Geknipt uit de metro, die gratis krant die je overal in de buurt van stations op de grond kunt vinden.
Even voorstellen: Amy Macdonald
Zangeres hard op weg Europa te veroveren
Net 20 is ze, Groot-Brittannië ligt al aan haar voeten en het zal niet lang duren voordat ook Nederland en de rest van Europa volgen. Afgelopen weekend kwam haar debuutalbum This Is The Life in ons land uit én stond zij als voorprogramma van muzieklegende Paul Weller in de Amsterdamse poptempel Paradiso en Oosterpoort in Groningen.
Een monoloog van Amy Macdonald.
Touren met Paul Weller is natuurlijk te gek, hij is ook vreselijk aardig voor mij. Maar mijn échte muzikale held is Fran Healy. Toen ik twaalf jaar was, nam mijn moeder mij na lang aandringen mee jaar een concert van Travis. Toen ik Healy gitaar zag spelen en zag zingen, dacht ik: dat wil ik ook. Ik heb mijzelf daarop gitaar leren spelen en twee jaar later begon ik met liedjes schrijven en zingen. Op mijn vijftiende trad ik voor het eerst op. Mijn debuutalbum This Is The Life kwam binnen op 2 in de Britse albumcharts. Binnen vier dagen was de plaat goud en totaal stond hij vijf weken in de top tien. De afgelopen drie jaar heb ik heel veel tijd en energie gestoken in het maken en promoten van dit album. Dan is het heel fijn dat mensen hem ook kopen. Daarmee geven ze toch min of meer aan dat hij de moeite waard is. Al had ik het natuurlijk nooit zo massaal verwacht. Sinds mijn plaat uit is, hoor ik heel vaak dat mijn stem zou lijken op die van zangeres Dolores O’Riordan van The Cranberries. Zelf vind ik dat absoluut niet. Het is ook zeker niet zo dat ik mijzelf heb leren zingen door liedjes van The Cranberries mee te zingen. Ik zou die liedjes niet eens kúnnen zingen, want haar stem is veel hoger dan die van mijzelf. ‘Poison Prince’, mijn eerste single, gaat over Pete Doherty. Ik ben groot fan van The Libertines en Pete in het bijzonder. Die man is een geweldig muzikant, maar van de drugs en zijn
fotomodellengedrag moet ik helemaal niets hebben. Diep in mijn hart hoop ik dat hij daar mee stopt en weer muziek gaat maken met The Libertines. Daar gaat het nummer over, dat hij zich weer moet richten op de muziek in plaats van alle onzin waar hij nu mee bezig is. Spelen met The Libertines of Pete Doherty zou ik te gek vinden, maar dan moet Pete wel zijn zaakjes op orde brengen. En als ik één artiest moet noemen waarmee ik samen zou willen werken, dan is dat absoluut Fran Healy. Met hem is alles begonnen. Samen met hem of Travis spelen, zou de cirkel rond maken.
JOCHEM GEERDINK
[ Bericht 0% gewijzigd door belsen op 16-08-2008 21:34:36 ]