 2008 21:37 schreef YPPY het volgende:
Het is net of ik weer terugga in de depressie. Ik heb vaker slechte buien, rationeel denken is moeiljker, minder geduld. Ik denk dat het komt doordat ik mijn medicijnen iets af heb gebouwd. Dat moest wel, het was echt onverantwoord (vermoeidheid) zo door te gaan. Maar nu merk ik dus wat ze voor me deden. Maandag ga ik naar de psycholoog. Ik baal er zo van. Bij mijn intake werd er gezegd dat het normaal gesproken na twee jaar wel over is. Nu wilde ik daar niet te veel op hopen, maar voorlopig blijf ik wel patiënt.
quote:Op zaterdag 24 mei 2008 19:55 schreef YPPY het volgende:
Afgelopen week was ik bij de psycholoog. Meteen duidelijk gemaakt hoe het gaat. Het gesprek heeft het weer wat helderder gemaakt voor me. Sommige dingen kun je niet veranderen, maar om daar mee om te leren gaan, dat is moeilijk. Ook hebben we het over de medicijnen gehad. Het hele proces van afbouwen om iets anders te kunnen proberen zie ik nu niet zitten met de drukte van het klussen e.d. En dan wachten tot iets anders (eventueel) werkt... Daarom ga ik voorlopig door met deze dosis. Het gaat niet goed, maar het is best vol te houden. Kijken we tijdens mijn volgende afspraak, over drie weken, of het gestabiliseerd is.
quote:Op donderdag 12 juni 2008 14:08 schreef YPPY het volgende:
Maandag was ik weer bij de psycholoog. Het gaat op het moment weer de goede kant op. Hopelijk blijft het nu een tijdje zo. Ik krijg nu steeds vaker de vraag wanneer de tweede komt. Een paar keer heb ik gereageerd met "Dat kan niet meer." en toen kreeg ik echt een geschokte reactie. Uitgelegd dat het biologisch wel kan, maar dat ik het niet kan. En dan te horen krijgen het het zielig is voor Anna om enigskind te zijn.Dat hoorde ik niet voor het eerst. In het begin wist ik niet wat ik daarop moest zeggen. Nu is het "liever enigskind dan geen moeder meer" en dan houden mensen hun mond. Het is niet helemaal eerlijk van me misschien, maar ik vind het zo bemoeierig en gemeen als mensen doen alsof ik egoistisch ben en het Anna niet gun om een broertje/zusje te krijgen. Blijkbaar is het niet te snappen, dat ik het gewoon niet meer durf. De kans is zo groot dat ik weer ziek word en dat kan ik niet. Niet nog eens. Maar dan ben je blijkbaar egoistisch.
quote:Op zaterdag 14 juni 2008 19:43 schreef YPPY het volgende:
Thuis ben ik idd niet helemaal mezelf BE. Het moeder zijn is niet iets dat helemaal vanzelf komt, waardoor het veel energie kost. Ik heb regelmatig dagen dat ik om 9 uur 's ochtends mezelf al afvraag wanneer J. thuis komt. En Anna is echt een schatje en lief enz, maar ik merk goed dat ik het vaak zwaar vind. Ben er ook veel mee bezig dat ik een 'goede moeder' wil zijn. Ter compensatie?? Van alle kanten hoor ik dat ik het goed doe, maar voor mezelf moet het altijd beter. En dat vreet energie, waardoor ik niet aan mezelf toekom. Een dagje niet moederen, niet zorgen, niet elke seconde alert zijn, een paar tellen m'n ogen dicht kunnen doen. Dat is dan zo goed om nieuwe energie te krijgen.
quote:Op zaterdag 14 juni 2008 23:04 schreef YPPY het volgende:
Vooral dat wat Kim ook schrijft. Het feit dat ik zo geniet van het 'even zonder kind' betekent niet dat ik heel vaak zonder Anna ben. Juist niet. Misschien daarom ook dat die enkele keer zo fijn is. Het zelf kunnen douchen is echt heerlijk. Soms, als ik iets later kan gaan werken breng ik haar naar het kdv en ga ik dan terug naar huis om een kwartier (wowie!) onder de douche te gaan staan. Gewoon rustig en niet hoeven opletten. Of als ze slaapt een half uurtje buiten in de zon gaan zitten. Of boodschappen doen als mijn moeder op bezoek is. Die vindt het prachtig om met Anna alleen te zijn en ik vind het handig om niet 5 keer zo lang te lopen over het stukje naar de supermarkt.
Het gaat nu dus weer beter. Mooi om het voor mezelf weer zo op een rijtje te hebben.quote:Op zondag 15 juni 2008 22:42 schreef YPPY het volgende:
Het was heeeeeeerlijk vandaag. Voel me veel beter. Kan er weer even tegen.
Te lezen dat het steeds omhoog en omlaag gaat. Maar gemiddeld genomen steeds iets beter. Grappig te zien dat ik vaak schrijf als ik bij de psycholoog ben geweest. Zij helpt me echt goed om alles op een rijtje te zetten en weer te beseffen waar ik sta. En dat ik vooruit ga, ondanks dat ik soms zo terugval.Ook voor anderen, misschien dat die iets herkennen en daardoor de stap kunnen nemen naar de huisarts of andere hulp. Mij heeft dit topic daar wel bij geholpen. Om toe te geven dat het niet goed ging met me.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Wat mooi dat je die lijn zo 'zwart op wit' kunt teruglezen Yppy!
En Moonah, inderdaad confronterend lijkt me dat. Gelukkig ben je die strijd te boven!
En Moonah, inderdaad confronterend lijkt me dat. Gelukkig ben je die strijd te boven!
...maar weI in de aap gelogeerd :P
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
Yppy, fijn dat je er zoveel aan hebt Je kan het in ieder geval allemaal goed relativeren!
Hier gaat het goed. Ik slik extra vitamine B, en na de bevalling blijf ik dat ook doen. Hoewel het nu erg goed gaat zit er ergens ook wel angst voor na de bevalling, maar daar denk ik maar even niet teveel over na
Je kan het in ieder geval allemaal goed relativeren!Hier gaat het goed. Ik slik extra vitamine B, en na de bevalling blijf ik dat ook doen. Hoewel het nu erg goed gaat zit er ergens ook wel angst voor na de bevalling, maar daar denk ik maar even niet teveel over na
Begrijpelijk Fuente, dat je die 'angst' hebt.
Momenteel gaat het goed?
Ypsel, ik kan je het artikel wel opsturen? Of ik neem het mee naar de tuinmeet.
Momenteel gaat het goed?
Ypsel, ik kan je het artikel wel opsturen? Of ik neem het mee naar de tuinmeet.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Ik slik inmiddels nog maar een halve Zoloft per dag, nog tot het op is. Ik heb niet het idee dat ik nog echt AD nodig heb, want ik voel me niet meer depressief. Nog een paar weken en dan klaar daarmee dus.
Fuente, ik kan me je angst ook erg goed voorstellen. Gelukkig weet ik dat je niet bij elk kind een ppd hoeft te krijgen, maar die wetenschap heb jij ook en dat neemt niet je angst weg natuurlijk.
Yppy en Moonah, ben blij dat het met jullie ook (steeds) beter gaat!
Fuente, ik kan me je angst ook erg goed voorstellen. Gelukkig weet ik dat je niet bij elk kind een ppd hoeft te krijgen, maar die wetenschap heb jij ook en dat neemt niet je angst weg natuurlijk.
Yppy en Moonah, ben blij dat het met jullie ook (steeds) beter gaat!
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Ik slik inmiddels 3 tabletten per dag (vorige maand nog verhoogd ) Heb wel het idee dat dat het laatste zetje was Het gaat nu dus.
(vorige maand nog verhoogd ) Heb wel het idee dat dat het laatste zetje was Het gaat nu dus.
Help, deel en doneer! Steun Liam in de strijd tegen SMA2! De tijd dringt!
https://steunliamtegensma2.nl/doneer/
https://steunliamtegensma2.nl/doneer/
3 tabletten per dag? Dat is dus 300 mg?
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
nee, 3 van 50 mg.
(ik was vergeten dat er ook van 100 mg waren)
(ik was vergeten dat er ook van 100 mg waren
)
Help, deel en doneer! Steun Liam in de strijd tegen SMA2! De tijd dringt!
https://steunliamtegensma2.nl/doneer/
https://steunliamtegensma2.nl/doneer/
Oh, oké. Ik dacht al. Maar goed dat jullie de dosis hebben gevonden die werkt voor jou.
Ik kwam van 2 tabletten per dag (200 mg), toen anderhalf (150 mg), toen 1 (100 mg) en nu dus kort nog 50 mg. Ben blij als ik ermee klaar ben.
Maar goed dat jullie de dosis hebben gevonden die werkt voor jou.Ik kwam van 2 tabletten per dag (200 mg), toen anderhalf (150 mg), toen 1 (100 mg) en nu dus kort nog 50 mg. Ben blij als ik ermee klaar ben.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Sugar, fijn dat het zo goed gaat ja, ergens weet ik dat het niet bij elk kind hoeft te gebeuren, en het gaat heel goed met me, dus ik zie het op zich zonnig in, maar toch he? We zien het wel..
Moonah, ja alles goed hier dus al een tijdje een stuk beter gelukkig Hoe gaat het bij jou?
LadyS, fijn dat de medicijnen goed hun werk doen
ja, ergens weet ik dat het niet bij elk kind hoeft te gebeuren, en het gaat heel goed met me, dus ik zie het op zich zonnig in, maar toch he? We zien het wel..Moonah, ja alles goed hier dus
al een tijdje een stuk beter gelukkig Hoe gaat het bij jou?LadyS, fijn dat de medicijnen goed hun werk doen
Sugar, een mooie afbouw lijkt het me zo, ik hoop dat je goed af kunt ronden. Heb je verder nog wel begeleiding van iets/iemand?
LadyS, goed dat het nu aanslaat. Heb je last van bijwerkingen?
Fuente, ik kan me dat voorstellen hoor, maar hopelijk doet de vitamine B zijn werk!
LadyS, goed dat het nu aanslaat. Heb je last van bijwerkingen?
Fuente, ik kan me dat voorstellen hoor, maar hopelijk doet de vitamine B zijn werk!
...maar weI in de aap gelogeerd :P
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
Sugar, fijn dat je je niet meer depressief voelt. Laatste stukje afbouwen, succes. Valt het mee of heb je last van ontwenningsverschijnselen?
LadyS, fijn dat je een dosering hebt gevonden die goed werkt.
Fuente, spannend en fijn dat het heel goed met je gaat nu!
LadyS, fijn dat je een dosering hebt gevonden die goed werkt.
Fuente, spannend en fijn dat het heel goed met je gaat nu!
Mama van 2 lieve meiden :)
Graag Moonah, ben er wel benieuwd naar.
Weet je zeker dat je je niet meer depressief voelt Sugar, of is het de hoop, dat je het niet meer wilt, dat je beter, 'normaal' wilt zijn?
Dat is nog geen extreme dosis LadyS. Gaat dat nog steeds goed? Heb je nog last van bijwerkingen gehad met die laatste ophoging?
Hier ook een update. Denk ik. Ik weet het eigenlijk niet. Vanochtend was ik bij de psychiater. Een half jaar geleden was ik daar ook en ik 'mocht' toen af gaan bouwen als ik vond dat het een paar maanden goed ging. Op 1 maart ben ik gaan minderen, maar dat was omdat ik in slaap viel in de auo. Niet zozeer omdat ik me heel goed en sterk voelde. Ik had een beetje het idee om binnenkort verder te minderen, het gaat best redelijk goed nu, ik ben stabieler en het is/wordt zomer. Meer zon, lekker naar buiten, kan weer een beetje sporten. En stiekem wil ik ook weer af kunnen vallen, zit nu op 1500-1800kcal per dag en als ik niet oplet, kom ik aan. Minder eten lukt niet, heb zo'n honger. Dat heb ik uitgelegd, maar hij denkt dat het niet slim is om nu te gaan minderen. Het mag wel, maar eigenlijk kwam het erop neer dat ik beter een paar maanden kan wachten. Van 50 naar 0 mg mag sowieso niet zonder begeleiding, omdat ik de vorige keer zo'n last had van het afbouwen. Nu weet ik het even niet meer. Ik wil het zo graag zelf kunnen, maar ja, wat als blijkt dat ik het niet kan en dat het weer slechter gaat? Dat is niet goed, dan misschien maar wat langer doorslikken. Maar mezelf en mijn lijf terugkrijgen zou ook heerlijk zijn. Niet meer zoveel honger de hele dag, wakker en helder in de auto kunnen zitten, een glas wijn kunnen drinken op een feestje. Dat wordt even nadenken dus.
Weet je zeker dat je je niet meer depressief voelt Sugar, of is het de hoop, dat je het niet meer wilt, dat je beter, 'normaal' wilt zijn?
Dat is nog geen extreme dosis LadyS.
Gaat dat nog steeds goed? Heb je nog last van bijwerkingen gehad met die laatste ophoging?Hier ook een update. Denk ik. Ik weet het eigenlijk niet. Vanochtend was ik bij de psychiater. Een half jaar geleden was ik daar ook en ik 'mocht' toen af gaan bouwen als ik vond dat het een paar maanden goed ging. Op 1 maart ben ik gaan minderen, maar dat was omdat ik in slaap viel in de auo. Niet zozeer omdat ik me heel goed en sterk voelde. Ik had een beetje het idee om binnenkort verder te minderen, het gaat best redelijk goed nu, ik ben stabieler en het is/wordt zomer. Meer zon, lekker naar buiten, kan weer een beetje sporten. En stiekem wil ik ook weer af kunnen vallen, zit nu op 1500-1800kcal per dag en als ik niet oplet, kom ik aan. Minder eten lukt niet, heb zo'n honger. Dat heb ik uitgelegd, maar hij denkt dat het niet slim is om nu te gaan minderen. Het mag wel, maar eigenlijk kwam het erop neer dat ik beter een paar maanden kan wachten. Van 50 naar 0 mg mag sowieso niet zonder begeleiding, omdat ik de vorige keer zo'n last had van het afbouwen. Nu weet ik het even niet meer. Ik wil het zo graag zelf kunnen, maar ja, wat als blijkt dat ik het niet kan en dat het weer slechter gaat? Dat is niet goed, dan misschien maar wat langer doorslikken. Maar mezelf en mijn lijf terugkrijgen zou ook heerlijk zijn. Niet meer zoveel honger de hele dag, wakker en helder in de auto kunnen zitten, een glas wijn kunnen drinken op een feestje. Dat wordt even nadenken dus.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Lastig Yppy... Het gaat zelf willen kunnen is wel herkenbaar... Succes met afwegen wat jij wilt.
Je zou het afbouwen toch kunnen proberen en met jezelf afspreken dat als blijkt dat het toch niet gaat, je weer meer gaat slikken?
Je zou het afbouwen toch kunnen proberen en met jezelf afspreken dat als blijkt dat het toch niet gaat, je weer meer gaat slikken?
Mama van 2 lieve meiden :)
Ik durfde het niet goed te zeggen, maar die vraag kwam ook in mij op. Zeker gezien de posts in het 'hoe gaat het nu met' een week of 2 terug...quote:Op maandag 7 juli 2008 22:29 schreef YPPY het volgende:
Graag Moonah, ben er wel benieuwd naar.
Weet je zeker dat je je niet meer depressief voelt Sugar, of is het de hoop, dat je het niet meer wilt, dat je beter, 'normaal' wilt zijn?
Ik zie natuurlijk niet het totaalplaatje, en die posts komen mss 'ernstiger' over dan ze zijn, maar het kwam op mij niet over als iemand die gewoon lekker in haar vel zit.
