Hoe denk je dat ik me voel. Ik had het lef gehad om voor te stellen een en ander op schrift te stellen, voor het geval er iets gebeurt met mijn ouders, of andersom met mijn zus en zwager. Maar daarvan raakte mijn arme zusje zo overstuur alsof wij allemaal geen vertrouwen in haar hadden. Ze weigert ook maar iets te tekenen.quote:Op zondag 15 april 2007 10:59 schreef Larissa het volgende:
Die tweede hypotheek kan toch alsnog wel.... ja, ik kan daar echt niet tegen hoor. Beetje misbruik maken van de goedheid van je ouders..
Was dus appeltje voor de dorst. Ik heb ook de indruk dat mijn zus het liever niet aan ons (zussen) terug wil geven. Ik denk dan ook dat het sneller bij mijn ouders terug komt als er wel iets op papier staat, zodat die het nog op kunnen maken. En dat is dan ook precies de bedoeling van mij en mijn andere zus.quote:Op zondag 15 april 2007 11:16 schreef Larissa het volgende:
Maar indirect maken ze ook nog eens de erfenis van je ouders op. Of als het daar niet voor bedoeld was hun appeltje voor de dorst voor zichzelf.
En zo hoort dat ook.quote:Ik heb een paar jaar terug wel eens geld van mijn ouders gehad als schenking. Nou, ik hoef het niet eens aan mijn zus te vragen om zeker te weten dat ze tot de cent hetzelfde gekregen zal hebben.
Ik heb gelukkig nog nooit iets hoeven te lenen. Wij hebben ook verbouwd, maar zijn daarvoor naar de bank gegaan, mijn oudste zus ook. Als ik iets wil, spaar ik daarvoor!quote:En jaren terug heb ik eens een lening van mijn ouders gehad en toen moest ik wel iets tekenen (voor het geval er iets met ze zou gebeuren en dat het dan niet eerlijk zou zijn tegenover mijn zus). Dat heb ik ze ook tot op de cent terug betaald. Ik zou het niet in mijn hoofd halen een lening niet terug te betalen. Het is toch zeker mijn geld niet??
Kortom, het rommelt niet alleen tussen jou en je zus maar ook tussen je zus en je ouders, EN tussen jou en je ouders. Dat is diep treurig maar dan valt er (voor mij althans) geen zinnig woord meer over te zeggen. Dit is veel groter dan een videocamera alleen. Zoek bemiddeling van buitenaf, of verbreek de contacten of, als het nou allemaal ook weer zo heel erg niet is, accepteer dat het rommelt en zal blijven rommelen.quote:Op zondag 15 april 2007 11:11 schreef Gia het volgende:
En nee, mijn ouders willen dus ook niet bemiddelen met die camera. Ze vinden dat dat tussen mij en mijn zus is. Als het andersom was geweest, hadden ze mij allang gesommeerd het terug te geven.
Mijn ouders boden het toen zelf aan zodat ik geen rente hoefde te betalen. Zij liepen misschien wel rente mis maar volgens mij heeft mijn vader het ergens in zijn belasting verwerkt.quote:Op zondag 15 april 2007 11:31 schreef Gia het volgende:
Ik heb gelukkig nog nooit iets hoeven te lenen. Wij hebben ook verbouwd, maar zijn daarvoor naar de bank gegaan, mijn oudste zus ook. Als ik iets wil, spaar ik daarvoor!
Mochten wij ooit in de financiele problemen komen en geld moeten lenen, van bijv. mijn schoonouders, dan zou ik het heel normaal vinden als dit op papier werd gezet.
Prima, maar als het gaat om mensen van een dag, en er zijn meerdere erfgenamen, dan hoort zoiets wel op papier te staan.quote:Op zondag 15 april 2007 11:52 schreef Larissa het volgende:
[..]
Mijn ouders boden het toen zelf aan zodat ik geen rente hoefde te betalen. Zij liepen misschien wel rente mis maar volgens mij heeft mijn vader het ergens in zijn belasting verwerkt.
Ik heb zonder problemen een friteuse aan mijn ouders geleend, omdat wij die niet gebruiken. Mocht ik die nodig hebben, dan is daar geen probleem over. Is ie op een gegeven moment overleden, dan is daar ook geen probleem over.quote:Op zondag 15 april 2007 12:38 schreef DumDaDum het volgende:
Hoeii, tvp. Goed verhaal, lekker lang...
TS, zo te lezen heeft jouw hele familie -inclusief jijzelf- nog iets in te halen qua normen-en-waarden-dingetjes. Zou fijn zijn als jij die lijn eens niet doorzet. Maar op de een of andere manier zie ik dit niet zo zitten.
