Voordat hij in 1970 beroepsrenner werd, behaalde Zoetemelk een paar belangrijke overwinningen als amateur: goud op de Olympische Spelen in 1968 (100 km ploegentijdrit) en de eindzege in de Tour de l'Avenir (1969). Tijdens de Midi-Libre in 1974 kwam hij zwaar ten val. Er werd toen voor zijn carrière gevreesd, maar in 1975 kwam hij sterk terug.
Zoetemelk nam 16 maal deel aan de Ronde van Frankrijk, reed hem altijd uit (een recordaantal) en behaalde meestal een plek bij de eerste tien: achtste, vijfde, vierde (3 ×), tweede (6 ×) en eerste (1 ×) in 1980. Aan zijn zes tweede plaatsen in de Ronde van Frankrijk hield Zoetemelk de bijnaam "eeuwige tweede" over.
Na Jan Janssen (1968) was hij de tweede Nederlandse Tourwinnaar. Zoetemelk beschikte in 1980 over alle kwaliteiten die een Tourwinnaar nodig heeft: sterk zijn in tijdritten en in de bergetappes, en een goede ploeg (de ploeg-Post). In 1982 werd hij wederom tweede; in 1983 leek hij op weg naar een nieuwe zege toen een positieve dopingtest hem mentaal uitschakelde. Later kreeg hij eerherstel.
Tijdens het Gala ter gelegenheid van het 75-jarig bestaan van de KNWU werd Joop Zoetemelk verkozen tot beste Nederlandse renner aller tijden. Op dinsdag 31 mei 2005 onthulde hij in zijn geboorteplaats een standbeeld ter ere van zijn wielerprestaties.
Belangrijkste overwinningen als profrenner
Nederlands kampioen op de weg (1971, 1973)
Parijs-Nice (1974, 1975, 1979)
Ronde van Nederland (1977)
Waalse Pijl (1976)
Parijs-Tours (1977, 1979)
Ronde van Spanje (1979)
Tirreno-Adriatico (1985)
Wereldkampioenschap op de weg (1985, met ruim 38 jaar de oudste wereldkampioen ooit)
Amstel Gold race (1987)
Ronde van Frankrijk (1980)
Ploegen
1970-1971 Flandria - Mars
1972 Flandria - Beaulieu
1973 Gitane - Frigécrème
1974-1976 Gan - Mercier
1977 Mercier
1978-1979 Miko- Mercier
1980-1981 TI - Raleigh
1982-1983 Coop - Mercier
1984-1986 Kwantum Hallen - Decosol - Yoko
1987 Superconfex - Yoko
Prijzen
Zoetemelk werd tweemaal gekozen tot Sportman van het jaar, in 1980 en 1985. Hij ontving negen maal de Gerrit Schulte Trofee voor de beste Nederlandse renner van het jaar.
Trivia
Lange tijd heeft deze coureur uit Rijpwetering de bijnaam "eeuwige tweede" gehad, doordat hij tot zes maal toe tweede werd in het eindclassement van de Tour. Hij had deze betiteling toen overgenomen van Raymond Poulidor, die eerder al drie keer tweede werd. Na Joop's overwinning in 1980 was de genoemde 'titel' echter niet meer op hem van toepassing. Sindsdien heeft "Pou-Pou" deze dus weer terug. Overigens is ook Jan Ullrich grossier in tweede plaatsen: 5x; maar ook hij heeft tevens eenmaal het zoet van de overwinning geproefd.
Het was geweldig dat Joop de Tour won. We waren op Vlieland met zes jonge mannen op vakantie en zaten te juichen voor de TV bij de binnenkomst in Parijs. Joop was zo bescheiden dat ie zich verschool in het peleton op de Champs Elisé. Maar Gerrie Kneteman zocht hem op en ging samen met Joop juichend over de streep.
Nog mooiere herinnering heb ik aan zijn wereldkampioenschap. Op 38 jarige leeftijd won ie het WK. Ik stond op uit mijn stoel en schreeuwde deze unieke veteraan naar de overwinning.
Jopie
quote:
.
Hij "won"
Joop "eeuwige tweede" Zoetemelk. Wat een held Vooral de manier waarop hij wereldkampioen werd, zie ik nog zo voor me
Johan van de Velde maakte plots een rare slinger en Joop kletste in de berm. Maar 30 seconden later zat hij alweer aan de staart van de kopgroep.
Eigenlijk won hij die Tour op een manier zoals Lance Armstrong ook deed; één keer vlammen en de andere ritten zijn ploeg (TI-Raleigh dus) zo hard op kop te laten rijden dat de rest er vanzelf afwaaide.
quote:Vond ik mooier dan de Tourzege. Ik was aan het roepen naar de TV. 'Rijden Jopie'Op donderdag 14 juni 2007 11:07 schreef teamlead het volgende:
Vooral de manier waarop hij wereldkampioen werd, zie ik nog zo voor me