Ik ken iemand die gewoon niet meer aan afbouwen denkt, die doet het gewoon zoveel beter met dan zonder dat het geen optie meer is om zonder te zijn.quote:Hier ook een update. Denk ik. Ik weet het eigenlijk niet. Vanochtend was ik bij de psychiater. Een half jaar geleden was ik daar ook en ik 'mocht' toen af gaan bouwen als ik vond dat het een paar maanden goed ging. Op 1 maart ben ik gaan minderen, maar dat was omdat ik in slaap viel in de auo. Niet zozeer omdat ik me heel goed en sterk voelde. Ik had een beetje het idee om binnenkort verder te minderen, het gaat best redelijk goed nu, ik ben stabieler en het is/wordt zomer. Meer zon, lekker naar buiten, kan weer een beetje sporten. En stiekem wil ik ook weer af kunnen vallen, zit nu op 1500-1800kcal per dag en als ik niet oplet, kom ik aan. Minder eten lukt niet, heb zo'n honger. Dat heb ik uitgelegd, maar hij denkt dat het niet slim is om nu te gaan minderen. Het mag wel, maar eigenlijk kwam het erop neer dat ik beter een paar maanden kan wachten. Van 50 naar 0 mg mag sowieso niet zonder begeleiding, omdat ik de vorige keer zo'n last had van het afbouwen. Nu weet ik het even niet meer. Ik wil het zo graag zelf kunnen, maar ja, wat als blijkt dat ik het niet kan en dat het weer slechter gaat? Dat is niet goed, dan misschien maar wat langer doorslikken. Maar mezelf en mijn lijf terugkrijgen zou ook heerlijk zijn. Niet meer zoveel honger de hele dag, wakker en helder in de auto kunnen zitten, een glas wijn kunnen drinken op een feestje. Dat wordt even nadenken dus.
En dat wilde ik hier ook voor jou neerzetten, maar als ik dan lees hoeveel bijwerkingen je hebt dan kan ik me voorstellen dat je dat niet ziet zitten.
Is er niet evt. een alternatief wat minder bijwerkingen zou geven?
***
Ik ben na een aantal mislukte pogingen om af te bouwen ook weer begonnen. Maar gelukkig geen bijwerkingen (prozac). En ik lijkt het met toch echt beter te doen dan zonder. Al heb ik dan ook wel weer het idee dat ik wel af kan bouwen omdat het beter gaat. Voorlopig slik ik het toch maar weer door.quote:Op dinsdag 8 juli 2008 08:45 schreef Brighteyes het volgende:
Ik ken iemand die gewoon niet meer aan afbouwen denkt, die doet het gewoon zoveel beter met dan zonder dat het geen optie meer is om zonder te zijn.
En dat wilde ik hier ook voor jou neerzetten, maar als ik dan lees hoeveel bijwerkingen je hebt dan kan ik me voorstellen dat je dat niet ziet zitten.
Is er niet evt. een alternatief wat minder bijwerkingen zou geven?
Iemand met suikerziekte gebruikt ook medicijnen om een zeker evenwicht te bewaren in zijn/haar lijf.
Als het bij mij dan met de AD beter werkt, dan maar op die manier... maar daar heb ik me nog niet helemaal bij neergelegd, want het liefst zou ik het zelf willen kunnen...
Mama van 2 lieve meiden :)
Dat is idd precies wat ik ook dacht Nijna, je mist gewoon iets in je lijf en dat kan je weer in balans brengen door medicijnen. Idd net als bijv. suikerziekte of een hoge bloeddruk.
Maar ja... ik kan me voorstellen dat je toch het liefst helemaal niets zou gebruiken.
Maar ja... ik kan me voorstellen dat je toch het liefst helemaal niets zou gebruiken.
***
YPPY, wat een moeilijke beslissing, je wilt het liefst zonder of met minder verder, zeker met de bijwerkingen die je beschrijft. Maar anderzijds kan ik me wel vinden in de situaties die nijna en BE beschrijven.
Misschien is overleg over een ander middel, zonder bijwerkingen, voor nu de meeste juiste keuze?
Misschien is overleg over een ander middel, zonder bijwerkingen, voor nu de meeste juiste keuze?
...maar weI in de aap gelogeerd :P
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
Wat fijn dat je geen bijwerkingen hebt nijna, in zo'n geval kan ik me voorstellen dat je geen 'einddatum' plant.
Andere medicijnen kan niet. Nu niet iig, omdat ik nog borstvoeding geef. Als dat is gestopt, kan het eventueel. Alleen ben ik dan wel zeker twee maanden aan het afbouwen voordat ik met iets nieuws kan beginnen. Wat dat betreft is het misschien handiger om iets langer met deze medicijnen door te gaan in de hoop dat het daarna minder/zonder kan. Op zich slaap ik nu wel goed, dat is ook wat waard.
Andere medicijnen kan niet. Nu niet iig, omdat ik nog borstvoeding geef. Als dat is gestopt, kan het eventueel. Alleen ben ik dan wel zeker twee maanden aan het afbouwen voordat ik met iets nieuws kan beginnen. Wat dat betreft is het misschien handiger om iets langer met deze medicijnen door te gaan in de hoop dat het daarna minder/zonder kan. Op zich slaap ik nu wel goed, dat is ook wat waard.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Ik was de borstvoeding even vergeten (hoe kan dat nou )!
Maar wat je zegt, slaap is zeker wat waard, zo niet heel veel met een jong kind!
)!Maar wat je zegt, slaap is zeker wat waard, zo niet heel veel met een jong kind!
...maar weI in de aap gelogeerd :P
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
Ik ben dus zo iemand die afbouwen niet meer op haar lijstje heeft staan. Ik mis gewoon een stofje, en die vul ik aan met medicijnen, klaar. Ik moet ook eerlijk zeggen dat ik naast enorme trek de hele dag, en niet kunnen afvallen geen andere nare bijwerkingen heb dus dan is het ook niet zo moeilijk om die beslissing te nemen.
Ik vind het wel jammer dat ik niet slanker kan worden/zijn maar de weegschaal slaat toch echt de andere kant op wat betreft de paniekaanvallen. Ik was dan wel heel slank 3 jaar geleden, en had maatje 36, maar ik was ook heel vaak heel erg bang, gespannen, geirriteerd, kortaf. Ik ben ernstig gelukkig zo, alleen niet zo slank als ik zou willen zijn.
Ik vind het wel jammer dat ik niet slanker kan worden/zijn maar de weegschaal slaat toch echt de andere kant op wat betreft de paniekaanvallen. Ik was dan wel heel slank 3 jaar geleden, en had maatje 36, maar ik was ook heel vaak heel erg bang, gespannen, geirriteerd, kortaf. Ik ben ernstig gelukkig zo, alleen niet zo slank als ik zou willen zijn.
En als ze lacht, dan lacht de wereld met haar mee....
Eva ♥ en Iris ♥
Eva ♥ en Iris ♥
Yp, ik snap het niet zo goed. Je schrijft dat je een paar maanden geleden mocht gaan minderen, maar dat het nu weer niet 'mag'.
Overigens slik ik ook chronisch.
In het verleden heb ik 2x afgebouwd, maar dan kostte het me zo veel energie om mezelf goed op de rit te houden... Die energie heb ik nu ook voor mijn kind nodig. Bovendien heb ik geen last van bijwerkingen, dus ik heb geaccepteerd dat ik ze blijf slikken. Vrij lage dosis overigens. Maar als ik er eens eentje vergeet ben ik de volgende dag écht ziek (fysiek dan he...).
Overigens slik ik ook chronisch.
In het verleden heb ik 2x afgebouwd, maar dan kostte het me zo veel energie om mezelf goed op de rit te houden... Die energie heb ik nu ook voor mijn kind nodig. Bovendien heb ik geen last van bijwerkingen, dus ik heb geaccepteerd dat ik ze blijf slikken. Vrij lage dosis overigens. Maar als ik er eens eentje vergeet ben ik de volgende dag écht ziek (fysiek dan he...).
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Een half jaar geleden heeft hij gezegd dat ik mocht gaan minderen als ik me een paar maanden goed voelde en als ik het zelf durfde. Dat moment heb ik eigenlijk niet gehad. Ik ging minderen omdat ik zo veel last van de bijwerkingen had. Normaal gesproken had ik dus langer die hogere dosis geslikt.
Dat laatste herken ik, het is net alsof mijn evenwichtsorganen weg zijn als ik het een keer vergeet.
Dat laatste herken ik, het is net alsof mijn evenwichtsorganen weg zijn als ik het een keer vergeet.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Och ja, nu je het uitlegt weet ik het natuurlijk.
Sorry. Ik ben er echt niet zo bij met mijn hoofd vandaag...
Sorry. Ik ben er echt niet zo bij met mijn hoofd vandaag...
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Maakt niet uit, je hebt een prachtig kind.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Ik weet niet wat ik depressief kan noemen en wat niet, dus terechte vraag van jullie, denk ik. Dat ik me niet gelukkig voel is een feit en dat ik mijn beeld en verwachtingen van mezelf moet bijstellen ook. Het gaat allemaal goed, maar ik ben niet gelukkig. Dat alleen al neem ik mezelf kwalijk, kijkend naar het geluk waarmee ik me eigenlijk omring. Ik ben er hard mee bezig om rust te vinden, mezelf te zoeken en er gelukkig mee te worden.quote:Op dinsdag 8 juli 2008 08:45 schreef Brighteyes het volgende:
Ik durfde het niet goed te zeggen, maar die vraag kwam ook in mij op. Zeker gezien de posts in het 'hoe gaat het nu met' een week of 2 terug...
Ik zie natuurlijk niet het totaalplaatje, en die posts komen mss 'ernstiger' over dan ze zijn, maar het kwam op mij niet over als iemand die gewoon lekker in haar vel zit.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
*knuffel voor jou*quote:Op woensdag 16 juli 2008 23:39 schreef Sugar het volgende:
[..]
Ik weet niet wat ik depressief kan noemen en wat niet, dus terechte vraag van jullie, denk ik. Dat ik me niet gelukkig voel is een feit en dat ik mijn beeld en verwachtingen van mezelf moet bijstellen ook. Het gaat allemaal goed, maar ik ben niet gelukkig. Dat alleen al neem ik mezelf kwalijk, kijkend naar het geluk waarmee ik me eigenlijk omring. Ik ben er hard mee bezig om rust te vinden, mezelf te zoeken en er gelukkig mee te worden.
Ik hoop dat je snel je rust kan vinden, en geluk kan voelen
Hoe gaat het hier?
Ben je er nu een beetje uit Sugar wat depressief is en wat niet? En wat je verwachtingen zijn en hoe je die bij kunt/wilt stellen?
Ik zit weer in een slechtere periode. Dat begon eind vorige week. Ik voel het dan aankomen, dat is zo vreemd, er wordt dan iets wazig in mijn hoofd. Ik had de hoop dat het weekendje weg (dat echt heel leuk was en heel goed) het zou voorkomen, maar het is alleen uitgesteld. Nu dus een stap terug voordat ik er twee vooruit kan zetten. Denk ik. Zou ik zelf zeggen tegen een ander. Het is zo'n raar gevoel, dat je hersens zo omgezet worden. De realiteit is heel anders en ik ben zo mezelf kwijt. Of ik ben dan juist mezelf, zoals ik ook wel eens denk. 
Ga nadenken over vanalles en haal veel door elkaar. Ben nu wel heel blij dat ik weinig te doen heb op mijn werk, kunnen m'n hersens weer even tot rust komen.
Ben je er nu een beetje uit Sugar wat depressief is en wat niet? En wat je verwachtingen zijn en hoe je die bij kunt/wilt stellen?
Ik zit weer in een slechtere periode. Dat begon eind vorige week. Ik voel het dan aankomen, dat is zo vreemd, er wordt dan iets wazig in mijn hoofd. Ik had de hoop dat het weekendje weg (dat echt heel leuk was en heel goed) het zou voorkomen, maar het is alleen uitgesteld. Nu dus een stap terug voordat ik er twee vooruit kan zetten. Denk ik. Zou ik zelf zeggen tegen een ander.
Het is zo'n raar gevoel, dat je hersens zo omgezet worden. De realiteit is heel anders en ik ben zo mezelf kwijt. Of ik ben dan juist mezelf, zoals ik ook wel eens denk. Ga nadenken over vanalles en haal veel door elkaar. Ben nu wel heel blij dat ik weinig te doen heb op mijn werk, kunnen m'n hersens weer even tot rust komen.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Is daar ook een aanwijsbare oorzaak voor Yp, zo'n terugval? Ik merk bijv. bij mezelf heel erg dat als ik mezelf voorbijren op kantoor en/of thuis en daarbij nog laat naar bed ga dat ik gelijk met opgetrokken schouders rondloop en vatbaarder ben voor een paniekaanval.
Ik neem dan juist in die periodes heel veel gas terug, neem een middagje vrij (indien mogelijk) en ga een paar dagen echt vroeg naar bed (gelijk met de kinderen). Zo voorkom ik erger.
Ik neem dan juist in die periodes heel veel gas terug, neem een middagje vrij (indien mogelijk) en ga een paar dagen echt vroeg naar bed (gelijk met de kinderen). Zo voorkom ik erger.
En als ze lacht, dan lacht de wereld met haar mee....
Eva ♥ en Iris ♥
Eva ♥ en Iris ♥
Gelukkig maar YPPY, dat je op je werk niet opgejaagd wordt nu.
Lois, wat goed dat je zoiets herkent en er ook meteen naar handelt!
Lois, wat goed dat je zoiets herkent en er ook meteen naar handelt!
...maar weI in de aap gelogeerd :P
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
Voorkom je daarmee echt dat het fout gaat Lois? En gaat het daarna weer goed?
Ik heb wel dat ik kleine redenen aan kan geven dat de emmer overloopt, alleen het gevoel dat ik heb wanneer mijn hoofd wazig wordt, dat gaat het langzaam. Daarna zijn het hele kleine dingen die ervoor zorgen dat het naar 'het dal' gaat.
Ik heb wel dat ik kleine redenen aan kan geven dat de emmer overloopt, alleen het gevoel dat ik heb wanneer mijn hoofd wazig wordt, dat gaat het langzaam. Daarna zijn het hele kleine dingen die ervoor zorgen dat het naar 'het dal' gaat.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Ja dat voorkom ik dan echt Yppy, en na een paar dagen ben ik er dan weer. Ik heb dat in de loop der jaren steeds beter leren herkennen en behandel mezelf gewoon alsof ik griep heb. Veel slapen, veel drinken en vitamientjes eten en ook, heel belangrijk, buiten wandelen in het zonnetje en ik kan er weer tegen.
Wil niet terugvallen naar erger, en tot nu toe helpt dit enorm goed.
Wil niet terugvallen naar erger, en tot nu toe helpt dit enorm goed.
En als ze lacht, dan lacht de wereld met haar mee....
Eva ♥ en Iris ♥
Eva ♥ en Iris ♥
Dat doe ik ook. En als ik dan nog iets te lang heb doorgelopen met een warrig hoofd, neem ik een weekendje "vrij" van man en kinderen: ga ergens kamperen of een nachtje naar een hotelletje. Zo slaat de weegschaal niet door naar de verkeerde kant. Sinds ik me hier aan hou heb ik geen last meer van depressies. Het is wél goed opletten, maar prima toe doen. Gewoon een kwestie van goed voor jezelf zorgen.quote:Op donderdag 31 juli 2008 07:57 schreef Lois het volgende:
Ja dat voorkom ik dan echt Yppy, en na een paar dagen ben ik er dan weer. Ik heb dat in de loop der jaren steeds beter leren herkennen en behandel mezelf gewoon alsof ik griep heb. Veel slapen, veel drinken en vitamientjes eten en ook, heel belangrijk, buiten wandelen in het zonnetje en ik kan er weer tegen.
Wil niet terugvallen naar erger, en tot nu toe helpt dit enorm goed.
Geen zorgen voor de dag van morgen.
Echt knap dat jullie dat kunnen Lois en Tinkepink. Dat hoop ik ook nog eens te leren. Nu ben ik veel bezig met overleven en het echte leven dat komt alleen op dagen dat ik me echt goed voel. Dat worden er langzaam steeds meer, maar het gaat me natuurlijk te langzaam.
Niet zo goed Moonah, maar het echte diepe is weer aan het weggaan. Morgen ga ik eerst naar de psycholoog en dan totaal 5 uur in de trein zitten om mijn rijbewijs en autopapieren op te halen. Die ben ik verloren tijdens ons weekendje weg. Ik denk nu echt stap voor stap. Niet kijken wat er later nog is, maar dag voor dag en uur voor uur. Energie zoeken in de kleine dingetjes. En dat lukt me. Het is alleen even wat lastiger, maar over een paar weken voel ik me weer veel beter.