Die communie is in zoverre van belang dat ik, zou ik één van die kinderen met die camera zien, ik die uit hun handen zou trekken en daarmee het hele feest zou verstoren en ik dat mijn nichtje echt niet aan wil doen. Dus kan ik beter niet gaan. Daarmee speelt natuurlijk die andere kwestie.quote:In principe heb je in de camera-kwestie gewoon gelijk. Vraag is alleen, ga je dat gelijk ook halen?
Uit je reacties blijkt al dat je argumentatie zwak is cq. je legt allemaal vreemde en oneigenlijke verbanden. Hou daar eens mee op, is gewoon schadelijk voor je positie.
Niet bv. een *mogelijke* reden of aanleiding om de camera eventueel zelf / voor je kids te gaan gebruiken als argument gebruiken in de discussie. Of de communie naar voren schuiven; wat heeft dat met het wel / niet teruggeven te maken??
Zogauw er sprake is van een erfenis, zijn mijn ouders overleden. Mijn zusje boeit het dan echt niet meer of ze al dan niet contact heeft met mij of mijn andere zus en zal de hele lening ontkennen.quote:En die lening is iets tussen je ouders en jouw zus; gaat jou nu ook niets aan. Eventuele conclusies wanneer de erfenis verdeeld gaat worden (btw, post dat verhaal ook ff als het zover is ) zijn voor rekening van je ouders. Die zijn m.i. niet clean in dit hele gebeuren...
never.quote:Mijn alternatief, behandel de feiten. Punt een, zowel jij als je zus weten drommels goed dat het echt jouw camera is. Ook mag je concluderen dat je hem niet vanzelf terugkrijgt
Door ad-hoc druk op de situatie te zetten los je e.e.a. ook niet op, dat is dus punt twee.
Nu kan je twee kanten op, doorzetten en via de formele weg hopelijk (ws niet!) je recht halen, ongeacht de consequenties, of rechtsomkeert en een gebaar maken, zoals eerder al is omschreven. Geef gewoon symbolisch het bonnetje, begeleid met een mooi schrijven, zodat je moreel je gelijk haalt.
Lieve Gia, ik snap het wel hoor, maar maak je niet té boos, je ouders zijn volwassen mensen en maken hun eigen keuzes, hoe dom die ook zijn. Ik heb de indruk dat je ze er wel op hebt gewezen en dat wordt weggewuifd, toch? Dan kan je er gewoon niks aan doen. Zorg er alleen voor dat ze jouw gezin niet ook nog -eventueel via je ouders- kaalplukt. Dat is het enige dat je kan doen. Je ouders lijken blind voor haar fouten en haar ook nog eens voor te trekken (want zij krijgt als enige dochter sieraden), als zij er dan voor kiezen in armoede te leven, so be it.quote:Op zondag 15 april 2007 23:54 schreef Gia het volgende:
En ja ik ben boos.
Ik verbaas me altijd over mensen die zulke relaties met familie hebbenquote:Op donderdag 12 april 2007 12:02 schreef Gia het volgende:
[..]
t Is een videocamera die nieuw 1200 gulden heeft gekost.
't Gaat om mijn zus, die leende het ding ruim 10 jaar geleden, omdat ze naar Canada gingen.
Wij gebruikten hem toen eigenlijk nauwelijks, dus was dat geen probleem.
Echter is hij nooit teruggegeven.
In die tijd waren wij bezig met een zaak tegen het ziekenhuis (medische fout), dus daar ook niet zo mee bezig.
Na al die jaren wist ik niet meer waar ie was. Heb bij verschillende mensen navraag gedaan, maar helaas.
Tot ik laatst mijn neefje van 8 jaar er mee rond zag lopen. Ter plekke afpakken doe je dan ook niet.
Enkele weken later mijn zwager ernaar gevraagd, beweert die doodleuk dat wij dat ding aan hun GEGEVEN hadden. Op dat moment was die camera 2 jaar oud!!
Zwager reageerde nogal laconiek: Oh, dat komt dan wel een keer.
Nu twee maanden laten, nog geen camera. Heb verschillende keren geprobeerd te bellen, krijg ik een van de kinderen, maar mijn zus belt niet terug. Eergisteren maar een mailtje gestuurd, geen antwoord.
Ik ben bang dat als ik er heen rijdt, ze gewoon zeggen dat ze hem nog nodig hebben, en dus niet terug geven. Overigens vind ik ook dat zij hem terug moeten komen brengen.
En het is dus niet zozeer dat ik hem nu nodig heb, maar ik vind het van de zotte dat een kind van 8 ermee loopt te spelen. Je hoort zoiets gewoon terug te geven.
Dus, ja, dan ben ik maar een zeikerd, maar ik wil hem gewoon NU terug.
