Usenetlinkjes naar muziek en film zijn NOOIT fout want muziek en film van usenet downloaden is volkomen legaal...
EDIT:
Bij deze maar even een realtime review
: Alles wat ik zeg is natuurlijk een EERSTE indruk: over een tijdje kan mijn mening wel helemaal anders zijn...
Ben nu bij nummer vier, Only mama knows. Lekker nummer! Echt een rocker à la Paul/Wings begin jaren zeventig. Wel erg fijn om weer eens wat stevige gitaren te horen van Paul. Heb ik sinds Back to the egg niet echt meer gehoord.
Dance tonight, het eerste nummer, is een lollig niemendalletje maar niet meer dan dat, EPP (2e nummer) is nog steeds leuk, en nummer drie, See your sunshine, is ehm... weet ik nog niet: leuk introotje en zo, maar die moet ik nog een keer horen. Maar Only mama knows is heerlijk, leuk begin en eind ook. Sowieso gebeurt er van alles en nog wat en da's nooit mis.
You tell me, een rustig nummer. Doet me een beetje denken aan de Venus and mars-tijd. Mooi als vijfde nummer op de cd.
Mister Bellamy is leuk: aparte geluidjes en stemmen en een apart uitro. De cd doet me steeds meer denken aan Ram en Venus and mars. Het betere jaren zeventig, wat mij betreft.
Gratitude: nog zo'n Venus and mars-achtig nummer.
Rustig maar wel voluit gezongen. Heerlijk om Paul weer eens voluit en rauw te horen zingen! Ja, lekker nummer!
Vintage clothes: ja hoor, we zijn echt weer terug naar de good old seventies. Weer zo'n nummer met veel variatie: leuk!
That was me: typical Paul-blues-achtig-nummer. Lekker arrangement (pianoakkoorden, aparte electrische gitaar in je rechteroor): standaard compositie die door het arrangement typical Paul wordt. Op het laatst weer lekker rauw gezongen: super! Zoals het nu gaat neem ik mijn opmerking terug dat dit een Driving rain-achtig album is... Paul is lekker bezig, vind ik!
En precies op tijd komt er weer een rustiger nummer: Feet in the clouds. Elk Paul-album heeft wel zo'n nummer met een (in dit geval heel lichte) latin invloed (syncopende akoestische ritmegitaar). Ook hier maken toevoegingen in de loop van het nummer het weer interessant: veel stemmetjes en zo. Toch niet een latin-achtig nummer, moet ik nu zeggen. Er zit veel variatie in de nummers: weinig rechtoe rechtaan nummers! En dat vind ik wel positief.
House of wax: eerste wat opvalt is dat er dus GEEN Abbey Road achtige compilatie is...! De laatste nummers zijn gewoon losse nummers, net als de rest. Geen idee wie verzonnen heeft dat er een soort van Abbey Road einde aan de cd zou zitten...
Het nummer is ehm... spooky. Klinkt wijds en groots en galmend en er gebeurt weer van alles her en der. Lange gitaarsolo. Meest recente wat hier op lijkt is Rins the raindrops (maar dan minder wild).
End of the end: rustig nummer met piano en zo. De kwaliteit van de files is wel erg brak want er zit nu overal een soort van kabbelende echo onder, maar ja... Typical Paul-ballad. Fluitende solo. Echt zo'n nummer wat je tegen het eind van een Paul-cd verwacht. Vooralsnog overigens niet heel bijzonder, eerlijk gezegd... Nogmaals, ook dit is gewoon weer een los nummer: geen Abbey Road toestanden...
Nod your head: krassende gitaren, krassende rauwe stem, steady rhythm. Echt Paul-Ram-rocker. Stopt wat mij betreft te snel, maar is op zich ook wel goed.
Conclusie: vooralsnog een lekker album!
Heerlijk om weer eens wat meer rauwe stem te horen en scheurende gitaren. Lekker veel geluidjes en gerommel op de achtergrond: hou ik wel van. Het is een heel anders album dan Chaos of Flaming Pie. Alhoewel het meer past bij Driving Rain, is het geen slechte cd: integendeel, ik ben er persoonlijk wel blij mee. Er staat genoeg op om heel blij mee te zijn. Veel links naar de seventies, vind ik zo op het eerste gezicht. Maar ik zie wel uit naar een betere versie want de kwaliteit is niet echt heel goed.
Wat ik ABSOLUUT niet snap is dat Dance tonight de single wordt... da's echt HET niemendalletje van het album... Ontzettend voorspelbare melodie en zo: domme tekst... Nee, ik kan er niet bij.
[ Bericht 43% gewijzigd door hello_goodbye op 11-05-2007 11:31:58 ]