Niet zo goed Moonah, maar het echte diepe is weer aan het weggaan. Morgen ga ik eerst naar de psycholoog en dan totaal 5 uur in de trein zitten om mijn rijbewijs en autopapieren op te halen. Die ben ik verloren tijdens ons weekendje weg. Ik denk nu echt stap voor stap. Niet kijken wat er later nog is, maar dag voor dag en uur voor uur. Energie zoeken in de kleine dingetjes. En dat lukt me. Het is alleen even wat lastiger, maar over een paar weken voel ik me weer veel beter.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Heel knap dat je zo step-by-step denkt Yp. Maar toch baart het me wat zorgen dat jij zo vaak terugvallen hebt.
We hebben het er van de week wel over (moeten we wél zorgen dat het er van komt!!!).
We hebben het er van de week wel over (moeten we wél zorgen dat het er van komt!!!).
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
En soms he Yp, soms gaat het gewoon mis zonder dat je het ziet aankomen. (dit even ter ondersteuning dat je niet iets fouts doet als je het niet kan voorkomen).
Vanmorgen gingen we zwemmen met de meisjes, en na het opblazen van de armbandjes en zwembandjes, in combinatie met het benauwde warme zwembad ging het niet goed met me. Ik kreeg een enorme hyperventilatie/paniekaanval en het zwemmen was na een kwartier klaar, ik kon niet meer.
Geen aantoonbare reden, niet oververmoeid, gewoon eventjes mis. Ook dat kan gebeuren, hoewel het lange tijd geleden is.
Vanmorgen gingen we zwemmen met de meisjes, en na het opblazen van de armbandjes en zwembandjes, in combinatie met het benauwde warme zwembad ging het niet goed met me. Ik kreeg een enorme hyperventilatie/paniekaanval en het zwemmen was na een kwartier klaar, ik kon niet meer.
Geen aantoonbare reden, niet oververmoeid, gewoon eventjes mis. Ook dat kan gebeuren, hoewel het lange tijd geleden is.
En als ze lacht, dan lacht de wereld met haar mee....
Eva ♥ en Iris ♥
Eva ♥ en Iris ♥
Lois, lijkt me best moeilijk zo'n paniekaanval. Dat ken ik niet echt, gelukkig. Heb dat misschien één keer gehad.
Yppy, het is nu 'een paar weken' later. Gaat het nu beter met je? Ik hoop het zo, dat dal klonk maar heel erg rot. Hopelijk voelt de psych ook nog steeds als zinnig?
Ik ga binnenkort een gesprek hebben met de psychiater van het instituut waar ik in therapie ben. Mijn psychotherapeut wil graag weten of de zwarte grondtoon die ik (nu) 'gewoon' bij mij hoort of voortkomt uit de moeilijke tijd na de geboorte van Storm. Wel goed om te onderzoeken, denk ik. Want ik heb vaak het gevoel dat gelukkig zijn me nooit echt gaat lukken en voel me heel vaak somber en ongelukkig. Ook als dingen gewoon goed gaan. Ik ben wel even blij en vrolijk dan, maar het zwarte is snel terug en lijkt een soort basisgevoel te zijn.
Verder gaat het nu wel, ook het actief bezig zijn met lijnen helpt me wel.
Dat ken ik niet echt, gelukkig. Heb dat misschien één keer gehad. Yppy, het is nu 'een paar weken' later. Gaat het nu beter met je? Ik hoop het zo, dat dal klonk maar heel erg rot. Hopelijk voelt de psych ook nog steeds als zinnig?
Ik ga binnenkort een gesprek hebben met de psychiater van het instituut waar ik in therapie ben. Mijn psychotherapeut wil graag weten of de zwarte grondtoon die ik (nu) 'gewoon' bij mij hoort of voortkomt uit de moeilijke tijd na de geboorte van Storm. Wel goed om te onderzoeken, denk ik. Want ik heb vaak het gevoel dat gelukkig zijn me nooit echt gaat lukken en voel me heel vaak somber en ongelukkig. Ook als dingen gewoon goed gaan. Ik ben wel even blij en vrolijk dan, maar het zwarte is snel terug en lijkt een soort basisgevoel te zijn.
Verder gaat het nu wel, ook het actief bezig zijn met lijnen helpt me wel.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Sugar, goed dat je daar een gesprek over gaat helpen. Misschien geeft het een opening naar iets positiefs, of een manier om de zwartheid achter je te laten, of los te kunnen laten. Kijk je wel een beetje uit met het lijnen meis?
Lois, vreselijk is dat.. ik weet het (helaas) maar al te goed. Wel fijn dat het niet veel aanwezig is, maar de onvoorspelbaarheid is wel vervelend
Lois, vreselijk is dat.. ik weet het (helaas) maar al te goed. Wel fijn dat het niet veel aanwezig is, maar de onvoorspelbaarheid is wel vervelend
Dat is schrikken Lois. Het is niet leuk, maar voor mij wel fijn om te lezen dat zoiets anderen ook overkomt. Echte heftige paniekaanvallen heb ik niet. Wel dat ik het ineens niet meer trek. Maar op de een of andere manier lukt het me dan toch rustig te worden.
Sugar, ik vind het goed dat je dit aankaart en gaat bespreken. Weet je nog hoe het was voor de geboorte van Storm? Wat moet het verschrikkelijk moeilijk zijn als je niet de hoop hebt dat het ooit 'goed' zal worden. Dat begrijp ik tenminste van je post. Dat het negatieve normaal is, en niet het positieve.
Fuente, hoe gaat het met jou? En hoe is het om nu zwanger te zijn?
Gemiddeld gaat het weer wat beter. Een paar dagen geleden had ik het even heel moeilijk. Toen ik de eerste keer bij de psychiater was, vroeg ik hoe lang een ppd ongeveer kan duren. Haar antwoord was dat het zeker een half jaar duurt, maar dat het ook twee jaar kan zijn. En Anna is nu bijna twee. Dat vond ik erg moeilijk. Vorig jaar zei ik tegen mezelf dat ik al 'op de helft' was. En dat het een jaar later vast over zou zijn. En nu ben ik een jaar verder... en voorlopig niet beter. Maar ik heb wel de goede momenten, soms een paar weken lang zelfs. Dus ik weet goed hoe het kan zijn en hoe ik kan worden. En dat geeft goede moed.
Sugar, ik vind het goed dat je dit aankaart en gaat bespreken. Weet je nog hoe het was voor de geboorte van Storm? Wat moet het verschrikkelijk moeilijk zijn als je niet de hoop hebt dat het ooit 'goed' zal worden. Dat begrijp ik tenminste van je post. Dat het negatieve normaal is, en niet het positieve.
Fuente, hoe gaat het met jou? En hoe is het om nu zwanger te zijn?
Gemiddeld gaat het weer wat beter. Een paar dagen geleden had ik het even heel moeilijk. Toen ik de eerste keer bij de psychiater was, vroeg ik hoe lang een ppd ongeveer kan duren. Haar antwoord was dat het zeker een half jaar duurt, maar dat het ook twee jaar kan zijn. En Anna is nu bijna twee. Dat vond ik erg moeilijk. Vorig jaar zei ik tegen mezelf dat ik al 'op de helft' was. En dat het een jaar later vast over zou zijn. En nu ben ik een jaar verder... en voorlopig niet beter. Maar ik heb wel de goede momenten, soms een paar weken lang zelfs. Dus ik weet goed hoe het kan zijn en hoe ik kan worden. En dat geeft goede moed.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Yppy, ik kan me indenken dat dat moeilijk is. anderzijds 'moet' je er eigenlijk helemaal geen tijd aan verbinden. Je vindt op den duur steeds meer mooie momenten, en daar gaat het om. En ooit komt er een dag, dat je denkt, 'hey, ik voel me keigoed'. Maar het is idd een lang proces, en voor iedereen heel anders.
Het gaat hier wel goed. Soms zijn er momenten dat het me aanvliegt, dan denk ik 'waar ben ik in hemelsnaam aan begonnen, waarom doe ik dit nog een keer'. Maar even later geniet ik er weer van. Het is bij mij vooral de angst dat het weer helemaal misgaat, nu op zich, gaat het heel goed.
Het gaat hier wel goed. Soms zijn er momenten dat het me aanvliegt, dan denk ik 'waar ben ik in hemelsnaam aan begonnen, waarom doe ik dit nog een keer'. Maar even later geniet ik er weer van. Het is bij mij vooral de angst dat het weer helemaal misgaat, nu op zich, gaat het heel goed.
Ik was maandag bij de psychiater om dus te bespreken of mijn ongelukkige gevoel iets is dat in mij zit. We kwamen samen tot de conclusie dat ik nu niet depressief ben, maar hij stelde de 'diagnose' dysthyme stoornis. Dat is een soort mildere (en vaak langdurigere) vorm van depressiviteit, hornd bij de groep stemmingsstoornissen. In elk geval wel herkenbaar.
Nu geen medicatie (sta ik ook wel achter), maar wel de tip om te bekijken of mindfulness iets voor me is. Hij zei: "Ik weet, het is een hype, maar het is echt een goed middel voor depressieve mensen en mensen met een dysthyme stoornis". Ik ga me er - met mijn eigen psychotherapeut- maar eens in verdiepen, denk ik.
Ik zag erg op tegen het gesprek, had het idee dat iemand tijd maakt voor mij terwijl er niks echts aan de hand is met me. Dat gevoel kreeg ik verder gelukkig niet in het gesprek. Ik omschreef mijn 'gevoel' en dus de aanleiding voor het gesprek zo: "als ik op de fiets zit en even stilsta bij mezelf en alles, moet ik alleen maar zo verdrietig zuchten." Dat vond hij wel helder. Verder ging het over niet kunnen genieten, veel onrust voelen, weinig echt contact met mijn gevoel hebben. Wel een goed gesprekje.
Ben ook benieuwd hoe het met jullie gaat, Yppy en Fuente. Jullie posts hierboven kan ik me allebei goed voorstellen, de angst van Fuente en het nare idee dat het na 2 jaar nog niet oevr is van Yppy. Ik hoop dat het met jullie allebei goed gaat op dit moment?
Nu geen medicatie (sta ik ook wel achter), maar wel de tip om te bekijken of mindfulness iets voor me is. Hij zei: "Ik weet, het is een hype, maar het is echt een goed middel voor depressieve mensen en mensen met een dysthyme stoornis". Ik ga me er - met mijn eigen psychotherapeut- maar eens in verdiepen, denk ik.
Ik zag erg op tegen het gesprek, had het idee dat iemand tijd maakt voor mij terwijl er niks echts aan de hand is met me. Dat gevoel kreeg ik verder gelukkig niet in het gesprek. Ik omschreef mijn 'gevoel' en dus de aanleiding voor het gesprek zo: "als ik op de fiets zit en even stilsta bij mezelf en alles, moet ik alleen maar zo verdrietig zuchten." Dat vond hij wel helder. Verder ging het over niet kunnen genieten, veel onrust voelen, weinig echt contact met mijn gevoel hebben. Wel een goed gesprekje.
Ben ook benieuwd hoe het met jullie gaat, Yppy en Fuente. Jullie posts hierboven kan ik me allebei goed voorstellen, de angst van Fuente en het nare idee dat het na 2 jaar nog niet oevr is van Yppy. Ik hoop dat het met jullie allebei goed gaat op dit moment?
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Nou lieve Sugar, in ieder geval een goed gesprek dus. Niet leuk natuurlijk maar misschien wel goed voor de weg naar oplossingen en mogelijkheden. Succes en tot gauw
Sugar, fijn dat de psychiater het eens was met je keuze om nu geen medicijnen te slikken. Ik had er nog nooit van gehoord, een dysthyme stoornis. Ik hoop dat de mindfulness iets voor je kan betekenen!
Je verdient het om de volgende keer dat je op de fiets zit te zuchten omdat je zo gewoon gelukkig bent!
Je verdient het om de volgende keer dat je op de fiets zit te zuchten omdat je zo gewoon gelukkig bent!
...maar weI in de aap gelogeerd :P
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
Mindfulness schijnt inderdaad goed te werken bij dysthymie, of andere vormen van depressie. Misschien is oplossingsgerichte therapie ook een idee?
Sterkte ermee in ieder geval.
Sterkte ermee in ieder geval.
-If I know I'm going crazy, I must not be insane-!
Sugar, fijn dat je zo'n goed gesprek hebt gehad. Je zegt:"als ik op de fiets zit en even stilsta bij mezelf en alles, moet ik alleen maar zo verdrietig zuchten.", dat raakt me wel, het is goed dat je dat zo kan bespreken in ieder geval
Hier is het heel, ja, weet ik eigenlijk niet. Ik voel me op zich goed, maar ik ben bang voor straks. Het voelt voor mij alsof ik dit keer moet en zal genieten, ik ben er heel erg mee bezig. Enerzijds wil ik graag dingen laten gaan zoals ze gaan, maar ik wil ook gewoon controle hebben. Lastig. Sara is onwijs lief en leuk, ik geniet er enorm van, maar voel me schuldig over dat er iemand bij komt. Ze is net over naar een nieuwe groep op het kdv, dat vind ik moeilijk, omdat het meer loslaten is, ze wordt groot en ik vind dat moeilijk. Ik heb zo het gevoel dat ik haar moet beschermen voor van alles en nog wat, en dat is eigenlijk helemaal niet zo...
Laatst was ze jarig, ze had last van buikkrampjes en kreeg een diarree luier, het bezoek moest daarom wat lachen, maar Sara trok het zich heel erg aan. Dus ik ging naar boven met haar om haar te verschonen en toen zei ze: mama, ze lachen me uit... en dan kan ik echt wel janken omdat ik haar dan niet beschermen kan.
Het klinkt misschien heel overtrokken, maar ik vind dat soort dingen heel erg, en kan me er vreselijk druk om maken. Op dat vlak zit het niet lekker, maar het heeft tijd nodig denk ik...
Hier is het heel, ja, weet ik eigenlijk niet. Ik voel me op zich goed, maar ik ben bang voor straks. Het voelt voor mij alsof ik dit keer moet en zal genieten, ik ben er heel erg mee bezig. Enerzijds wil ik graag dingen laten gaan zoals ze gaan, maar ik wil ook gewoon controle hebben. Lastig. Sara is onwijs lief en leuk, ik geniet er enorm van, maar voel me schuldig over dat er iemand bij komt. Ze is net over naar een nieuwe groep op het kdv, dat vind ik moeilijk, omdat het meer loslaten is, ze wordt groot en ik vind dat moeilijk. Ik heb zo het gevoel dat ik haar moet beschermen voor van alles en nog wat, en dat is eigenlijk helemaal niet zo...
Laatst was ze jarig, ze had last van buikkrampjes en kreeg een diarree luier, het bezoek moest daarom wat lachen, maar Sara trok het zich heel erg aan. Dus ik ging naar boven met haar om haar te verschonen en toen zei ze: mama, ze lachen me uit... en dan kan ik echt wel janken omdat ik haar dan niet beschermen kan.
Het klinkt misschien heel overtrokken, maar ik vind dat soort dingen heel erg, en kan me er vreselijk druk om maken. Op dat vlak zit het niet lekker, maar het heeft tijd nodig denk ik...
Vanavond gezien bij Netwerk, een item over depressie bij jonge moeders endan met name over mamakits van de geestgronden in Haarlem. Dat is dus waar ik erg fijn geholpen ben.
Blijkt dat maar 1 op 5 vrouwen hulp zoekt en dat de meesten het niet (snel) (h)erkennen.
Ik voel mij ook ongeveer zo, zo af en toe denk ik 'waar zijn we aan begonnen?" Ikwil heel alert zijn op de signalen maar ik wil ook heel erg gaan genieten van dit nieuwe frummeltje. Het liefst heb ik minimaal een maand kraam/thuiszorg, om op te starten zeg maar. Maar ik wil het ook gewoon zelf kunnen.
Blijkt dat maar 1 op 5 vrouwen hulp zoekt en dat de meesten het niet (snel) (h)erkennen.
Ik voel mij ook ongeveer zo, zo af en toe denk ik 'waar zijn we aan begonnen?" Ikwil heel alert zijn op de signalen maar ik wil ook heel erg gaan genieten van dit nieuwe frummeltje. Het liefst heb ik minimaal een maand kraam/thuiszorg, om op te starten zeg maar. Maar ik wil het ook gewoon zelf kunnen.
