Sokolsky overleden

Mooi stuk .

Sterkte aan de nabestaanden.

Pfoe, heftig allemaal

tjee, ben er stil van.

heftig stuk wel

Men. Heftig. Wel mooi stuk.
Sterkte aan iedereen .

Wauw, das echt een mooi stuk.
Krijg er kippenvel van.

Mooi maar ook leuk om te lezen.

Heb het idee zo een goed beeld van hem te krijgen.

quote:

Op woensdag 18 juli 2007 12:40 schreef Doff het volgende:
Heb het idee zo een goed beeld van hem te krijgen.

Wel wrang dat (voor mij persoonlijk dan) dat beeld pas deels achteraf gevormd wordt.

wow mooi stukje respect

quote:

„Mede door Sokolsky ben ik al die oude Kurosawa’s gaan bekijken,” schrijft een forumlid nu.

quote:

Op dinsdag 12 juni 2007 10:29 schreef victorinox het volgende:
Dit is erg om te horen.
Mede door Sokolsky ben ik al die oude Kurosawa's gaan kijken.

Gefeliciteerd, je staat in de krant.

quote:

Op woensdag 18 juli 2007 18:29 schreef -Mo- het volgende:

[..]


[..]

Gefeliciteerd, je staat in de krant.

Ja, ik zag het al staan.
Het is een mooi stukje over zijn leven.

quote:

Op woensdag 18 juli 2007 11:20 schreef Brighteyes het volgende:
Wat een mooi stuk.
Weet je ook waarom dat in de Trouw stond?

In de Verdieping geeft men wekelijks de ruimte aan (bijzondere) in memoria van niet-bekende gestorvenen.

Mooi stuk, ben er helemaal stil van....

Mooi en indrukwekkend stuk.

en goed dat je het plaatst.

quote:

Op woensdag 18 juli 2007 19:26 schreef Kolkus het volgende:
Mooi en indrukwekkend stuk.

Idd. erg indrukwekkend

Mooi artikel. Triest dat het zo heeft moeten lopen...

No shit, kende hem niet als user hier maar zie in dit topic dat hij bij mij in de klas heeft gezeten op de basisschool. Tering wat was die vent slim.
Flinke schok dit.

Sterkte aan iedereen die hem kent...

Geen enkele verklaring achter gelaten, alleen maar een gedichtje. Dat moet voor de nabestaanden een enorme worsteling zijn.

Zo'n verhaal als hierboven geeft trouwens wel een gezicht aan de 'zoveelste vertraging' door zo'n 'egoïst die voor de trein gaat liggen', waar mensen vaak over klagen. Dat is confronterend. Achter elk omroepbericht dat melding maakt van vertraging door een aanrijding, zit een mens met een verdrietig verhaal. Wat ik zo bijzonder vind, is dat je sokolsky toch nauwelijks van egoïsme kan betichten. Was hij het maar geweest en had hij maar wat eerder de aandacht op zichzelf gevestigd. Kennelijk heeft hij al zijn problemen steeds voor zichzelf willen houden, niemand lastig willen vallen, tot het echt niet meer ging.

Dit verhaal grijpt me in het bijzonder aan, omdat ik in de desbetreffende trein zat. Daar kwam ik al snel na de berichten hier over Sokolsky's dood achter.
Ik heb het vrij bewust meegemaakt en ik heb geen moment gevloekt op degene die er voor was gesprongen. Ik heb alleen maar gedacht: Hoe diep kun je in je verdriet verward zitten om dit te doen. Dat moet verschrikkelijk zijn, om zo uitzichtloos vast te zitten in je gedachten.

Toen ik wist wie 'degene' was en helemaal na dit artikel, is dat gevoel van ontzag alleen maar groter geworden. Wát een radeloosheid moet het zijn geweest, als je alles mee lijkt te hebben, maar je er geen raad mee weet.

Wat een mooi verhaal, de oorzaak van zijn dood was voor mij een lange tijd niet duidelijk, en ik vind het onbegrijpelijk dat een hoogbegaafd persoon als Sokolsky van wie ogenschijnlijk alles zo makkelijk vergaat, toch zo'n moeite heeft gehad en toch vol met vragen zat, over zaken waarmee andere mensen zonder erg om hulp zouden hebben gevraagd.
Het is extra tragisch omdat hij als hoogbegaafde veel had kunnen betekenen voor het vakgebied waarin hij verder wilde gaan met zijn studie- en werkcarriere, wie weet wat hij had kunnen bereiken?

quote:

Op donderdag 19 juli 2007 01:20 schreef Duderinnetje het volgende:
Geen enkele verklaring achter gelaten, alleen maar een gedichtje. Dat moet voor de nabestaanden een enorme worsteling zijn.

Zo'n verhaal als hierboven geeft trouwens wel een gezicht aan de 'zoveelste vertraging' door zo'n 'egoïst die voor de trein gaat liggen', waar mensen vaak over klagen. Dat is confronterend. Achter elk omroepbericht dat melding maakt van vertraging door een aanrijding, zit een mens met een verdrietig verhaal. Wat ik zo bijzonder vind, is dat je sokolsky toch nauwelijks van egoïsme kan betichten. Was hij het maar geweest en had hij maar wat eerder de aandacht op zichzelf gevestigd. Kennelijk heeft hij al zijn problemen steeds voor zichzelf willen houden, niemand lastig willen vallen, tot het echt niet meer ging.

Dit verhaal grijpt me in het bijzonder aan, omdat ik in de desbetreffende trein zat. Daar kwam ik al snel na de berichten hier over Sokolsky's dood achter.
Ik heb het vrij bewust meegemaakt en ik heb geen moment gevloekt op degene die er voor was gesprongen. Ik heb alleen maar gedacht: Hoe diep kun je in je verdriet verward zitten om dit te doen. Dat moet verschrikkelijk zijn, om zo uitzichtloos vast te zitten in je gedachten.

Toen ik wist wie 'degene' was en helemaal na dit artikel, is dat gevoel van ontzag alleen maar groter geworden. Wát een radeloosheid moet het zijn geweest, als je alles mee lijkt te hebben, maar je er geen raad mee weet.

Dat twee vooraanstaande Fok!kers elkaar op zo'n manier 'treffen', de een nietsvermoedend naar haar plaats van bestemming en de ander wanhopig, vastberaden om de verscholen ellende van zijn leven achter te laten . Het blijft onvoorstelbaar.

Wat een treurig en tegelijk indrukwekkend stukje tekst.

Pfoe. Ik ben er echt helemaal stil van.

R.I.P maat. Condoleances aan de familie!