emoties tonen

oefenen! waar een wil is, is een weg

Toneelles kan denk ik wel helpen. Ik kan mijn gevoelens vrij makkelijk tonen (wat soms ook lastig is) en ben wel eens gevraagd om dat te gaan doen. Dus kennelijk heeft dat daar iets mee te maken en inderdaad duur.
Eerste vraag van mij is eigenlijk of je wel jezelf je emoties kan tonen oftewel als er iets leuks of ergs (daar ga je nl. makkelijk van uit in R&P) gebeurd, voel je dat dan ook. Of besef je dat later ?

Gevoelens tonen heeft voor mij te maken met verlegenheid en vertrouwdheid. Voel je zo met jezelf en omgeving vertrouwd dat je zeker van jezelf bent.
Ik kom zelf uit een VVD-nest/Gooi/kakker etc. en daar was het zeker niet gewoon.Maar naarmate ik volwassener werd en begreep dat ik ook mens was waren emoties eigenlijk geen probleem.
Maar misschien kan je het ook anders oplossen: Geef mensen eens complimentjes en kijk hoe ze reageren. Stuur met je kloon PM's aan mensen die je eventueel in deze discussie raken. Dat zou een veilige omgeving kunnen zijn om zelf te zien hoe je met de reaktie omgaat.

[ Bericht 0% gewijzigd door JoeDank op 20-04-2007 03:41:05 ]

Waarom heb je moeite om je emoties te tonen? Misschien dat je je dat eerst eens af moet vragen....

Je kan zoiets als emoties tonen wel oefenen, daar kan toneelles misschien bij helpen, daar heb ik geen ervaring mee. Je kan het ook langzaamaan opbouwen, begin bij een vriend die je erg vertrouwt, desnoods doe je het eerst in de vorm van een brief of een MSN gesprek, dat vinden mensen al snel veiliger dan face to face gesprekken. Als je daar een beetje vertrouwd mee bent kan je het in het echt proberen en ook bij mensen waar je een minder goede band mee hebt. Een aantal jaar geleden was ik ook erg gesloten, en deze manier heeft voor mij erg geholpen om wat opener te worden. Je zal nooit super extravert worden, het zit ook een deel in je karakter, maar je kan wel verbetering aanbrengen.

Succes!

quote:

Op donderdag 19 april 2007 23:34 schreef jasper85 het volgende:
wie heeft er tips voor mij? Ik ben een introvert persoon, ik toon mijn emoties nauwelijks in 'lastige' contexten(vooral bij onbekenden) en vind het moeilijk om mezelf te laten zien. Ik wil het wel, maar om me heen liggen meters hoge drempels, waardoor ik keer op keer de makkelijke weg van het zwijgen kies. Daarbij heb ik een erg monotone stem en beweeg ik nauwelijks als ik praat. Hierdoor kom ik nog eens extra verlegen en saai over. Ik zit er over te denken toneelles te nemen om dit laatste te ontwikkelen, maar dit is erg duur(voor mijn begrippen). Heeft iemand ervaringen opgedaan met toneelles als middel om dit te ontwikkelen? wat zijn je ervaringen dan precies? Heeft iemand andere suggesties hoe ik hieraan kan werken?

waarom wil je je emoties tonen aan onbekenden?
wat gebeurt er nu dan dat je het als negatief ervaart?

dat men je saai vindt? en dat komt omdat je introvert bent, denk je?
het 1 is niet perse een gevolg van het ander, hoor, je kan heel sociaal en gezellig zijn en toch introvert

Denk dat TS bang is zich 'bloot te geven".
Wat JoeDank zegt: je moet je vertrouwd voelen in de omgeving, wil je dit pas kunnen doen.

quote:

Daarbij heb ik een erg monotone stem en beweeg ik nauwelijks als ik praat. Hierdoor kom ik nog eens extra verlegen en saai over

ik kan me voorstellen dat je best stil bent, als je in een groep bent?

Begin eens met zeggen wat jij ervan vindt als ergens een bepaalde discussie over gaande is (en ik kan me niet voorstellen dat je over onderwerpen geen mening hebt). Daarmee laat je sowieso al zien dat je wat te zeggen hebt, en je krijgt zelfvertrouwen als je dingen zegt waar de anderen positief op reageren.