Begin maar gewoon, op hoop van zegen.
Begin maar gewoon,hier en nu.
Je kunt niet alles voorzien.
Begin er maar gewoon aan te werken.
Begin maar gewoon,hier en nu.
Je kunt niet alles voorzien.
Begin er maar gewoon aan te werken.
Jelief, is er bij jullie in de buurt ook een organisatie als Home Start? Bestaat uit vrijwilligers die een jong gezin een tijdlang kunnen ondersteunen. Misschien als je nu vast contact legt, je dit wat kunt intensiveren op het moment dat jij het nodig denkt te hebben.
Ja en ik had al een dame van homestart over de vloer. Ik wilde stoppen in mei maar toch maar besloten dat ze nog wel langs kon komen. Maar ik heb nog steeds niet gebeld, stom he. En nou durf ik niet meer
Begin maar gewoon, op hoop van zegen.
Begin maar gewoon,hier en nu.
Je kunt niet alles voorzien.
Begin er maar gewoon aan te werken.
Begin maar gewoon,hier en nu.
Je kunt niet alles voorzien.
Begin er maar gewoon aan te werken.
Jelief, je bent de eerste niet die zich bedenkt. In mijn tweede gezin was ik de tweede vrijwilliger omdat er een pauze tussen had gezeten. En voor de vrijwilligers denk ik dat jij een leuk 'gezin' bent om terecht te komen.
Ik zal later reageren op de rest, ook over mezelf. Ik weet het niet zo en ben veel aan het nadenken.
Ik zal later reageren op de rest, ook over mezelf. Ik weet het niet zo en ben veel aan het nadenken.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Jelief, lastig kan dat zijn! Maar als je denkt dat het nodig is, gewoon doen!
YPPY, succes met denken!
YPPY, succes met denken!
...maar weI in de aap gelogeerd :P
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
Heb je nog gebeld Jelief?
Sugar, wat fijn ergens om van de depressie af te zijn, maar ook moeilijk om te realiseren dat je het zelf bent. En dat het niet weg gaat. Maar goed dat je wel kunt leren ermee om te gaan.
Wat confronterend, zo'n dag als vandaag. Dat je beseft dat je geluk hebt dat dit maar tijdelijk is en niet voor altijd. Dat het geen eindeloze strijd is met jezelf, maar dat je weet dat het over gaat. Of dat de scherpe randjes eraf gaan. Dat je moet vechten om vol te houden. En je tegelijk realiseren dat het met anderen nog slechter kan gaan. Gek, maar het maakt me wel een beetje sterker.
Sugar, wat fijn ergens om van de depressie af te zijn, maar ook moeilijk om te realiseren dat je het zelf bent. En dat het niet weg gaat. Maar goed dat je wel kunt leren ermee om te gaan.
Wat confronterend, zo'n dag als vandaag. Dat je beseft dat je geluk hebt dat dit maar tijdelijk is en niet voor altijd. Dat het geen eindeloze strijd is met jezelf, maar dat je weet dat het over gaat. Of dat de scherpe randjes eraf gaan. Dat je moet vechten om vol te houden. En je tegelijk realiseren dat het met anderen nog slechter kan gaan. Gek, maar het maakt me wel een beetje sterker.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Goed dat je dingen in elk geval zo kan voelen, YPPY.Hier even rot. Onzeker over mijn werk, of ik wel postieve feedback zal krijgen op wat ik telkens maak en bang voor afwijzing. De sombere kleur is weer veel voelbaarder dan de afgelopen weken, het ging best goed juist. Met afvallen sta ik even stil ook en dat frustreert meteen. Ik huil om elke scheet en heb een ontzettend kort lontje. Oftewel: kut gewoon. Echt, dat is even het enige woord.
En ja, ook ik denk aan al het andere van anderen. Maar het relativeert niet. Dat lukt nu net niet. En ook dáárover kan ik me direct gaan schamen.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Komt dat ook *echt* ergens vandaan Suug? Je werk ging toch juist haske goed dacht ik?
Ik adem in en kalmeer. Ik adem uit en glimlach.
Ja, is ook zo. Maar elke kleine opmerking pak ik op als zware kritiek. Dat doe ik echt heel stom, dan hoor ik helemaal het andere niet meer en voel me alleen maar tekortschieten.
Ach, dit hoort hier misschien ook niet. Sowieso niet. Het is gewoon ik en niet 'depressief door de hormonen'.
Ach, dit hoort hier misschien ook niet. Sowieso niet. Het is gewoon ik en niet 'depressief door de hormonen'.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Och Suug toch.
Ga je niet ook nog eens schamen hoor. Dat moet je écht relativeren hoor. ja, makkelijk gezegd...
Wat is het toch jammer dat je niet volop kunt (mag...?) genieten van de fijne dingen in het leven.
Ga je niet ook nog eens schamen hoor. Dat moet je écht relativeren hoor. ja, makkelijk gezegd...
Wat is het toch jammer dat je niet volop kunt (mag...?) genieten van de fijne dingen in het leven.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Kan je niet proberen het als iets opbouwends te zien? Volgens mij ben je hartstikke goed in je werk namelijk, alleen bij iedereen is ruimte voor verbetering, al is het maar omdat je bij elke plek waar je werk weer met andere visies te maken hebt, die willen het net een pietsie meer zus of zo, dat heeft niks te maken met dat jij niet goed bent in wat je doet, alleen maar met het feit dat je niet helderziend bentquote:Op donderdag 25 september 2008 09:38 schreef Sugar het volgende:
Ja, is ook zo. Maar elke kleine opmerking pak ik op als zware kritiek. Dat doe ik echt heel stom, dan hoor ik helemaal het andere niet meer en voel me alleen maar tekortschieten.
Ach, dit hoort hier misschien ook niet. Sowieso niet. Het is gewoon ik en niet 'depressief door de hormonen'.
.
Ik adem in en kalmeer. Ik adem uit en glimlach.
Even een schopje, voor eventuele nieuwe mama's. 
Gisteren was ik weer bij de psycholoog. Inmiddels gaat het over verschillende onderwerpen waarmee ik worstel, maar het komt steeds weer terug bij het moederschap. Het echte pnd is wel weg denk ik, maar volgens de psycholoog is dat wel de oorzaak van waarom ik doe hoe ik doe. Dat betekent echter niet dat het goed is. Ik ben veel bezig met 'wat is goed voor Anna'. Ik onderneem bepaalde acties omdat het goed is voor haar, die ik uit mezelf niet zou ondernemen. Volgens de psychologe ben ik daar te veel mee bezig, met het 'een goede moeder' willen zijn. Dat is feitelijk ook wel zo denk ik, maar ja, waar vind ik dan weer het evenwicht? Vanuit de pnd vind ik mezelf een slechte moeder. En dat wil ik compenseren, zeker als ik in een dal zit. Die dalen worden steeds iets korter gelukkig, maar het blijft wel. Laat nooit iemand zeggen dat het moederschap makkelijk is.
Als dit niet in OUD past, mogen jullie het verwijderen modjes.
Gisteren was ik weer bij de psycholoog. Inmiddels gaat het over verschillende onderwerpen waarmee ik worstel, maar het komt steeds weer terug bij het moederschap. Het echte pnd is wel weg denk ik, maar volgens de psycholoog is dat wel de oorzaak van waarom ik doe hoe ik doe. Dat betekent echter niet dat het goed is. Ik ben veel bezig met 'wat is goed voor Anna'. Ik onderneem bepaalde acties omdat het goed is voor haar, die ik uit mezelf niet zou ondernemen. Volgens de psychologe ben ik daar te veel mee bezig, met het 'een goede moeder' willen zijn. Dat is feitelijk ook wel zo denk ik, maar ja, waar vind ik dan weer het evenwicht? Vanuit de pnd vind ik mezelf een slechte moeder. En dat wil ik compenseren, zeker als ik in een dal zit. Die dalen worden steeds iets korter gelukkig, maar het blijft wel. Laat nooit iemand zeggen dat het moederschap makkelijk is.
Als dit niet in OUD past, mogen jullie het verwijderen modjes.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
yppy, ik heb daar zonder depressie al last van, dat ik altijd vind dat ik het beter moet doen, vaak bezig ben met wat goed is voor de kinderen of ook bijvoorbeeld met wat anderen van mij denken als moeder.
Ik heb er ook nog geen oplossing voor hoe dat anders moet, want ik doe dat ook te veel.
wil maar zeggen dat het niet alleen is als je een depressie hebt.
op zich gaat het beter dus met je, dat is fijn!
en Fuente, hoe gaat het met jou? en Jelief?
Ik heb er ook nog geen oplossing voor hoe dat anders moet, want ik doe dat ook te veel.
wil maar zeggen dat het niet alleen is als je een depressie hebt.
op zich gaat het beter dus met je, dat is fijn!
en Fuente, hoe gaat het met jou? en Jelief?
stormy waters...
sailin'
sailin'
Dat is ook zo Belana, heel veel is normaal, dat heeft elke moeder. Ik vind het alleen zo moeilijk om te weten wat normaal is en wat niet. Ik ben wel (te volgens de psycholoog) veel bezig met 'zorgen voor anderen'. En te weinig voor mezelf. En dat doe ik (wat ik zelf denk) omdat ik in mijn mindere periodes mezelf geen goede moeder/echtgenoot/vriendin vind. Als ik me beter voel (en die periodes duren steeds langer), heb ik daar minder last van. Nu ben ik dus aan het leren om die gedachtes te ordenen. Wat denk ik en waarom denk ik dat en klopt het feitelijk wat ik denk. Alleen dat al maakt het makkelijker.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Goed gezegd Belana. De vraag van doe ik het wel goed en wat denken anderen, speelt bij veel moeders. Dat je aan het ordenen bent is goed Yppy. Welk gevoel is normaal en welk is 'overdreven', dat uitzoeken is inderdaad niet makkelijk. En het zal met ups en downs gaan. Ik duim voor je dat die ups het steeds langer gaan volhouden.
klinkt als een goeie therapie trouwens yppy, heb ooit ook zo'n soort therapie gehad, echt gedragstherapie. gedachten van gevoelens leren scheiden, en toetsen of je gedachten wel kloppen. Heeft ij toen ook erg goed geholpen
stormy waters...
sailin'
sailin'
Yppy, ik herken het deels wel, maar dan meer als in dat ik dingen doe omdat ik vind/weet dat ze moeten, en niet vanuit gevoel. Ik moet zeggen dat de gedragdtherapie me daar echt goed bij geholpen heeft. En daardoor merk ik naar Sara toe dat ik dingen wat losser kan laten, meer op gevoel kan doen, maar dan moet ik wel goed in m;n vel zitten.
Je klinkt als heel erg op de goede weg zitten in ieder geval! Zeker omdat je aangeeft dat de goede perioden steeds langer duren!
Hier gaat het op en af. Eigenlijk gaat het met mij nu heel goed, maar de angst voor herhaling is heel sterk aanwezig. Daardoor voel ik me vaker rot. Ik zie ook wel een beetje op tegen de kraamtijd. Maar ik laat het gewoon gebeuren, we zien wel hoe het straks gaat. Als het fout gaat, moet ik gewoon meteen aan de bel trekken. Maar het houdt me momenteel wel heel erg bezig ja.
Je klinkt als heel erg op de goede weg zitten in ieder geval! Zeker omdat je aangeeft dat de goede perioden steeds langer duren!
Hier gaat het op en af. Eigenlijk gaat het met mij nu heel goed, maar de angst voor herhaling is heel sterk aanwezig. Daardoor voel ik me vaker rot. Ik zie ook wel een beetje op tegen de kraamtijd. Maar ik laat het gewoon gebeuren, we zien wel hoe het straks gaat. Als het fout gaat, moet ik gewoon meteen aan de bel trekken. Maar het houdt me momenteel wel heel erg bezig ja.
heb je al back-up geregeld voor de kraamtijd fuente? om je extra bij te staan?
stormy waters...
sailin'
sailin'
quote:Op woensdag 12 november 2008 15:04 schreef Belana het volgende:
heb je al back-up geregeld voor de kraamtijd fuente? om je extra bij te staan?
We krijgen extra kraamzorg(10 uur), manlief is 2 weken vrij, schoonouders staan stand-by. Mocht er meer kraamzorg nodig zijn, wordt dat tegen die tijd ook geregeld. Dus dat is op zich een fijn gevoel!
dat moet wel een beetje geruststellend zijn jaquote:Op woensdag 12 november 2008 16:50 schreef Fuente het volgende:
[..]
We krijgen extra kraamzorg(10 uur), manlief is 2 weken vrij, schoonouders staan stand-by. Mocht er meer kraamzorg nodig zijn, wordt dat tegen die tijd ook geregeld. Dus dat is op zich een fijn gevoel!
je lekker laten verwennen in die tijd! Ik hoop enorm dat je een fantastische ervaring gaat krijgen!
stormy waters...
sailin'
sailin'
Goed geregeld Fuente!quote:Op woensdag 12 november 2008 16:50 schreef Fuente het volgende:
[..]
We krijgen extra kraamzorg(10 uur), manlief is 2 weken vrij, schoonouders staan stand-by. Mocht er meer kraamzorg nodig zijn, wordt dat tegen die tijd ook geregeld. Dus dat is op zich een fijn gevoel!
En Ypsel ook een
. heb verder niets nuttigs te zeggen.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Fuente, wat goed dat alles zo geregeld is!
YPPY, ook een oorzaak in je die dus niet echt heel tijdelijk is. Aan de ene kant fijn dat de pnd over is, maar nu een 'nieuwe' uitdaging. Succes daarmee!
YPPY, ook een oorzaak in je die dus niet echt heel tijdelijk is. Aan de ene kant fijn dat de pnd over is, maar nu een 'nieuwe' uitdaging. Succes daarmee!
...maar weI in de aap gelogeerd :P
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
Ik ga een en ander even doorlezen, maar ik hoop dat ik in dit topic wat kwijt kan. Ik wil Z&G niet vervuilen ermee, maar ik moet toch iets? Alleen schaap, hoe goed en lief en begrijpend hij ook is, is even niet voldoende. En tegen wie ga je nog meer vertellen dat je helemaal geen roze wolk ziet, want juist als je er zo lang op hebt moeten wachten, ben je natuurlijk alleen maar uitgelaten blij...niet dus.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Miss_sly, misschien is dit ook wel iets om met vk/gyn en/of je huisarts te bespreken...
Ik vind het naar dat je roze wolk zo buiten je bereik is op het moment.
Sterkte
Ik vind het naar dat je roze wolk zo buiten je bereik is op het moment
. Sterkte
Mama van 2 lieve meiden :)
miss_sly Ik weet niet of dit ook iets is waar je gyn of ha evt. bij kan helpen.
Ik heb het eerste deel voor je opgezocht omdat dat echt begon met depressie tijdens de zwangerschap, de laatste paar delen gaan meer over de depressie erna.
Depressief door de hormonen
Ik weet niet of dit ook iets is waar je gyn of ha evt. bij kan helpen. Ik heb het eerste deel voor je opgezocht omdat dat echt begon met depressie tijdens de zwangerschap, de laatste paar delen gaan meer over de depressie erna.
Depressief door de hormonen
***
miss_sly, zoals Nijna al zegt, bespreek het met je ha/gyn. Balen dat je je zo voelt!
♥ A ♥ & ♥ T ♥
When you were born, you were crying and everyone around you was smiling. Live your life so that when you die, you're smiling and everyone around you is crying.
When you were born, you were crying and everyone around you was smiling. Live your life so that when you die, you're smiling and everyone around you is crying.
Dank je BE Ga ik doorlezen.
En bespreken...tja. Volgende week vrijdag mag ik weer naar de gyn, dus ik heb al zitten bedenken hoe of wat ik dan ga/moet zeggen. Alleen al de gedachte dat ik niet zeg "goed" met een grote lach op mijn gezicht als ze vraagt hoe het gaat, maakt me al benauwd. Ik kan dat niet, ik roep altijd dat het goed met me gaat. En meestal is was dat ook gewoon zo. Des te vreemder is dit voor me.
En de ha...ook over gedacht om heen te gaan. En dan? Als ze/hij vraagt waar ik voor kom? "Tja, ik ben dan wel zwanger maar voel me niet zo blij, kunt u daar iets aan doen?"
