Het gaat best goed. Ik ben wel nog behoorlijk moe en heb wat meer koppijn, maar heb me ook sinds de beslissing niet meer zó rot gevoeld. Dus de stap werkt al, misschien het stofje zelfs ook, maar ik weet niet of dat kan. Voel me er in elk geval nog goed over.
Gisteren werd Storm 's avonds wakker en natuurlijk sta ik er nu alleen voor, omdat S weg is. Ik bleef heel rustig, ook al had ik gisteren overdag wel een paar mindere momenten gehad. Dacht ook: wat kan er nu gebeuren, dat ik hem even in slaap moet wiegen? Dat is niet erg en hij gaat heus weer slapen. Relativeren dus, dat lukt ineens dan. Misschien een debiel voorbeeld, omdat het doodnormaal is om zo te denken in zo'n geval, maar voor mij was dat vaak niet normaal.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!