Als het gesprek dan omslaat in emoties vertellen ofzo ligt die drempel al zo veel lager omdat je met het gesprek mee doet!

Je kan je gaan bedenken wat iets anders dan zwijgen je kan opbrengen, en of het in contrast staat met het zwijgende gesleep voor nu. Ik merk aan de inhoud van je post dat je niet bepaald happy bent met de manier waarop alles nu gaat (zwijgen)

Stel je bent bang om te spreken omdat je denkt dat iedereen je een flapdrol vindt. Want 'zo ging het altijd'.
Dat kan, maar het kan ook zeker niet. Er is een kans dat mensen iets hebben van 'Ha! Jasper!' Die kans is gewoon aanwezig.
Maar goed, je wilt die afwijzing niet hebben, dus ga je maar zwijgen en dat zwijgen lijkt veilig maar leidt je uiteindelijk bij je verhaal in de OP. Joh, gezellig, leuk wereldje. Veel voldoening, helemaal happy met jezelf. Maw, vanuit je angst om EVENTUEEL in een kutte situatie terecht te komen, creeer je eigenlijk zelf maar een kutte situatie!
D'r is dus een weg naar happyness, voldoening, een minder kutte situatie, en dat is simpelweg om de gok te nemen. Reageren ze alsof je een flapdrol bent? Boeie, je zit nu toch al in een kutte situatie. Reageren ze enthousiast of anderzijds positief, dan boost dat je zelfvertrouwen en kan je weer een stootje hebben voor een eventuele volgende keer.
Het is echt een kwestie van denken en doen. Analyseren of het risico dat je neemt als je je mond open trekt oid echt het zwijgen waard is. En gewoon met kleine dingetjes beginnen, niet proberen een berg volledig te verzetten, want zo'n enorme drempel valt te verzetten als je al een echt flinke lading zelfvertrouwen hebt. Dat komt vanzelf wel. Kijk eerst eens in je omgeving wat je met kleine dingetjes kan doen. Succes!

Oh en over die monotone stem, oefen meer met je stem. Ga in je eigen kamer meeblehren met muziek ofzo, laat je stem aan jezelf horen Wordt in je eigen omgeving bekend met de kracht en de vorm van je stem, dat wil weleens helpen.

google eens op 'communicatietraining'

Wat een goede reactie releaze.

quote:

Op vrijdag 20 april 2007 09:32 schreef EggsTC het volgende:
Wat een goede reactie releaze.

quote:

Op vrijdag 20 april 2007 09:32 schreef EggsTC het volgende:
Wat een goede reactie releaze.

vinnikook!

Het kan ook zijn dat je moeilijk je emoties toont juist omdat je denkt dat anderen je saai en verlegen vinden. Kan de drempel extra verhogen.
Zo van: 'Ik moet nu iets van mezelf laten zien om hun ongelijk te bewijzen'. En dan lukt 't niet en voel jij je kut.

Wat andere van je denken is hun probleem en niet het jouwe. Maar TS, wat jij nu boven allemaal neer hebt gezet...hebben mensen dat echt tegen je gezegd of denk je dat alleen maar?

quote:

Op donderdag 19 april 2007 23:34 schreef jasper85 het volgende:
Daarbij heb ik een erg monotone stem en beweeg ik nauwelijks als ik praat. Hierdoor kom ik nog eens extra verlegen en saai over. Ik zit er over te denken toneelles te nemen om dit laatste te ontwikkelen, maar dit is erg duur(voor mijn begrippen). Heeft iemand ervaringen opgedaan met toneelles als middel om dit te ontwikkelen? wat zijn je ervaringen dan precies?

Ik volg zelf al een aantal maanden een toneelcursus. Op basis van wat ik tot nu toe geleerd heb denk ik wel dat het je heel erg kan helpen. Ik ben alleen niet op toneel gegaan om mijn stem of bewegingen te ontwikkelen maar omdat ik het leuk vind. Maar we hebben wel lessen gehad waarbij je speelt met je stem om zo een bepaald effect te krijgen of een emotie te laten zien. We zijn ook veel bezig met bewegingen en wat je daar mee kan uitdrukken. Dus in die zin kan het je helpen. Je moet alleen wel bedenken dat als je toneel speelt, je niet jezelf bent. Je bent iets of iemand anders. Het is dus wel een middel om de expressie te oefenen, maar zodra je uit je rol bent ben je gewoon weer jezelf.

Het effect wat het tot nu toe wel heeft gehad op mij is dat het zelfvertrouwen geeft. Je moet elke keer gewoon voor die groep gaan staan en vaak iets doen wat je in het dagelijks leven nooit zou doen. Dat geeft wel een kick . Zo leer je dus wel om je niet druk te maken over wat een groep van je denkt. En het is gewoon erg leuk om te doen!

Over de kosten: als je student bent kan je vaak in je studentenstad een toneelcursus volgen met korting. Dat scheelt enorm.

quote:

Op vrijdag 20 april 2007 17:32 schreef jasper85 het volgende:
Ten eerste bedankt voor alle reacties! Had niet verwacht dat er zoveel moeite gedaan zou worden. Ik ben me al een lange tijd bewust van hoe ik ben en wat ik voel. Als ik alleen met vrienden ben, ben ik vaak ook gewoon los. Op MSN bijvoorbeeld kan ik goed over mijn emoties praten... ik kan zowiezo goed over mijn emoties praten mocht dat het onderwerp van gesprek zijn. Mijn emoties uiten is een ander verhaal... het gaat dus puur om de uitdrukking ervan(non-verbaal) in onbekende contexten.

De daadkracht en concentratie om constant die drempels in het dagelijks leven te nemen heb ik gewoon niet. Ik probeer me op die situaties wel voor te bereiden, en met mezelf af te spreken een actieve houding tijdens de gesprekken te hebben, maar het doorbreken van die angst kost iedere keer veel moeite en levert me weinig succes op(komt erg geforceerd over), dat ik toch weer in mezelf keer.

Ik heb gelezen dat 55% van introversie / extraversie vaststaat, en dat 45% kan veranderen gedurende je leven. Het zou erg fijn zijn als ik in die contexten waar je juist nieuwe mensen leert kennen me wat meer op mijn gemak zou voelen, zodat ik op een natuurlijke manier kan emoveren. Ik hoop dat doordat de nadruk bij toneelles ligt op stemgebruik, bewegen en met emoties spelen(en dat in het bijzijn van een onbekende groep) ik er vertrouwder mee raak.

Ideaal zou zijn als ik een korte cursus kon volgen of gewoon eens een paar losse lessen mee kon doen / kijken i.p.v. ineens een jaar vooruit betalen. Want ik zie het ook zo gebeuren dat het gewoon echt helemaal niks voor mij is.

Jasper, je denkt teveel.

Als je nu eens gewoon jezelf accepteert als je bent?
Zou dat ms iets zijn?
We zijn niet allemaal eender, gelukkig maar toch?

Betreft je monotone stem, probeer eens een dokumantaire of het nieuws na te praten! Met een gekke stem ofzo, dan wordt het vanzelf leuk. Wat ook kan is gewoon lekker lomp voor de spiegel doen.
Doen dus!

quote:

Op vrijdag 20 april 2007 19:06 schreef jasper85 het volgende:

[..]

Zo'n reactie vind ik te simpel. Misschien heb jij het probleem niet en kun je je moeilijk indenken hoe ik me voel. Ik ben erg blij met wie ik ben. Mijn belemmering is dat ik niet goed aan anderen kan laten zien wie ik ben.

dat zien ze toch als jij gewoon jezelf bent, schat.

jij bent dus gewoon stil in gezelschap van meer dan jij + 1.
dat stille, zgn saaie (maar dat etiket plak je zelf op) ben jij toch ook?
of ben je nooit je zelf als je met andere bent?
als je blij bent met jezelf, en anderen , volgens jou, niet, wanneer je compleet jezelf bent, dan is het toch gewoon jammer?

ja, sorry, het zal wel te simpel klinken, maar ms is het gewoon zo simpel.

en wat nu als ik een psycholoog ben ...