Ga ik doorlezen.En bespreken...tja. Volgende week vrijdag mag ik weer naar de gyn, dus ik heb al zitten bedenken hoe of wat ik dan ga/moet zeggen. Alleen al de gedachte dat ik niet zeg "goed" met een grote lach op mijn gezicht als ze vraagt hoe het gaat, maakt me al benauwd. Ik kan dat niet, ik roep altijd dat het goed met me gaat. En meestal is was dat ook gewoon zo. Des te vreemder is dit voor me.
En de ha...ook over gedacht om heen te gaan. En dan? Als ze/hij vraagt waar ik voor kom? "Tja, ik ben dan wel zwanger maar voel me niet zo blij, kunt u daar iets aan doen?"
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Mss kan je schaap meenemen? Het voelt mss wat kinderachtig aan, maar soms is het wel makkelijker als een ander dan eerst even het verhaaltje vertelt...
***
Volgende week gaat hij sowieso mee, gelukkig. Hij is eigenlijk altijd meegeweest met alles wat met zwanger worden en zijn te maken heeft. Ik heb het ook echt heel erg met hem getroffen
Ik heb volgens mij in ieder geval geen prenatale depressie. Ik heb daarover eea gelezen, maar ik heb nog geen moment gedacht dat ik dit kind niet zou willen of dat ik dood zou willen. Integendeel, ik denk juist dat ik me helaas hier doorheen moet worstelen om dit zo gewenste kindje te kunnen vasthouden. Dat wil ik ook, zo ontzettend graag. Ik kan er alleen het gevoel niet bij vinden, dat roze, gelukkige, blije gevoel. Het was er wel, dus ik weet hoe het voelt, maar het is gewoon weg.
Ik heb volgens mij in ieder geval geen prenatale depressie. Ik heb daarover eea gelezen, maar ik heb nog geen moment gedacht dat ik dit kind niet zou willen of dat ik dood zou willen. Integendeel, ik denk juist dat ik me helaas hier doorheen moet worstelen om dit zo gewenste kindje te kunnen vasthouden. Dat wil ik ook, zo ontzettend graag. Ik kan er alleen het gevoel niet bij vinden, dat roze, gelukkige, blije gevoel. Het was er wel, dus ik weet hoe het voelt, maar het is gewoon weg.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Miss-sly, wat jammer en ook rottig dat je niet blij bent.
Ik kan me voorstellen dat het misschien een beetje aan je termijn ligt, net ná de onthullingen en vóórdat je echt alles klaar gaat maken, de baby voelt en iedereen bewonderend naar je buik kijkt? Nu nog niet tastbaar genoeg om je aan vast te houden en de toekomst écht voor je te zien en voelen hoe dat gaat zijn?
Dikke kus.
Ik kan me voorstellen dat het misschien een beetje aan je termijn ligt, net ná de onthullingen en vóórdat je echt alles klaar gaat maken, de baby voelt en iedereen bewonderend naar je buik kijkt? Nu nog niet tastbaar genoeg om je aan vast te houden en de toekomst écht voor je te zien en voelen hoe dat gaat zijn?
Dikke kus.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Miss_sly, het is echt niet raar of stom als je dat zegt. Ook al is het misschien geen prenatale depressie, je zit niet lekker in je vel, je voelt geen roze wolk, en het is anders dan je zou willen.
Misschien helpt alleen het benoemen hiervan al een heel stuk! Het kan echt opluchten.
Weet je, het is ook allemaal lang niet altijd een roze wolk. Je zit barstensvol met hormonen, er gebeurt van alles en je leven staat straks op z'n kop. Dat is niet niks, en het is niet erg als je die roze wolk nu niet voelt. Ik kan me wel voorstellen dat je vindt dat je dat moet voelen omdat je zolang hebt moeten wachten, maar is het misschien niet juist daardoor dat je het nu niet zo voelt?
Misschien helpt alleen het benoemen hiervan al een heel stuk! Het kan echt opluchten.
Weet je, het is ook allemaal lang niet altijd een roze wolk. Je zit barstensvol met hormonen, er gebeurt van alles en je leven staat straks op z'n kop. Dat is niet niks, en het is niet erg als je die roze wolk nu niet voelt. Ik kan me wel voorstellen dat je vindt dat je dat moet voelen omdat je zolang hebt moeten wachten, maar is het misschien niet juist daardoor dat je het nu niet zo voelt?
Sugar, mijn termijn zal er zeker wel mee te maken hebben. Ik heb het sinds 2,5 week ongeveer en dat is dus sinds begin week 14. Dat is de periode dat de HCG afneemt, en de HCG is vaak in het begin voor een groot verantwoordelijk voor het roze wolk gevoel. Kennelijk reageer ik nogal op die daling. En inderdaad, dat ik nog niets voel en er nog niets tastbaars is maakt het niet gemakkelijker. Gelukkig heb ik van Vicky de angelsounds mogen lenen en was BE zo lief me ere tussen te laten. Dat heeft me al door veel nare dagen geholpen, even naar het hartje luisteren.
Tja, en mijn buik...ik vind hem niet mooi met kleren aan gaat nog wel, maar ik zag hem ook regelmatig in een spiegel bloot en dat vond ik vreselijk. Doe ik dus ook niet meer, ik kijk alleen in de spieger als ik mijn kleren aan heb.
En Fuente, ik heb ook al gedacht dat het meespeelt dat het zo lang heeft geduurd, dat ik me daardoor zo voel. Ik geloof zeker wel. Het is ook vrij onwerkelijk om je beeld van jezelf zo bij te stellen. Ik was degene die probeerde zwanger te worden, niet degene die ook een kind zou krijgen. En nu alles goed lijkt te gaan (we zijn er nog lang niet natuurlijk) is dat zoiets vreemds.
Gelukkig herinnerde ik me ineens weer vanochtend dat er een topic als dit moest zijn. Scheelt toch al weer iets.
Tja, en mijn buik...ik vind hem niet mooi
met kleren aan gaat nog wel, maar ik zag hem ook regelmatig in een spiegel bloot en dat vond ik vreselijk. Doe ik dus ook niet meer, ik kijk alleen in de spieger als ik mijn kleren aan heb.En Fuente, ik heb ook al gedacht dat het meespeelt dat het zo lang heeft geduurd, dat ik me daardoor zo voel. Ik geloof zeker wel. Het is ook vrij onwerkelijk om je beeld van jezelf zo bij te stellen. Ik was degene die probeerde zwanger te worden, niet degene die ook een kind zou krijgen. En nu alles goed lijkt te gaan (we zijn er nog lang niet natuurlijk) is dat zoiets vreemds.
Gelukkig herinnerde ik me ineens weer vanochtend dat er een topic als dit moest zijn. Scheelt toch al weer iets.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
MIss_Sly en goed van je dat je het van je af aan het schrijven bent en ook benoemt. Ik heb geen tips of trucs voor je om het gevoel weer terug te krijgen, maar denk wel dat wat je zelf al zegt klopt. De periode tussen 13 weken en de eerste keer je kindje voelen is lang en ik moet eerlijk bekennen dat ik me in die periode ook absoluut niet zwanger voelde. Ik weet dat ik het was, maar zo voelde het niet pas toen ik Fleur/Maud voelde begon het weer te komen, dat gevoel van zwanger zijn.
en goed van je dat je het van je af aan het schrijven bent en ook benoemt. Ik heb geen tips of trucs voor je om het gevoel weer terug te krijgen, maar denk wel dat wat je zelf al zegt klopt. De periode tussen 13 weken en de eerste keer je kindje voelen is lang en ik moet eerlijk bekennen dat ik me in die periode ook absoluut niet zwanger voelde. Ik weet dat ik het was, maar zo voelde het niet pas toen ik Fleur/Maud voelde begon het weer te komen, dat gevoel van zwanger zijn.
Ik heb het eerste topic voor een deel doorgelezen en ik herken toch wel veel. Gelukkig heb ik het niet zo heftig, hoor. Nooit gedacht om naar beneden te springen ofzo. Wel erg moeilijk om er open over te zijn inderdaad. Ik heb het afgelopen zondag schoorvoetend tegen mijn moeder verteld, die meteen helemaal verontwaardigd was dat ik het niet eerder had verteld. Ze belde toch niet om te horen dat het goed ging als dat niet zo was? Heel lief en begipvol gelukkig, dus.
Het is voor mij alleen zo ontzettend nieuw. Ik kan me niet heugen dat ik ooit langer dan een dag echt een dip had. Ik heb dat niet, ik zie altijd het mooie, positieve van dingen, en als dat even minder is, is dat ook zo weer terug. Ik snap wel dat voor sommigen 2,5 week niet lang is, maar voor mij is dat ongekend. En ik herken mezelf ook niet in dit huilerige, depri persoontje.
Ik probeer wel mijn rust te nemen, maar ik moet toch gewoon werken en ik wil ook wel leuke dingen doen met schaap. Die vindt het ook moeilijk en heeft juist ook wel wat ontspaning nodig.
Het is voor mij alleen zo ontzettend nieuw. Ik kan me niet heugen dat ik ooit langer dan een dag echt een dip had. Ik heb dat niet, ik zie altijd het mooie, positieve van dingen, en als dat even minder is, is dat ook zo weer terug. Ik snap wel dat voor sommigen 2,5 week niet lang is, maar voor mij is dat ongekend. En ik herken mezelf ook niet in dit huilerige, depri persoontje.
Ik probeer wel mijn rust te nemen, maar ik moet toch gewoon werken en ik wil ook wel leuke dingen doen met schaap. Die vindt het ook moeilijk en heeft juist ook wel wat ontspaning nodig.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Ik weet dat het niet ideaal is, gezien je werksituatie, maar als het je zou helpen zou het mss helemaal geen gek idee zijn om per dag een uurtje (of 2) minder te werken zodat je gewoon net even iets meer adempauze hebt. Mss is dat iets dat je met de gyn kan bespreken, of je dat advies van daaruit kan krijgen zodat je het makkelijker aan je werkgever kan 'verkopen'.
***
quote:Op dinsdag 17 februari 2009 12:04 schreef Brighteyes het volgende:
Ik weet dat het niet ideaal is, gezien je werksituatie, maar als het je zou helpen zou het mss helemaal geen gek idee zijn om per dag een uurtje (of 2) minder te werken zodat je gewoon net even iets meer adempauze hebt. Mss is dat iets dat je met de gyn kan bespreken, of je dat advies van daaruit kan krijgen zodat je het makkelijker aan je werkgever kan 'verkopen'.
zeker doen. En met die brief evt. langs de bedrijfsarts. Hielp bij mij op het eind in elk geval.
O, dat vind ik echt heel erg lastig hoor. Ik weet niet of ik dat kan. Dat is wel heel erg toegeven dat het niet zo goed gaat.
Bedrijfsarts hebben we hier niet, klein bedrijf, 8 man.
Bedrijfsarts hebben we hier niet, klein bedrijf, 8 man.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Miss_sly rottig is dat.. heb het ook gehad niet heel extreem ofzo maar toch tis vervelend.
Kan me voorstellen dat het misschien extra als een domper voelt juist omdat je zo graag die wens had, je zo lang hebt moeten knokken om dit wondertje in je buik te mogen laten groeien.
rottig is dat.. heb het ook gehad niet heel extreem ofzo maar toch tis vervelend.Kan me voorstellen dat het misschien extra als een domper voelt juist omdat je zo graag die wens had, je zo lang hebt moeten knokken om dit wondertje in je buik te mogen laten groeien.
Engaging Infinite Improbability Drive..
Miss_sly wat rottig
Maar wel goed dat je het uitspreekt. Ik hoop voor je dat je iets hebt aan het gesprek met de gyn, of mischien wel aan iets wat mensen hier zeggen!
Mischien is het gewoon wel de termijn van je zwangerschap idd. Ik kan me herrineren dat ik rond de 13e/ 14e week ook minder lekker in mijn vel zat nl.
Aan de andere kant speelt het bij sommige mensen die dit gevoel hebben tijdens de zwangerschap mischien wel heel erg mee dat ze het idee hebben dat ze op een roze wolk "moeten" zitten en dat ze alles leuk en mooi moeten vinden wat met de zwangerschap te maken heeft. Terwijl het niet voor iedereen alleen maar leuk is. Mischien is het ook gewoon een gevoel wat er eindelijk uitkomt na de hele medische molen waar je in hebt gezeten en waar je je altijd zo moedig en positief doorheen hebt geslagen.
Hoe dan ook hoop ik dat je je snel wat beter voelt!
Maar wel goed dat je het uitspreekt. Ik hoop voor je dat je iets hebt aan het gesprek met de gyn, of mischien wel aan iets wat mensen hier zeggen!
Mischien is het gewoon wel de termijn van je zwangerschap idd. Ik kan me herrineren dat ik rond de 13e/ 14e week ook minder lekker in mijn vel zat nl.
Aan de andere kant speelt het bij sommige mensen die dit gevoel hebben tijdens de zwangerschap mischien wel heel erg mee dat ze het idee hebben dat ze op een roze wolk "moeten" zitten en dat ze alles leuk en mooi moeten vinden wat met de zwangerschap te maken heeft. Terwijl het niet voor iedereen alleen maar leuk is. Mischien is het ook gewoon een gevoel wat er eindelijk uitkomt na de hele medische molen waar je in hebt gezeten en waar je je altijd zo moedig en positief doorheen hebt geslagen.
Hoe dan ook hoop ik dat je je snel wat beter voelt!
Miss_Sly, ik herken de verwarring wel die je de beschrijft. Ook mijn grote doel was zwanger worden en toen ik het eenmaal was, wist ik niet meer hoe ik tegen mezelf aan moest kijken. Ineens hoorde ik bij een ander kamp, feitelijk gezien, terwijl ik mezelf nog behoorlijk problematisch vruchtbaar voelde. Ik heb geen somberheid gekend, wel veel angst (angst om dit te verliezen, kon ook niet geloven dat het goed zou gaan). Wat ook vreemd was, is dat ik natuurlijk wist dat ik zou bevallen, maar dat ik me geen moment echt gerealiseerd had dat ik zou bevallen en dat ik echt twee kindjes zou krijgen. Pas toen ze er waren, kon ik het echt ECHT geloven.
Wie was het ook alweer die zo'n passend onderschrift had: zwanger zijn is pas leuk als erop terug kunt kijken. Die vlieger ging hier behoorlijk op.
Verwacht maar niet teveel van jezelf, wat halleluja-gevoelens betreft. Het genieten zit straks in kleine momentenjes; vlinders/babyvoejtes in je buik, het zien van een babybedje.
Wie was het ook alweer die zo'n passend onderschrift had: zwanger zijn is pas leuk als erop terug kunt kijken. Die vlieger ging hier behoorlijk op.
Verwacht maar niet teveel van jezelf, wat halleluja-gevoelens betreft. Het genieten zit straks in kleine momentenjes; vlinders/babyvoejtes in je buik, het zien van een babybedje.
Oh Sly, wat naar om te lezen dat je je zo voelt.
Probeer aub open te zijn tegen je vk/ha. Meer advies heb ik zo even niet.
Sterkte.
Probeer aub open te zijn tegen je vk/ha. Meer advies heb ik zo even niet.
Sterkte.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Miss Sly, hier kun je ook hulp krijgen. Ik kan het je van harte aanbevelen, ik ben door mamakits in haarlem héél goed geholpen. Ze zijn ook bereikbaar voor een enkel oriënterend gesprek, al is het maar om te horen dat je gevoelens niet abnormaal zijn of dat je niet ontzettend depressief bent.
Sterkte.
Sterkte.
Begin maar gewoon, op hoop van zegen.
Begin maar gewoon,hier en nu.
Je kunt niet alles voorzien.
Begin er maar gewoon aan te werken.
Begin maar gewoon,hier en nu.
Je kunt niet alles voorzien.
Begin er maar gewoon aan te werken.
miss_sly ga later uitgebreider reageren. Wat Moonah zegt: ben eerlijk naar de profs, ook al ben je gewend om te vertellen dat het goed gaat.
ga later uitgebreider reageren. Wat Moonah zegt: ben eerlijk naar de profs, ook al ben je gewend om te vertellen dat het goed gaat.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Maar miss wat is die roze wolk dan? Dat je de hele dag in een jubbel stemming moet zijn omdat je zwanger bent? Ik denk dat veel mensen zo'n roze wolk vaak overdrijven. Tuurlijk ben je blij dat je een kindje krijgt. Maar ik denk dat er maar heel weinig vrouwen zijn die de hele zwangerschap elke dag denken: Jeah we krijgen een baby.
Ik had bij de zwangerschap van Mikael ook best vaak gepost dat ik het helemaal niks aan vond en kreeg toen ook allerlei reacties. Moest maar blij zijn dat ik zwamger was enzo. Ik was ook wel blij maar dat was het ook. En nu heb ik hetzelfde weer. We krijgen een baby dat is heel erg leuk maar dat zwanger zijn had voor mij weer niet gehoeven hoor. Ik merk vaak dat anderen er blijer mee zijn dan ik zelf. En ik denk dat dat ook een beetje dat roze wolk gevoel veroorzaakt. Iedereen is blij dus zou jij ook blij moeten zijn. Maar vaak is dat gewoon niet zo.
Ik hoop in ieder geval dat je snel iets meer kunt gaan genieten
Ik had bij de zwangerschap van Mikael ook best vaak gepost dat ik het helemaal niks aan vond en kreeg toen ook allerlei reacties. Moest maar blij zijn dat ik zwamger was enzo. Ik was ook wel blij maar dat was het ook. En nu heb ik hetzelfde weer. We krijgen een baby dat is heel erg leuk maar dat zwanger zijn had voor mij weer niet gehoeven hoor. Ik merk vaak dat anderen er blijer mee zijn dan ik zelf. En ik denk dat dat ook een beetje dat roze wolk gevoel veroorzaakt. Iedereen is blij dus zou jij ook blij moeten zijn. Maar vaak is dat gewoon niet zo.
Ik hoop in ieder geval dat je snel iets meer kunt gaan genieten
Liefde
Rij nooit harder dan je beschermengel kan vliegen!!
Rij nooit harder dan je beschermengel kan vliegen!!
Over die roze wolk: ik zat erop, ik zweefde mijlenver boven iedereen uit op mijn roze wolk. En ineens was die weg. En juist omdat tot 14 weken, ondanks alle spannende momenten met echo's of alles goed was, alles roze was, was de overgang zo groot.
Ik ga zeker heel erg proberen om volgende week eerlijk en duidelijk te zijn naar de gyn. Ik vind het wel heel moeilijk, want toegeven, hardop, dat het niet zo goed gaat, is iets waar ik heel slecht in ben. Ik heb het wel gisteren met schaap besproken. Ik had het nog niet als zodanig onderkend dat ik het ook met hem zo kon bespreken. Het waren "minder goede momenten" en dat zou zo wel vanzelf weer minder worden. Nu ik heb uitgesproken dat het wel iets meer is dan dat en het (hopelijk niet, maar wel mogelijk) tot de bevalling kan duren, geeft dat iig een stukje rust.
Bedankt ook voor het linkje, Jelief. Hiervoor geldt hetzelfde als de gyn: ik kan het NU nog niet, maar ik ga er wel over denken.
Ik ga zeker heel erg proberen om volgende week eerlijk en duidelijk te zijn naar de gyn. Ik vind het wel heel moeilijk, want toegeven, hardop, dat het niet zo goed gaat, is iets waar ik heel slecht in ben. Ik heb het wel gisteren met schaap besproken. Ik had het nog niet als zodanig onderkend dat ik het ook met hem zo kon bespreken. Het waren "minder goede momenten" en dat zou zo wel vanzelf weer minder worden. Nu ik heb uitgesproken dat het wel iets meer is dan dat en het (hopelijk niet, maar wel mogelijk) tot de bevalling kan duren, geeft dat iig een stukje rust.
Bedankt ook voor het linkje, Jelief. Hiervoor geldt hetzelfde als de gyn: ik kan het NU nog niet, maar ik ga er wel over denken.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Je kunt niet negen maanden op een roze wolk rondzweven. Ja, je bent zwanger, maar de 'gewone' dingen gaan ook door.
Ik ben heel blij dat ik zwanger ben, maar ben er echt niet 24 uur per dag mee bezig. De andere dingen gaan ook door.
In het begin is het normaal dat je in de wolken bent als je net weet dat je zwanger bent, alles is spannend en nieuw, maar die nieuwigheid is er na een aantal weken ook af. Dan weer even over tot de orde van de dag.
Miss Sly, ik wil je niet voor het hoofd stoten. Maar ben je niet te veel bezig met het zwanger zijn, en hoe je je erbij voelt? Misschien helpt het eens te proberen wat afleiding te zoeken in dingen die niet met het zwanger zijn te maken hebben.
Ik ben heel blij dat ik zwanger ben, maar ben er echt niet 24 uur per dag mee bezig. De andere dingen gaan ook door.
In het begin is het normaal dat je in de wolken bent als je net weet dat je zwanger bent, alles is spannend en nieuw, maar die nieuwigheid is er na een aantal weken ook af. Dan weer even over tot de orde van de dag.
Miss Sly, ik wil je niet voor het hoofd stoten. Maar ben je niet te veel bezig met het zwanger zijn, en hoe je je erbij voelt? Misschien helpt het eens te proberen wat afleiding te zoeken in dingen die niet met het zwanger zijn te maken hebben.
nummer_zoveel, je stoot me niet voor het hoofd, maar ik geloof ook niet dat je het echt begrijpt.
Het is niet alleen dat mijn dagen niet meer roze zijn, ze zijn verschillende nuances grijs tot zwart. Ik ben van nature een blij, positief mens, en dat ben ik niet. Ik kan mezelf, wie ik ben, niet meer terugvinden.
Als ik opsta, voel ik me al down en dat gaat de hele dag niet weg. Leuke dingen die niets met zwanger zijn te maken hebben, doen we regelmatig, maar ook die maken niet dat ik me beter voel.
Het is dus echt wel meer dan het vreemd vinden dat ik niet constant innig gelukkig ben over de zwangerschap. Ik heb geen gevoel bij de zwangerschap, op dit moment. Geen gevoel bij de buik, bij het kindje dat in mijn buik groeit. Zelfs het horen van het hartje brengt maar een licht oppervlakkig gevoel van blijdschap. Het maakt alleen dat ik rationeel kan zeggen dat ik me geen zorgen hoef te maken, wat al veel verschil kan maken.
Het is niet alleen dat mijn dagen niet meer roze zijn, ze zijn verschillende nuances grijs tot zwart. Ik ben van nature een blij, positief mens, en dat ben ik niet. Ik kan mezelf, wie ik ben, niet meer terugvinden.
Als ik opsta, voel ik me al down en dat gaat de hele dag niet weg. Leuke dingen die niets met zwanger zijn te maken hebben, doen we regelmatig, maar ook die maken niet dat ik me beter voel.
Het is dus echt wel meer dan het vreemd vinden dat ik niet constant innig gelukkig ben over de zwangerschap. Ik heb geen gevoel bij de zwangerschap, op dit moment. Geen gevoel bij de buik, bij het kindje dat in mijn buik groeit. Zelfs het horen van het hartje brengt maar een licht oppervlakkig gevoel van blijdschap. Het maakt alleen dat ik rationeel kan zeggen dat ik me geen zorgen hoef te maken, wat al veel verschil kan maken.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Lieve Sly.... Je schreef eerder dat je je niet herkent in een prenatale depressie omdat je bepaalde heftige symptomen niet herkent. Maar zoals je het nu omschrijft klinkt het wel zo hoor. Laat je aub goed informeren over mogelijkheden om je te helpen. En praten, véél praten, ook al lijkt het voor jou zeuren. Sterkte dame.
Toen ik eíndelijk een kind had was het ook zó dubbel dat ik me zo afgrijselijk kloten voelde. Ik wilde immers zo graag moeder worden? Ik had er zo lang naar uit gekeken? Waarom was ik dan zo enorm verdrietig? Ik draaide compleet door. Totaal onbegrijpelijk. Hormonen kunnen gekke dingen doen met een mens...
Toen ik eíndelijk een kind had was het ook zó dubbel dat ik me zo afgrijselijk kloten voelde. Ik wilde immers zo graag moeder worden? Ik had er zo lang naar uit gekeken? Waarom was ik dan zo enorm verdrietig? Ik draaide compleet door. Totaal onbegrijpelijk. Hormonen kunnen gekke dingen doen met een mens...
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Het is idd het beste als je dit met je gynecoloog bespreekt.
Ken je verder niet ofzo, maar ook ik voel me de laatste dagen niet bepaald 'vrolijk'.
Het weer is klote, de winter duurt veels te lang, en als je de tv aanzet wordt er alleen maar gesproken over de 'zwaarste' recessie ooit en dat we ons allemaal moeten voorbereiden op het ergste enz...
Het is gewoon ook niet de vrolijkste periode van het jaar op het moment.
Wacht maar, als je straks de eerste schopjes gaat voelen. Wedden dat je je dan een stuk vrolijker voelt?
Ken je verder niet ofzo, maar ook ik voel me de laatste dagen niet bepaald 'vrolijk'.
Het weer is klote, de winter duurt veels te lang, en als je de tv aanzet wordt er alleen maar gesproken over de 'zwaarste' recessie ooit en dat we ons allemaal moeten voorbereiden op het ergste enz...
Het is gewoon ook niet de vrolijkste periode van het jaar op het moment.
Wacht maar, als je straks de eerste schopjes gaat voelen. Wedden dat je je dan een stuk vrolijker voelt?
Zo werkt dat helaas dus niet als er sprake is van een depressie Nummer Zoveel...quote:Op woensdag 18 februari 2009 09:37 schreef nummer_zoveel het volgende:
Wacht maar, als je straks de eerste schopjes gaat voelen. Wedden dat je je dan een stuk vrolijker voelt?
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Lieve sly , ik denk dat moonah echt een punt heeft hoor. Dit klinkt echt als een prenatale depressie, al is het lastig uit een paar posts te lezen hoe je je echt voelt. Ik begrijp heel goed dat het een mega stap is om hulp te zoeken, maar misschien wel een belangrijke stap. Sterkte.
[ Bericht 9% gewijzigd door prinseszondererwt op 18-02-2009 10:27:54 (Nuance, nuance) ]
, ik denk dat moonah echt een punt heeft hoor. Dit klinkt echt als een prenatale depressie, al is het lastig uit een paar posts te lezen hoe je je echt voelt. Ik begrijp heel goed dat het een mega stap is om hulp te zoeken, maar misschien wel een belangrijke stap. Sterkte.[ Bericht 9% gewijzigd door prinseszondererwt op 18-02-2009 10:27:54 (Nuance, nuance) ]
Laten we er maar niet meteen vanuit gaan dat dat zo is. Dat kan niemand aan de hand van een paar posts inschatten.quote:Op woensdag 18 februari 2009 09:41 schreef Moonah het volgende:
[..]
Zo werkt dat helaas dus niet als er sprake is van een depressie Nummer Zoveel...
Het beste kan miss Sly met haar gyneceloog erover praten.
Ik ken miss Sly verder niet, maar als je echt, echt, depressief bent.... heb je nog niet eens de fut, de zin om er op een forum over te praten. En heb je het gevoel dat je dood wilt, en dat je je kind niet wilt. Dat is nogal wat hoor.
Maar goed, ik hou er verder over op. Draagt niet echt veel bij zo.
[ Bericht 20% gewijzigd door nummer_zoveel op 18-02-2009 10:04:01 ]
Miss_sly heel veel sterkte. Inderdaad: ga er met iemand over praten. Zoals jij het beschrijft klinkt het niet echt alsof het een gevolg is van de recessie, slecht weer of iets anders. Het klinkt veel 'dieper'.
Misschien een stomme gedachte hoor, maar kan het ook niet zijn dat je zolang enorm gehoopt en gewacht hebt op dit kindje, dat je daar nu alles goed gaat een soort "terugklap" van krijgt? Een soort burnout/uitgeput-achtig iets?
Misschien een stomme gedachte hoor, maar kan het ook niet zijn dat je zolang enorm gehoopt en gewacht hebt op dit kindje, dat je daar nu alles goed gaat een soort "terugklap" van krijgt? Een soort burnout/uitgeput-achtig iets?
Nummer_zoveel, heb jij ervaring met een depressie dat je dat zo zeker weet?
Ook depressies zijn er in meerdere gradaties, dus beetje apart dat je dat zo stellig zegt....
Ook depressies zijn er in meerdere gradaties, dus beetje apart dat je dat zo stellig zegt....
~Geluk, is beseffen dat het geluk in je zit~
Nummer_zoveel ik heb ervaring met depressies in mijn omgeving, maar het is echt niet zo dat je dan altijd meteen dood wil hoor. Er zijn heel veel verschillende vormen, oorzaken en gradaties.
Je hebt veel meer verschillende depressies.
Tis niet alleen of vrolijk en blij of naar en dood willen.
Niet iedereen is hetzelfde en het kan zich bij iedereen anders uiten.
Tis niet alleen of vrolijk en blij of naar en dood willen.
Niet iedereen is hetzelfde en het kan zich bij iedereen anders uiten.
Oh, dus het is gek dat ik zeg aan de hand van een paar post van iemand maar niet meteen uit te gaan van een (prenatale) depressie?quote:Op woensdag 18 februari 2009 10:05 schreef NieTTus het volgende:
Nummer_zoveel, heb jij ervaring met een depressie dat je dat zo zeker weet?
Ook depressies zijn er in meerdere gradaties, dus beetje apart dat je dat zo stellig zegt....
Want dat wordt hier nu wel een beetje aangepraat vind ik.
En natuurlijk zijn depressies in verschillende gradaties, maar ik meen me toch goed te herinneren dat miss Sly amper een week geleden nog vol blijdschap een zwangerschapstest die ze al heel lang had in het Z&G topic poste, en iedereen jubelde een paar pagina's met haar mee.
Een depressie heb je niet als je je een paar dagen neerslachtig en leeg voelt. Daar gaat een langere periode overheen. Dus zullen we even wachten met voorbarige conclusies te trekken?
Nee, het is gek dat jij stelt dat iemand met een depressie dood wil en niet eens fut heeft om op een forum te praten. Lees het topic eens door zou ik zeggen. Veel mensen met een officiële diagnose depressie die hier toch prima kunnen posten hoor.quote:
[..]
Oh, dus het is gek dat ik zeg aan de hand van een paar post van iemand maar niet meteen uit te gaan van een (prenatale) depressie?
Want dat wordt hier nu wel een beetje aangepraat vind ik.
Ja, en iemand met MS die eens een goeie dag heeft en een ommetje maakt zonder wandelstok of rolstoel mag ook niet zeuren want blijkbaar is er niet zo heel veel aan de hand.quote:En natuurlijk zijn depressies in verschillende gradaties, maar ik meen me toch goed te herinneren dat miss Sly amper een week geleden nog vol blijdschap een zwangerschapstest die ze al heel lang had in het Z&G topic poste, en iedereen jubelde een paar pagina's met haar mee.
Een depressie heb je niet als je je een paar dagen neerslachtig en leeg voelt. Daar gaat een langere periode overheen. Dus zullen we even wachten met voorbarige conclusies te trekken?
Niemand is haar hier een depressie aan het aanpraten, er wordt hier alleen maar gezegd dat het goed is dat ze onderkent dat er mss meer aan de hand is dan alleen een dipje en dat ze beter hulp kan zoeken bij de gyn en/of huisarts.
En jouw opmerking 'dat komt wel goed als je je baby voelt' is vast heel goed bedoeld, maar door alles van haar gelezen te hebben denk ik (en ik ben een totale leek) ook dat het toch wel wat dieper zit dan dat...
Als er toch iemand is die al die jaren met alle problematiek rond het zwanger worden altijd positief gebleven is, is zij het wel... Die laat zich niet zomaar een depressie aanpraten hoor.
***
Er worden hier suggesties aangedragen voor Miss om contact op te nemen met haar gyn oid. Om erover te praten, omdat het LIJKT op iets wat een aantal andere dames hier aan den lijve hebben ondervonden. Het is dus waarschuwend bedoeld. Er is hier niemand die zegt DAT ze het heeft.
En omdat Miss hier al wat jaren meeschrijft, en we dus echt wel heel duidelijk merken dat er iets met haar gaande is.
Dan is het ook wel wat makkelijk gezegd dat ze helemaal niets mankeerd omdat ze geen doodswens heeft. Dat je het zelf niet hebt en het je niet kunt voorstellen prima. Maar kom dan niet met dat soort uitspraken. Als we het over voorbare conclusies trekken hebben.
En omdat Miss hier al wat jaren meeschrijft, en we dus echt wel heel duidelijk merken dat er iets met haar gaande is.
Dan is het ook wel wat makkelijk gezegd dat ze helemaal niets mankeerd omdat ze geen doodswens heeft. Dat je het zelf niet hebt en het je niet kunt voorstellen prima. Maar kom dan niet met dat soort uitspraken. Als we het over voorbare conclusies trekken hebben.
~Geluk, is beseffen dat het geluk in je zit~
Maar niemand trekt toch een conclusie? En niemand praat iets aan. Er wordt alleen advies gegeven om er met een deskundige over te gaan praten omdat het erg serieus klinkt. Is er dan toch niks aan de hand dan is dat mooi meegenomen
Ik heb geen idee wat het is Miss_sly, ik kenwel het gevoel van niet altijd happy zijn tijdens de zwangerschap (donker denken) en neerslachtig zijn. Maar of dat meteen depressief zijn is? Ik zou er gewoon eens met een deskundige over praten vaak lucht dat al op.
En het besef dat anderen je gevoel herkennen en erkennen, dat niet iedereen een roze wolk uitgedeeld krijgt zodra je positief hebt getest werkt ook vaak mee, vaak krijg je vanuit de directe omgeving als je zoiets verteld alleen het commentaar "je moet wel genieten hé"
En het besef dat anderen je gevoel herkennen en erkennen, dat niet iedereen een roze wolk uitgedeeld krijgt zodra je positief hebt getest werkt ook vaak mee, vaak krijg je vanuit de directe omgeving als je zoiets verteld alleen het commentaar "je moet wel genieten hé"
Miss Sly.... wil alleen even zeggen dat ik aan je denk. Het is ook hartstikke moeilijk, je hebt een enorm 'doel' in je leven gehaald, Zwanger zijn. En daar moet je dan zomaar mee omgaan.... Zo vanzelfsprekend is het allemaal niet. Sterkte.
Geluk zit in een klein Wolkje
Wil degene die vroeg om een witte kerst ook even vragen naar een mooie zomer?
Wil degene die vroeg om een witte kerst ook even vragen naar een mooie zomer?
quote:Op woensdag 18 februari 2009 09:56 schreef nummer_zoveel het volgende:
Ik ken miss Sly verder niet, maar als je echt, echt, depressief bent.... heb je nog niet eens de fut, de zin om er op een forum over te praten. En heb je het gevoel dat je dood wilt, en dat je je kind niet wilt. Dat is nogal wat hoor.
Volgens mij post ik hier nog steeds. Ondanks de diagnose door de huisarts en 2 psychiaters. Het gevoel hoeft niet meteen zo verschrikkelijk heftig te zijn. Maar het schrijven over donkere dagen, het grijze, zo weinig momenten van blijschap dat herken ik. En ik zal de laatste zijn om te zeggen dat je van een paar posts kunt zeggen dat iemand depressief is, maar de eerste om te zeggen dat je eerlijk moet zijn naar buiten toe. Zeker naar je huisarts of gyn.Je wilt niet weten hoe lang ik het heb kunnen verbergen. Gewoon vrolijk posten, praten met familie, vrienden, collega's, iedereen. Niemand had het door. Ook na de diagnose, toen ik het zeker wist, merkte mijn omgeving het niet. Je bouwt een muur op rond jezelf. Dat is makkelijk en veilig. Maar om daar uit te komen, dat is verdraaid moeilijk. Vrolijk doen is zoveel makkelijker.
miss_sly, samenvatting dus: ben eerlijk naar je arts. Ook al is het zo moeilijk. En ook al wimpelt die het eerst af. Juist dat je vertelt dat je somber wakker wordt (somber vinden ze een mooi woord) en dat het grijs is. Misschien is het zo over (hoop ik echt voor je), maar als het langer duurt, kun je de hulp goed gebruiken.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Nou, toch zijn er wat mensen die al denken dat ze een prenatale depressie heeft:
En ik neem het wel degelijk serieus, maar laten we aub niet meteen uitgaan van het ergste. Het komt op mij wel over alsof het elkaar dan aan wordt gepraat.
quote:Op woensdag 18 februari 2009 09:44 schreef prinseszondererwt het volgende:
Lieve sly
En ik adviseer toch ook om er met een deskundige over te praten?quote:Op woensdag 18 februari 2009 09:32 schreef Moonah het volgende:
Lieve Sly.... Je schreef eerder dat je je niet herkent in een prenatale depressie omdat je bepaalde heftige symptomen niet herkent. Maar zoals je het nu omschrijft klinkt het wel zo hoor. Laat je aub goed informeren over mogelijkheden om je te helpen. En praten, véél praten, ook al lijkt het voor jou zeuren. Sterkte dame.
En ik neem het wel degelijk serieus, maar laten we aub niet meteen uitgaan van het ergste. Het komt op mij wel over alsof het elkaar dan aan wordt gepraat.
Pffff ja want denken is inderdaad hetzelfde als zeggen dat ze het ook echt heeft!!!!
Ik zal weer vertrekken hier.... ben een hormonaal bommetje!!! Haha!
Ik zal weer vertrekken hier.... ben een hormonaal bommetje!!! Haha!
~Geluk, is beseffen dat het geluk in je zit~
Nummer_zoveel, ik heb mijn berichtje maar wat genuanceerd. Ik denk niet dat ze een postnatale depressie heeft, ik schrijf dat het zo KLINKT. Voor een LEEK. Miss_sly is hier lang genoeg om te weten dat we het alleen belangrijk vinden dat ze hulp zoekt als dat volgens haarzelf nodig is.
Ik ook!quote:Op woensdag 18 februari 2009 10:31 schreef NieTTus het volgende:
Ik zal weer vertrekken hier.... ben een hormonaal bommetje!!! Haha!
Lieve miss_sly, ik moet veel aan je denken. Het maffe is dat ik me eigenlijk heel goed kan voorstellen dat je juist nu somber bent, na al die jaren positief blijven tijdens al die moeilijke behandelingen en na je miskraam. Het is namelijk zoals ik zelf zou kunnen reageren. Dat maakt het niet minder moeilijk hoor, dat bedoel ik er niet mee te zeggen.
Ik vind heel naar dat je je nu zo voelt. Je 'klinkt' niet zoals ik je ken van je posts in de afgelopen jaren. Trek dus alsjeblieft aan de bel bij de arts want er is hulp voor je (al is het alleen maar om je hart te kunnen luchten) en die hulp verdien je! Veel sterkte.
Ik vind heel naar dat je je nu zo voelt. Je 'klinkt' niet zoals ik je ken van je posts in de afgelopen jaren. Trek dus alsjeblieft aan de bel bij de arts want er is hulp voor je (al is het alleen maar om je hart te kunnen luchten) en die hulp verdien je! Veel sterkte.
Ik denk niet dat ik een prenatale depressie heb. Ik denk wel dat mijn 'dipje' meer is dan alleen maar dat het nog koud en donker is. En die recessie? Het boeit me echt voor geen meter, dus daar heb ik echt geen dip van.
Ik laat me ook echt geen prenatale depressie aanpraten, dat is ook net de reden dat ik hier post. De reden dat ik hier ben gaan posten, is omdat ik me al zo lange tijd (voor mij is 2,5 week erg lang voor deze gevoelens) somber, down, grijs voel. Omdat ik mezelf zo niet ken. En omdat ik Z&G niet wil vervuilen. En ik ben 40, ik heb mezelf aardig goed leren kennen en dit is niet wie ik ben, deze sombere meid.
nummer_zoveel, jij hebt natuurlijk net zoveel recht op je mening als ieder ander. Ik kan er alleen op dit moment niet zoveel mee. Integendeel, het maakt me toch weer onzeker of er wel 'iets' is of dat ik me gewoon aanstel. Het zijn precies dat soort reacties waar ik bang voor ben en waarom ik liever niets zeg. Niet dat ik van iedereen die hier post verwacht dat er alleen maar bevestigende en lieve reacties komen want dat is ook helemaal niet goed, maar het helemaal in twijfel trekken en wegrelativeren doen me ook neit goed.
Ow ja, en over die test waar ik zo blij over jubelde: het posten van een paar is vrij simpel. Het zegt vrij weinig over hoe je je echt voelt, als je dat niet wil.
Ik laat me ook echt geen prenatale depressie aanpraten, dat is ook net de reden dat ik hier post. De reden dat ik hier ben gaan posten, is omdat ik me al zo lange tijd (voor mij is 2,5 week erg lang voor deze gevoelens) somber, down, grijs voel. Omdat ik mezelf zo niet ken. En omdat ik Z&G niet wil vervuilen. En ik ben 40, ik heb mezelf aardig goed leren kennen en dit is niet wie ik ben, deze sombere meid.
nummer_zoveel, jij hebt natuurlijk net zoveel recht op je mening als ieder ander. Ik kan er alleen op dit moment niet zoveel mee. Integendeel, het maakt me toch weer onzeker of er wel 'iets' is of dat ik me gewoon aanstel. Het zijn precies dat soort reacties waar ik bang voor ben en waarom ik liever niets zeg. Niet dat ik van iedereen die hier post verwacht dat er alleen maar bevestigende en lieve reacties komen want dat is ook helemaal niet goed, maar het helemaal in twijfel trekken en wegrelativeren doen me ook neit goed.
Ow ja, en over die test waar ik zo blij over jubelde: het posten van een paar
is vrij simpel. Het zegt vrij weinig over hoe je je echt voelt, als je dat niet wil.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Alleen al dat je de 'grens' over gaat om hier te posten, is al best heftig. Zijn er maar weinig die dat doen.quote:Op woensdag 18 februari 2009 10:40 schreef miss_sly het volgende:
nummer_zoveel, jij hebt natuurlijk net zoveel recht op je mening als ieder ander. Ik kan er alleen op dit moment niet zoveel mee. Integendeel, het maakt me toch weer onzeker of er wel 'iets' is of dat ik me gewoon aanstel. Het zijn precies dat soort reacties waar ik bang voor ben en waarom ik liever niets zeg. Niet dat ik van iedereen die hier post verwacht dat er alleen maar bevestigende en lieve reacties komen want dat is ook helemaal niet goed, maar het helemaal in twijfel trekken en wegrelativeren doen me ook neit goed.
Ow ja, en over die test waar ik zo blij over jubelde: het posten van een paar
Juist daarom denk ik dat het verstandig is om het niet 'goed' te praten omdat iedereen wel eens een slechte dag heeft en het koud is buiten.Stel nu dat er niks aan de hand blijkt te zien, en het is gewoon een dip. Dan is het enige dat je 'verloren' hebt, dat je een uurtje langer bij de gyn of huisarts hebt gezeten. Als het wel iets is (kan zoveel zijn) dan weet je dat tenminste en kun je er iets mee.
Ik baal zelf zo dat ik niet eerder (het was dus al tijdens mijn zwangerschap) aan de bel heb getrokken. Liever een afspraak te veel bij een arts dan een afspraak te weinig. Als je bloedverlies hebt, of je voelt het kindje een paar dagen niet bewegen, is het toch ook normaal om te bellen en langs te gaan? Hoeft niks te betekenen, maar je weet wel dat het goed is.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Ik twijfel niet en relativeer het niet weg. Ik hoop gewoon voor je dat het allemaal meevalt en dat je je snel beter voelt.quote:Op woensdag 18 februari 2009 10:40 schreef miss_sly het volgende:
nummer_zoveel, jij hebt natuurlijk net zoveel recht op je mening als ieder ander. Ik kan er alleen op dit moment niet zoveel mee. Integendeel, het maakt me toch weer onzeker of er wel 'iets' is of dat ik me gewoon aanstel. Het zijn precies dat soort reacties waar ik bang voor ben en waarom ik liever niets zeg. Niet dat ik van iedereen die hier post verwacht dat er alleen maar bevestigende en lieve reacties komen want dat is ook helemaal niet goed, maar het helemaal in twijfel trekken en wegrelativeren doen me ook neit goed.
En als je moeite hebt het je gynacoloog te vertellen, kun je misschien ook bij je huisarts terecht?
[ Bericht 0% gewijzigd door nummer_zoveel op 18-02-2009 12:18:50 ]
Miss_sly, niet om je verder de put in te praten, maar mijn ervaring is dat je (in Nederland) met dit soort klachten nauwelijks serieus genomen wordt, ook niet door de hulpverlening. Ik heb het ook bij therapeuten geprobeerd en zelfs die reageerden in de trant van "je moet niet zeuren, je bent zwanger en dat is toch leuk?"
Echt Als ze écht geluisterd hadden, had het zoveel verdriet en gedoel kunnen voorkomen. Sterkte.
Toevoeging: de gynacoloog was overigens de enige die mijn klachten wel serieus nam. Ga daar dus mee praten.
Echt
Als ze écht geluisterd hadden, had het zoveel verdriet en gedoel kunnen voorkomen. Sterkte.Toevoeging: de gynacoloog was overigens de enige die mijn klachten wel serieus nam. Ga daar dus mee praten.
Geen zorgen voor de dag van morgen.
Als je het niet heel erg vindt, ga ik verder niet meer in op je posts nummer_zoveel. NIet omdat je niet mag zeggen wat je denkt, maar omdat het me teveel kost op het moment.
Tinkepink, dat is nou precies waar ik bang voor ben, en eerlijk gezegd wat ik zelf ook vaak denk. Ik probeer het voor mezelf in ieder geval niet meer te denken, maar juist mezelf de vrijheid te geven om niet blij te zijn. Naar de huisarts ga ik (nog) niet, ik ga het proberen volgende week te bespreken. Ik zal schaap ook vragen me daarbij te helpen, want die gaat gelukkig mee.
Tinkepink, dat is nou precies waar ik bang voor ben, en eerlijk gezegd wat ik zelf ook vaak denk. Ik probeer het voor mezelf in ieder geval niet meer te denken, maar juist mezelf de vrijheid te geven om niet blij te zijn. Naar de huisarts ga ik (nog) niet, ik ga het proberen volgende week te bespreken. Ik zal schaap ook vragen me daarbij te helpen, want die gaat gelukkig mee.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Wat Yppy zegt vind ik heel typerend. Het je groot houden tov de buitenwereld. Een muurtje bouwen.
Maar hoe hoger het muurtje, hoe eenzamer het van binnen wordt.
Vandaar mijn 'bezorgde' post. Maar ik neem aan dat je die niet als 'aanpratend' hebt opgevat.
Maar hoe hoger het muurtje, hoe eenzamer het van binnen wordt.
Vandaar mijn 'bezorgde' post. Maar ik neem aan dat je die niet als 'aanpratend' hebt opgevat.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Nee hoor Moonah! Ik heb geen van jullie post als zodanig opgevat, ik geloof dat alleen nummer_zoveel dat heeft gedaan.quote:
Wat Yppy zegt vind ik heel typerend. Het je groot houden tov de buitenwereld. Een muurtje bouwen.
Maar hoe hoger het muurtje, hoe eenzamer het van binnen wordt.
Vandaar mijn 'bezorgde' post. Maar ik neem aan dat je die niet als 'aanpratend' hebt opgevat.
Maar ik herken het wel. Mijn moeder had ik al erg goed een rad voor ogen gedraaid, en op mijn werk kan ik dat ook erg goed. Het is namelijk zo gemakkelijk: het is een duidelijke structuur, ik heb mijn werk, ik ken mijn collega's, weet wanneer ik moet lachen, hoe te reageren. Bovendien zijn het allemaal mannen, dus veel ruimte voor emoties is er niet, dus als men al de tranen of rode ogen heeft gezien, houdt men daarover wijselijk de mond. En dat is veilig. Veiliger dan mijn moeder of vriendinnen die daar wel doorheen zouden prikken.
Mijn moeder is nu op de hoogte dat ik me niet helemaal happy voel en met schaap heb ik het ook besproken. Het is dus niet meer mijn geheim, en dat is goed.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Dat is inderdaad vaak het probleem, verbergen voor de anderen. Toen ik uiteindelijk in therapie ging waren mijn ouders echt heel erg verbaast, die hadden nooit gedacht dat ik een pnd zou hebben, niets gemerkt, noem maar op. Goed dat je het benoemen kan miss-sly, dat is altijd de eerste stap
Miss Sly, als de gyn je niet kan helepn is mamakits misschien een optie, iig een keer praten met iemand die weet waar je het over hebt. En muurtjes daar was ik ookgoed in, het heeft tenslotte twee jaar geduurd voordat ik het stempel ppd kreeg. Succes bij de gyn en druk schaap op het hart om het voor je op te nemen als de gyn het afwimpelt!Het zou heel goed kunnen dat je hier ook wel samen doorheen kan komen maar een beetje hulp maakt waarschijnlijk wel dat het wat soepeler loopt.
Begin maar gewoon, op hoop van zegen.
Begin maar gewoon,hier en nu.
Je kunt niet alles voorzien.
Begin er maar gewoon aan te werken.
Begin maar gewoon,hier en nu.
Je kunt niet alles voorzien.
Begin er maar gewoon aan te werken.
Lieve miss_sly
Goed van je dat je de eerste stappen aan het zetten bent!
Elk stapje is er 1 dat moet je zowieso in gedachten houden.
Ook een depressie is er niet opeens, die gaat ook met stapjes, hand in hand met de ontkenning.
Als je je down voelt denk je in het begin, och ik heb n rotdag, etc. Tot je op n punt komt waarop je zelf ( of je omgeving) je laat weten dat het toch niet helemaal normaal is.
Ok je hoeft idd niet 9 maanden lang het zonnetje in huis te zijn zoals hierboven al wordt gezegd, maar ipv op een roze wolk op een zwarte/grijze wolk gaan zitten is echt niet goed.
Lees rustig de linkes door die je hierboven hebt gekregen en laat het goed tot je doordringen en geef je zelf de ruimte en de kans om jezelf er in te herkennen.
pas als je het zelf accepteerd kun je hulp gaan zoeken die je helpt. zolang er in jou hoofd geen ruimte is voor acceptatie/herkenning zal dit niet veel zin hebben (tenzij bv schaap ziet dat het echt niet langer meer gaat)
Bij elk persoon uit een depressie al dan niet prenataal postnataal of van welke aard dan ook zich anders
*maffe hier nog terugkomt vd week voor haar eigen verhaal, eerst is miss_ sly aan de beurt *
Goed van je dat je de eerste stappen aan het zetten bent!
Elk stapje is er 1 dat moet je zowieso in gedachten houden.
Ook een depressie is er niet opeens, die gaat ook met stapjes, hand in hand met de ontkenning.
Als je je down voelt denk je in het begin, och ik heb n rotdag, etc. Tot je op n punt komt waarop je zelf ( of je omgeving) je laat weten dat het toch niet helemaal normaal is.
Ok je hoeft idd niet 9 maanden lang het zonnetje in huis te zijn zoals hierboven al wordt gezegd, maar ipv op een roze wolk op een zwarte/grijze wolk gaan zitten is echt niet goed.
Lees rustig de linkes door die je hierboven hebt gekregen en laat het goed tot je doordringen en geef je zelf de ruimte en de kans om jezelf er in te herkennen.
pas als je het zelf accepteerd kun je hulp gaan zoeken die je helpt. zolang er in jou hoofd geen ruimte is voor acceptatie/herkenning zal dit niet veel zin hebben (tenzij bv schaap ziet dat het echt niet langer meer gaat)
Bij elk persoon uit een depressie al dan niet prenataal postnataal of van welke aard dan ook zich anders
*maffe hier nog terugkomt vd week voor haar eigen verhaal, eerst is miss_ sly aan de beurt
*
Gewoon n stuiterballetje
http://youtu.be/JI-o25K6B-E
http://youtu.be/JI-o25K6B-E
Miss Sly
Blijft ook belachelijk dat je maar 24/7 happy moet zijn omdat je zwanger bent.
Mijn klachten werden ook niet echt serieus genomen met slapeloze nachten enz.
Of ik moest gewoon blij zijn of het hoorde erbij
Ik hoop dat je een oplossing kan vinden zodat je je beter gaat voelen.
Blijft ook belachelijk dat je maar 24/7 happy moet zijn omdat je zwanger bent.
Mijn klachten werden ook niet echt serieus genomen met slapeloze nachten enz.
Of ik moest gewoon blij zijn of het hoorde erbij
Ik hoop dat je een oplossing kan vinden zodat je je beter gaat voelen.
Het rottige is, als je een gebroken been hebt dan ziet iedereen het. Als je je rot voelt dan kan je dat soms best wel goed verbergen. Het is denk ik ook zo dat mensen iets zichtbaars makkelijker aannemen dan iets wat je niet kan zien.
Goed dat schaap met je meegaat volgende week. Ik denk dat je al heel goed bezig bent Miss sly door het in elk geval met een paar mensen om je heen te delen, zodat je er niet zo alleen in staat
Goed dat schaap met je meegaat volgende week. Ik denk dat je al heel goed bezig bent Miss sly door het in elk geval met een paar mensen om je heen te delen, zodat je er niet zo alleen in staat
Mama van 2 lieve meiden :)
Lieve maffe, er is hier best plaats voor ons beiden, hoor. Als je iets kwijt wil, kun je dat gewoon ook nu posten
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Ehm Miss, heb even nog m'n posts nagelezen en ben idd erg hard aan het oordelen. Ik kan natuurlijk niet weten hoe jij je voelt en het spijt me dat ik je het gevoel heb gegeven dat ik denk dat je je aanstelt ofzo.
Misschien moet ik zelf ook eerst even nadenken voor ik wat neertyp.
Dus m'n excuses hiervoor.
Misschien moet ik zelf ook eerst even nadenken voor ik wat neertyp.
Dus m'n excuses hiervoor.
Ik vind het erg fijn dat je er op deze manier nog even op terugkomt. Dank je wel
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Wat netjes van je nummer_zoveel.
Het is zo moeilijk als de 'buitenwereld' je eigen harde oordeel/angst ("Ik stel me aan") bevestigt. Tenminste, ik vond dat heel lastig indertijd.
Het is zo moeilijk als de 'buitenwereld' je eigen harde oordeel/angst ("Ik stel me aan") bevestigt. Tenminste, ik vond dat heel lastig indertijd.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Weet iemand in hoeverre extra vitamine B6 slikken goed is of kan zijn? En kan dat zeker geen kwaad voor de baby? Schaap heeft, op mijn verzoek, al een potje gehaald met 20 mg pyridoxine, want ik had daar wat over gelezen. Alleen, nu ik ze heb, durf ik niet goed. Eventueel anders nog bellen met het ziekenhuis en vragen wat zij ervan vinden?
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Miis_sly, ik heb in de zwangerschap van Merel op advies van de verloskundige extra vitamine B geslikt (een dubbele dosis). Dit ter voorkoming van een nieuwe ppd. Ik slik het nog steeds. Ikzelf heb het idee dat dit echt geholpen heeft. En het is een kwestie van 'baadt het niet, schaadt het niet', want eventuele tevelen aan vitamine B plas je gewoon weer uit.
Ik las dat je alleen B12 (van de b-vitamines) niet uitplast als je teveel hebt, de rest wel. Dus sly, ik denk dat je er niet zoveel kwaad mee kan doen hoor. Als het voor jou prettiger voelt, zou ik even de apotheek of ziekenhuis bellen om het te vragen.
Het lijkt me het proberen wel waard
Het lijkt me het proberen wel waard
Mama van 2 lieve meiden :)
Ik heb er maar gewoon eentje genomen vanochtend. Het zijn tabletjes van 20 mg, dus een hele lage dosis. Die ga ik vast de hele week slikken tot volgende week naar de gyn. Indien ik al verschil voel is dat prettig, en anders heb ik ook een ingang om er bij de gyn over te spreken, namelijk dat ik B6 ben gaan slikken omdat....etc.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Het bezwaart me wel hoeveel invloed dit ook heeft op schaap. Hij reageert heel lief en begrijpend hoor (gisteren een enorme bos gele tulpen gehad toen ik thuiskwam met een kaartje erbij dat hij het zo naar vindt voor me en dat we er samen wel uit komen), maar het heeft toch ook wel een behoorlijke impact op hem.
Om een voorbeeld te noemen: er is hem gevraagd voor zijn werk 5 dagen naar Engeland te gaan in april. Pffff, 5 dagen, dat lijkt me zo onoverkomelijk lang. Maar tegelijkertijd vind ik niet dat hij zijn werk niet (goed) zou moeten kunnen doen, omdat ik daar moeite mee heb. Dat is toch eigenlijk ook niet reeel.
Hij stelde zelf al voor om het met zijn manager te bespreken en te vragen of 3 dagen ook mogelijk was. Dat is nog enigszins te overzien voor me, dus dat klinkt al beter. Maar als zijn manager zegt dat het toch echt 5 dagen moet, dan is hij dadelijk dus een week weg...
Om een voorbeeld te noemen: er is hem gevraagd voor zijn werk 5 dagen naar Engeland te gaan in april. Pffff, 5 dagen, dat lijkt me zo onoverkomelijk lang. Maar tegelijkertijd vind ik niet dat hij zijn werk niet (goed) zou moeten kunnen doen, omdat ik daar moeite mee heb. Dat is toch eigenlijk ook niet reeel.
Hij stelde zelf al voor om het met zijn manager te bespreken en te vragen of 3 dagen ook mogelijk was. Dat is nog enigszins te overzien voor me, dus dat klinkt al beter. Maar als zijn manager zegt dat het toch echt 5 dagen moet, dan is hij dadelijk dus een week weg...
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Hey miss ik weet niet goed wat ik moet zeggen, maar ik wilde even laten weten dat ik met je meeleef. Ik vind het zo vervelend voor je. Ik hoop echt dat je er al pratende weer uit komt, en al is het maar een klein beetje, dat de vitamines helpen.
ik weet niet goed wat ik moet zeggen, maar ik wilde even laten weten dat ik met je meeleef. Ik vind het zo vervelend voor je. Ik hoop echt dat je er al pratende weer uit komt, en al is het maar een klein beetje, dat de vitamines helpen.
Sly, feit dat je je hier nu zo druk om maakt en er zo tegenop ziet, vind ik een teken aan de wand. Maar probeer je niet schuldig te voelen. De vergelijking is al eerder gemaakt, als je een gebroken been had, of iets anders fysieks, dan had je het makkelijker kunnen accepteren. Psychische narigheid is een stuk lastiger, abstracter, niet zichtbaar. Maar niet minder legitiem!
Over het schuldig voelen: wat mij indertijd heeft geholpen is heel duidelijk afspraken maken over eerlijk zijn. Zeg het eerlijk als je vindt dat ik zeur, zeg het eerlijk als ik te veel van je vraag, zeg het eerlijk als het je even te veel wordt. Op die manier volede ik de vrijheid om steun te vragen omdat ik erop kon vertrouwen dat mijn toenmalige partner op tijd zijn eigen grenzen aan zou geven. Dat was wel eens erg moeilijk en confronterend als hij dat ook daadwerkelijk deed, maar het werkte voor ons wel!
Over het schuldig voelen: wat mij indertijd heeft geholpen is heel duidelijk afspraken maken over eerlijk zijn. Zeg het eerlijk als je vindt dat ik zeur, zeg het eerlijk als ik te veel van je vraag, zeg het eerlijk als het je even te veel wordt. Op die manier volede ik de vrijheid om steun te vragen omdat ik erop kon vertrouwen dat mijn toenmalige partner op tijd zijn eigen grenzen aan zou geven. Dat was wel eens erg moeilijk en confronterend als hij dat ook daadwerkelijk deed, maar het werkte voor ons wel!
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
miss_sly, een hele dikke knuffel voor jou!
En ook voor maffe, ook al schrijf je eea nu nog niet uit
En ook voor maffe, ook al schrijf je eea nu nog niet uit
*O* Trotse mama van E l i en A v i v a *O*
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
Dat klinkt in ieder geval zeker als een belangrijk punt richting schaap. Hij wil natuurlijk alles goed doen, maar kan me heel goed voorstellen dat dat ook wel eens te zwaar wordt. Maar vond je het dan, juist omdat je je al niet goed voelde, niet nog extra...afgewezen, terecht gewezen, aangevallen, als hij dan een keer zei dat het even te veel was?
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Miss-Sly, ik heb ook extra vitamine B geslikt. Merkte niet zoveel verschil en ben er dus mee gestopt toen het op was.
Laatst bij de vk heb ik een folder meegenomen over massage tijdens de zwangerschap. Dat zou ook een positieve invloed hebben en (eventuele) pre-natale depressies kunnen verminderen. Ik zit er aan te denken dat binnenkort maar eens te proberen.
Ik weet hoe rot het is je niet (meer) happy te voelen tijdens de zwangerschap, hoe moeilijk het is erover te praten (hey, jij bent al verder dan ik wat dat betreft!). De schuldgevoelens met aan de andere kant juist het totale gebrek aan gevoel (hoezo dubbel?), de huilerigheid, de enorme hoeveelheid energie die het vreet...
Hopelijk kom je hier (al dan niet met hulp) nog uit en zul je toch nog vele roze momenten kennen de komende maanden
Oh ja, ik had geluk: bij mij was alle negativiteit de vorige keer bijna gelijk na de bevalling weer verdwenen. Samen met (vrijwel) alle andere kwalen die me al die maanden zo hadden gedwarsboomd!
Laatst bij de vk heb ik een folder meegenomen over massage tijdens de zwangerschap. Dat zou ook een positieve invloed hebben en (eventuele) pre-natale depressies kunnen verminderen. Ik zit er aan te denken dat binnenkort maar eens te proberen.
Ik weet hoe rot het is je niet (meer) happy te voelen tijdens de zwangerschap, hoe moeilijk het is erover te praten (hey, jij bent al verder dan ik wat dat betreft!). De schuldgevoelens met aan de andere kant juist het totale gebrek aan gevoel (hoezo dubbel?), de huilerigheid, de enorme hoeveelheid energie die het vreet...
Hopelijk kom je hier (al dan niet met hulp) nog uit en zul je toch nog vele roze momenten kennen de komende maanden
Oh ja, ik had geluk: bij mij was alle negativiteit de vorige keer bijna gelijk na de bevalling weer verdwenen. Samen met (vrijwel) alle andere kwalen die me al die maanden zo hadden gedwarsboomd!
.... met gevoel voor drama....
Dat vond ik vreselijk moeilijk! En ik kan me ook nog heel goed een situatie herinneren die volledig uit de hand is gelopen omdat het zo hard aankwam dat hij even stoom ging afblazen bij een vriend. Maar toch, met mijn ratio wist ik dat hij dat ook nodig had. En nogmaals, door die afspraak (en de ervaring dat hij zich daar dus ook aan hield, hoe moeilijk voor mij ook) was de situatie voor hem draaglijker en voor mij eigenlijk ook, omdat ik me minder belemmerd voelde om om steun te vragen. Gelukkig had (heb!quote:Op donderdag 19 februari 2009 10:06 schreef miss_sly het volgende:
Maar vond je het dan, juist omdat je je al niet goed voelde, niet nog extra...afgewezen, terecht gewezen, aangevallen, als hij dan een keer zei dat het even te veel was?
) ik ook nog een zus bij wie ik letterlijk dag en nacht terecht kan. Kersjes, je hebt nu iig de weg naar dit topic weten te vinden. Wellicht kun je er je verhaal kwijt als je die behoefte voelt.
Zo ook Maffe.
Lieve dames, sterkte.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Dat naar schaap toe, zoiets heb ik natuurlijk ook en dat vind ik zo moeilijk. Voel me zo schuldig als iets niet ging/gaat of als ik ineens, zonder oorzaak, mezelf kwijt ben. Meestal legde ik het na afloop van een bui uit, als ik het weer iets helderder zag. Nu weet hij wel dat mijn hersens anders zijn, maar toch is het niet te begrijpen denk ik. En misschien daarom juist zo moeilijk.
Knap dat jullie die afspraak hebben gemaakt Moonah, weet niet of ik dat zou kunnen.
Knap dat jullie die afspraak hebben gemaakt Moonah, weet niet of ik dat zou kunnen.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
