Niet dat Peter altijd gelijk heeft... maar hierin toch wel. David
quote:
'Wat een afscheid, wát een verspilling'
26/6/2007 10:30
Het mooie van voetbal is dat niets is wat het lijkt. Het is een day-to-day-business, gisteren was alles anders en morgen breekt er een nieuwe geschiedenis aan. Vraag het David Beckham in het Engels als het kan, want na vier jaar Real Madrid spreekt hij nog immer geen Spaans. Vijf maanden geleden nog maar was hij een uitloopmodel bij de roemruchte club.
Hij had net een vijfjarig contract getekend met het Amerikaanse LA Galaxy, werd weggehoond en weggekeken en zelfs uit dat legendarische witte shirt gerukt. Nooit meer zou Beckham een wedstrijd voor de Koninklijke spelen, zo foeterde trainer Fabio Capello.
Anderhalve week geleden week smeekte datzelfde Real de Engelsman openlijk om genade. Of hij niet toch in Spanje wilde blijven. De Renaissance Man was de voorbije weken met zijn precieze passes immers de gids geweest van een ploeg die met een imponerende eindsprint alsnog de dertigste landstitel voor de club opeiste. Bovendien slacht zelfs een verstandsloze boer niet de melkkoe met de gouden uiers.
De transfersom van 37,5 miljoen euro die Beckhams komst in 2003 vergde, verdiende Real in veelvoud terug. De afgelopen vier jaar werden alleen al meer dan twee miljoen shirts met zijn naam op de rug verkocht. Van de 140 miljoen euro die dat opbracht, vloeide een derde terug in de clubkas, aangezien Real contractueel voor de helft eigenaar is van de reclame-inkomsten van Beckham.
Hij was tenslotte de giga-Galactico. De eerste onder de wereldsterren met wie Real zichzelf buiten de grenzen van Spanje en Europa tilde en club van de hele wereld wilde worden. Vanuit het idee dat voetbal én consumeren een nieuwe religie vormen. De godsdienst heeft elke week plaats in het stadion, de geloofsbelijdenis van de massa geschiedt in winkelcentra, voor tv als de commercials voorbijkomen en via internet.
Met zijn zorgvuldig geregisseerde heldenleven is Beckham geboetseerd voor dat commerciële concept. Tegelijkertijd gehypet als familievader en sekssymbool, over het voetlicht gebracht als nette jongen uit een arbeidersgezin, maar ook als avant-gardistisch stijlicoon. Voor elk wat wils dus, deze eerste voetballer uit de geschiedenis met de wereldwijde uitstraling van een popster.
Zijn nimbus brengt zowel licht boven de sloppenwijken van Rio als die van Mombay, en dus leeft hij en wórdt hij geleefd om ons geld te laten uitgeven. Beckham spoort aan Pepsi te drinken, foto's en filmpjes per mobiele telefoon te bestellen, Adidas-schoenen te dragen, brilcrème in de haren te smeren, dan weer de kop kaal te scheren en ook nog in een Sarong te paraderen.
En de massa volgt gedwee. Toen Beckham in 1999 een contract sloot met een zonnebrillenfabrikant, oversteeg de vraag binnen de kortste keren de productiecapaciteit. Zijn biografie My World verdrong in ettelijke landen Michael Moore en Donna Leon van de bestsellerlijsten. Aan het eind van de dag dat hij in Madrid tekende, was in heel Spanje geen shirt meer te krijgen met zijn naam erop.
Op de dag dat zijn komst naar Amerika bekend werd, verkocht LA Galaxy ineens tweeduizend nieuwe seizoenkaarten. En ook de Amerikanen plannen komende zomer een Aziatische trip, omdat één wedstrijd met Beckham met gemak honderdduizend hysterische toeschouwers trekt.
Beckham nam zondag afscheid met zijn enige hoofdprijs in vier jaar Madrid.
Real wuifde een geïndustrialiseerde voetballer uit, de firma Beckham Unlimited, die per jaar zo'n 25 miljoen euro omzet. Maar ook een speler in wiens modellenlichaam behalve het wonder van de rechterwreef ook een opmerkelijke verbetenheid schuilgaat. Kijk naar de wijze waarop-ie de afgelopen maanden in Madrid de schaamte in de bek spuwde en terugvocht.
Beckham is vlijtig op het trainingsveld, een workaholic in de wedstrijd, teamspeler, en hij is ook nog eens bovenmatig getalenteerd. Daarnaast rookt hij niet en vermijdt hij alcoholische excessen. Eigenlijk is Beckham een voetballer zoals elke trainer zich wenst.
Nu gaat hij naar de voetbalwoestenij van Amerika, op 32-jarige leeftijd met prepensioen, hoera voor Hollywood. Wat een herrijzenis beleefde-ie de voorbije maanden, wat een afscheid! En wát een verspilling van talent.
Peter Wekking
"En esta fabrica, en este Estadio, hicimos realidad todos nuestros sueños" Alfredo Di Stefano