Punt is dat ik er van mijn vader niets meer over mag zeggen. Mijn ouders hebben op mijn aanraden aan mijn zus voorgesteld om dit op papier te zetten. Nu vermoed ik dat ze dit hebben gedaan op een manier van "Gia en andere zus willen het op papier hebben staan, voor het geval wij overlijden en jij dan alles hebt." Zusje is toen, volgens mijn moeder, gruwelijk overstuur geraakt, omdat wij haar niet vertrouwen.quote:Op maandag 16 april 2007 02:25 schreef klara12 het volgende:
Gia, en dit verhaal hierboven zou ik, als ik jou was, eens gezellig aan zus vertellen. Met zwager erbij. Zelf zorgen dat je emoties er vanaf zijn. Het verhaal zo zakelijk mogelijk vertellen. Alle emoties bij jou weg laten. Gewoon feitelijkheden en dan maar zien wat je zus en zwager er mee doen. Maar dan heb jij wel vertelt wat jij er van vindt.
Wel als ze de erfenis van zus en zwager aanvaarden.quote:Op maandag 16 april 2007 12:21 schreef Gia het volgende:
Ik heb ook de andere kant belicht, namelijk als er iets met mijn zus en zwager zou gebeuren. Dan zijn hun kinderen, er is ook een volwassen zoon uit een eerder huwelijk, niet verplicht om ook nog maar iets terug te betalen.
Mijn andere zus heeft ook een dochter, die zal ook wel wat krijgen. Daarbij geef ik niks om sieraden, dus dat boeit me eigenlijk niet eens zo. Ik heb alleen zonen en die zitten ook niet te wachten op een pinkringetje. (Die sieraden zullen alles bij elkaar misschien 1000 euro waard zijn, daar ga ik niet over zeuren)quote:Op maandag 16 april 2007 10:42 schreef miss_dynastie het volgende:
[..]
Lieve Gia, ik snap het wel hoor, maar maak je niet té boos, je ouders zijn volwassen mensen en maken hun eigen keuzes, hoe dom die ook zijn. Ik heb de indruk dat je ze er wel op hebt gewezen en dat wordt weggewuifd, toch? Dan kan je er gewoon niks aan doen. Zorg er alleen voor dat ze jouw gezin niet ook nog -eventueel via je ouders- kaalplukt. Dat is het enige dat je kan doen. Je ouders lijken blind voor haar fouten en haar ook nog eens voor te trekken (want zij krijgt als enige dochter sieraden), als zij er dan voor kiezen in armoede te leven, so be it.
Sure!! Lees anders gewoon eerst het hele topic, hoef ik niet in herhaling te vallen. Wij waren destijds druk bezig met een zaak tegen het ziekenhuis. Kwestie van medisch foutje met invaliditeit tot gevolg.quote:Op maandag 16 april 2007 12:42 schreef Goofup het volgende:
als ik het zo hoor is de videocamera niet het probleem, maar de relatie onderling. Ik vind het persoonlijk nogal zwak eigenlijk, dat je dat ding uitleend en het bestaan ervan al vergeten bent.
Als je het aparaat later in de handen van haar kind ziet, wil je dat ding niet terug om hem te gebruiken, maar omdat je het haar kind niet gunt!
Nogmaals, ik leen wel meer uit, maar anderen zien dat dan niet als hun eigendom.quote:Ik weet niet of dat altijd zo gaat tussen jou en je zus en/of ouders, maar daardoor is die reactie van je ouders voor mij wel beter te begrijpen.
Laat dat ding los en misschien moest je maar eens nadenken wat je belangrijker vindt: een voorwerp wat je niet meer gebruikt en al vergeten was, of een goede verstandhouding met je familie
Daar gaat het dus ook niet om.quote:Op maandag 16 april 2007 13:03 schreef Artbij het volgende:
Verder vind ook ik het raar dat je moeilijk doet over een camera van 10 jaar oud. Het geld dat je ouders uitlenen is ook van je ouders. Daar mogen ze dus mee doen wat ze willen. Dat je zus zich niet gedraagd zoals hoort staat daar los van.
Het huis waar ze wonen is een huurhuis.quote:Op maandag 16 april 2007 13:31 schreef eriksd het volgende:
En een tweede huis kopen om te verhuren, sorry hoor, maar het lijken me geen experts in financiele zaken. Las ik nou dat ze op dit tweede huis ook een hyptheek hebben? Verkoop dat pand , ondersteun je ouders financieel, en krijg je zaakjes op orde. Niet de ondernemer uithangen als je er de middelen niet voor hebt.
(zeg dit maar tegen je zus )
Staat niet met toebehoren en al in de huiskamer, maar boven ergens.quote:Op maandag 16 april 2007 14:01 schreef Byte_Me het volgende:
ik zou die camera overigens bij de eerste gelegenheid terugstelen.
|
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |