[(Reis)verslag] Nieuw-Zeeland

Maar er doet zich al wat grappigs voor, bedacht ik vandaag: ik ben vanwege deze reis dit jaar namelijk waarschijnlijk minder dan 24 uur jarig . Dat heb ik nog nooit meegemaakt en de kans dat dit in mijn leven nog een keer gebeurt is ook niet zo groot.
Ik vertrek op de 15e en dan vlieg ik in de westelijke richting. Het wordt gedurende mijn reis de 16e. Dan kom ik bij de datumgrens en dan wordt het opeens de 17e (verjaardag). Maar het is dan geen twaalf uur 's-nachts, maar ik denk rond een uur of 3 of iets dergelijks. Dus ik ben dan misschien maar een uurtje of 24-3=21 jarig. Wel apart en ik denk dat ik dat niet nog een keer mee ga maken in mijn leven.
Het is natuurlijk wel een oplossing voor mensen die liever niet jarig zijn: ga met een boot bij de datumgrens liggen en kruis de grens als je jarig wordt . Dan hoef je de rest van je leven niet/nauwelijks meer jarig te zijn. Nadeel: op een boot op zee is waarschijnlijk niet veel te beleven.

quote:

---

Op maandag 9 december 2002 22:39 schreef Ccarrella het volgende:
Hey leuk! Ik begin eind december met mijn rondreis door Nieuw Zeeland. Op 20 december is mijn laatste werkdag (ik werk als ambtenaar in Wellington, de hoofdstad van Nieuw Zeeland). Dan heb ik nog een paar dagen om mijn rugzak te pakken en afscheid te nemen. Op 1e kerstdag neem ik de ferry naar het zuid eilander. Tussen kerst en nieuw wil ik de (4-daagse) Queen Charlotte track lopen. Met oud en nieuw zit ik waarschijnlijk in Nelson. En 2 januari ga ik een paar dagen kanoen in Abel Tasman national park. Voor daarna heb ik nog niets geregeld, maar ik wil goed de tijd nemen voor het zuider eiland en graag een aantal tramps doen.

Wat zijn jou plannen? Zuider en Noorder eiland? Wat wil je doen? Hoe lang blijf je?

(Ik heb overigens voor ik naar NZ vertrok een topic hierover geopend, waarin mede fokkers me tips hebben gegeven wat te doen in NZ. Check de zoek functie.)

---

Ik denk dat ik snel met het vliegtuig oversteek naar het Zuidereiland, daar een rondje maak (langs westkant naar beneden, Queenstown, eventueel Dunedin en langs de oostkant omhoog, via Christchurch, Kaikoura) en vervolgens terugreis naar Auckland. Tenslotte zou ik nog even naar het hogere noorden (Ninety mile beach/Cape Reinga/Bay of Islands) kunnen gaan. Dat hangt van de tijd die ik verbruikt heb af.
Zeker wil ik minstens een van de twee gletsjers (Franz Josef/Fox Glacier) gaan bekijken. Verder zijn mijn plannen nog niet zo vast omlijnd. Ik heb nog 30 uur in het vliegtuig om mijn Lonely Planet een beetje te "bestuderen". De FOK!-topics heb ik ook gelezen, die bevatten ook leuke informatie.

18-12-2002 - ca. 15.00u.
Auckland is een grote stad en ik heb geen zin om er lang te blijven (ik ga liever wat meer wandelen (trampen) ), dus heb ik maar meteen een buspas gekocht (Magic-Bus, ik wil wat anders dan Kiwi-Experience), waarmee ik het volgende rondje ga maken: http://www.magicbus.co.nz/content/plugins/custom_passes/images/details/4_lg.gif
Vandaag even bij Kathmandu (Outdoor winkel) gekeken en een (eerste?) thermo-shirtje gekocht. Ik denk dat ik er nog wel een paar bijkoop. Ze zijn hier niet erg duur, zo'n kans krijg ik als ik terug ben in Nederland niet meer. Verder nog een stel thermische wanten gekocht. Kan ik eindelijk die oude weggooien.
Verder niet het plan om vandaag nog iets bijzonders te gaan doen. Nog een beetje uitrusten van de reis en een beetje van de Jet-lag bijkomen.

19-12-02
Reisdag naar Rotorua. Ik werd opgepikt bij de City YHA. We zijn even naar Mount Eden gereden en hebben er een kijkje genomen. Het levert een leuk uitzicht over Auckland op. Vervolgens zijn we verder gereden met een korte "coffee-break" in Rangiriri. Daarna heb ik gloeiwormen bekeken in de Waitomo Caves. In een bootje kun je de grot in varen en dan kun je de gloeiwormen bekijken. Vervolgens heb ik nog even in het Waitomo Cave Museum gekeken. Daarna zijn we doorgereden naar Roturua, waar ik in het Hot Rock hostel overnacht. Dat hostel heb ik samen met een busgenote (Julia) uitgezocht, mede omdat er een zwembad is. Het hostel huisvest ook mensen van kiwi-experience. Het was een beetje rumoerig afgelopen nacht, maar daar slaap ik toch altijd gemakkelijk doorheen.

20-12-02 - ca. 16.45
Opgestaan en samen met Julia met de Magic-Bus meegereden tot aan Wai-o-tapu - Thermal Wonderland. Eerst heb ik de Lady Knox Geiser bekeken. Deze is erg toeristisch: normaal heeft deze geiser een cylus van 1x "geiseren" in de 24-48 uur. Maar ze gooien er gewoon wat zeep in om de oppervlaktespanning van het water te verlagen. Dan gaat de geiser een paar minuutjes later spuiten. Leuk om te zien . Vervolgens heb ik rondgekeken in andere delen van het Thermal Wonderland. Er zijn allemaal kraters met pruttelende gaten, mooie rode en groene kleuren, enz. Na uitgekeken te zijn ben ik teruggegaan naar Rotorua.
Gisteren had ik met Julia al het plan gemaakt om het Tongariro Northern Circuit te gaan wandelen. Heb ik erg veel zin in. We hebben net een paar kaarten van het Tongariro National Park gekocht, zodat we de route even goed kunnen bekijken. Morgen reis ik door naar Turangi, waar we dan wat voorbereidingen moeten doen om te gaan wandelen. Ik heb echt zin om drie dagen te gaan "trampen". Dat is toch een van de redenen dat ik graag naar Nieuw Zeeland wilde gaan.

quote:

---

Op woensdag 18 december 2002 05:48 schreef Ccarrella het volgende:
Welcome in NZ!

Tip voor Auckland: ga lunchen in Ponsonby en neem de ferry naar dat eilandje daar bij de haven.
Tip voor Wellington: blijf er niet te lang! Te Papa is leuk maar dan heb je het wel gehad.

Wat doe je met kerstavond? Weet je al waar je dan bent?

---

ik weet het nog niet precies. Ik ga de Tongariro Northeren circuit trampen, als het weer dat toelaat. Dus dan ben ik van 22-24 december (of iets later als het weer me in de wielen rijdt) aan het trampen, dus 's-avonds op 24 december terug in Turangi. Daarna nog even kijken of ik in Turangi nog iets wil doen. Anders voor ca. 2 nachten door naar Wellington (Te Papa bekijken). De kans dat ik redelijk snel in Nelson zit is aanwezig. Vanuit Nelson ga ik denk ik de Abel Tasman Coastal Track lopen. Maar dat is nog erg ver weg.
Jij bent uitgewerkt vandaag, zie ik. Veel plezier met je vakantie. Anders stuur ik je wel even een mailtje, dan ken je mijn reis-email-adres.

Even uitgerust in het hostel en daarna ben ik in Rotorua gaan eten. Eenvoudig vandaag: een pizza bij de Pizza Hut, het smaakte net zoals in Nederland. Vervolgens hebben Julia en ik inkopen gedaan voor het Tongariro Northern Circuit (Bij de 24 uur geopende Countdown supermarkt). Daarna terug naar het hostel, waar ik even lekker gezwommen heb (ik had dit hostel gekozen omdat er een zwembad is. )

21-12-2002

's-ochtens met de bus naar Turangi vertrokken. Eerst even wat Californian Red Wood bekeken (importbomen uit Amerika), daarna voor een tweede keer naar Wai-o-tapu. Weer bij de Lady Knox Geiser gekeken. Het was precies hetzelfde als de dag ervoor... . Bij het Thermal Village gewacht tot de Magic-Bus weer verder ging. Daarna ging het richting Taupo. Er was een tussenstop bij "Crazy Cats Adventure Park". Dit vond ik echt een commerciele Magic-Bus stop. Er was de mogelijkheid om aan een touwtje te slingeren en wat op een quad te rijden. Ik heb rustig een beetje de rest van mijn route zitten plannen. In Taupo een uurtje rondgekeken en wat inkopen gedaan. Vervolgens verder naar Tuangi, waar ik verblijf in Extreme Backpackers. Ik vind het een leuk hostel. Ik voelde me er als snel thuis, altijd een goed teken. 's-Avonds ben ik om 19.00u. naar een door Magic-Bus georganiseerde barbecue bij Club Habitat (een ander Hostel in Turangi) geweest. Het eten smaakte goed. Ze hebben duidelijk ervaring met het organiseren van dit soort dingen. 's-Avonds heb ik verder mijn rugzak uitgeruimd en alleen het hoogst nodige ingepakt omdat ik de komende drie dagen het Northern Cicuit ga wandelen (een van Nieuw-Zeelands Great Walks).

22-12-2002 Mangetepopo parkeerplaats - Ketetahi Hut

Ik was erg vroeg wakker, ik weet eigenlijk niet waarom. Om 7.30u. werd ik opgepikt door Alpine Scenic Tours, de busmaatschappij de me naar de start van het Northern Circuit, de parkeerplaats van Mangetepopo, gaat brengen. Na aankomst op de parkeerplaats heb ik samen met Julia ontbeten. Daarna zijn we gaan wandelen. Deze wandeldag komt voor het grootste deel overeen met de route van de Tongariro Crossing. Het weer was erg goed: volgens mij was het een ideale dag om de Crossing te lopen. Na een aantal uren wandelen kwam ik aan bij de Emerald lakes. DIt zijn drie meren met een groen-achtig water. De zon stond er goed op. Het zag er werkelijk heel mooi uit. Ik heb op deze dag voor mijn doen erg veel foto's genomen. Mijn hand zat erg los op het knopje van mijn fototoestel. En dat is erg ongewoon voor mij. Dus foto's volgen (als ik thuis ben. Ik ben niet van plan om tijdens mijn reis al te gaan ontwikkelen. Ik heb geen zin om de foto's afgedrukt mee te gaan dragen.).
Vervolgens ben ik doorgelopen naar het Blue lake, dat ook erg mooi was. Daarna ben ik verder gegaan naar de overnachtingsplaats, de Ketetahi hut. Deze hut ligt zo, dat je een mooi uitzicht hebt over Lake Rotoaira. Dat uitzicht heb ik dan ook een tijdje zitten bewonderen.
Vervolgens heb ik drie pakjes zeer-snel-klaar-noodles naar binnengewerkt en toen vas het om 22.00 u. Toch echt tijd om te gaan slapen. Het plan is om morgen vroeg op te staan.

23-12-2002 Ketetahi Hut - Waihohonu Hut

Ik was dus al om 5.30u. wakker... Opgestaan om 5.45, even ontbeten en snel weer aan de wandel. Al om een uurtje of half acht stond ik weer aan het Blue Lake. Het zag er echt erg mooi uit: de zon stond er namelijk pal in. De spiegeling was echt mooi, maar het was wel zo scherp, dat ik er zonder zonnebril niet naar kon kijken. Een voordeel van het wandelen van het Northern Circuit in plaats van alleen de Tongariro Crossing is dat je op de dagen dat je in de hutten overnacht op zo'n tijdstip op kan staan, dat je (bijna) geen andere mensen ziet als je aan het wandelen bent.
Vervolgens zijn we via de Oturere Hut doorgelopen naar de Waihohonu Hut. Het was behoorlijk windering, zeker boven op de berg en ik was dan ook erg blij dat ik een goede uitrusting had. Je hebt tijdens deze tocht zeker een (hele) goede regenjas nodig en een goed stel wanten. Tijdens dit stuk van de route kom je door een heel groot lavaveld. Het ziet er wederom mooi uit met al die stenen. Ik ben benieuwd hoe mijn foto's eruit gaan zien. Ik heb er ook deze dag voor mijn doen weer veel genomen.
Bij aankomst in de Waihohonu Hut heb ik maar even een uitje geknapt. Het was een redelijk lange dag vandaag.
's-Avonds sprak ik nog even met een Deen en die liet van zijn digitale camera een foto zien van hoe de Tongariro Crossing er deze dag uit had gezien. In mijn ogen: erg mistig. Ik heb geluk gehad, dat het weer gisteren goed was. Vandaag had ik zeker niet zoveel gezien. Mazzel dus .

24-12-2002 Waihohonu Hut - Whakapapa

Over deze dag is duidelijk minder te vertellen: het weer was guur en er was, op het eerste uur van de tocht na, weinig te zien (van horen zeggen hoorde ik dat ook de Tongariro Crossing erg mistig was). Wel heb ik nog drie foto's gemaakt van een regenboog. Ze zouden wel eens erg mooi kunnen worden. Ik ben benieuwd als ik thuis kom...
Om ongeveer 1.15u. was ik bij het bezoekerscentrum van Whakapapa. Daar heb ik even mijn redelijk natte schoenen verwisseld voor mijn sandalen. Daarna heb ik nog even in dit bezoekerscentrum gekeken, totdat de shuttle-bus me om 17.00 u. weer terug naar mijn hostel zou brengen. Daar kwam ik dan om een uurtje of zes moe en voldaan aan.
's-Avonds mijn wandelsokken en andere zaken even in de wasmachine gedaan. Dat was wel nodig na drie dagen wandelen. Even een lekkere salade gemaakt en een grote lap vlees gegeten. Ik heb de afgelopen drie dagen wel het lekkere eten gemist. Dat krijg je nu eenmaal als je zelf alles mee moet dragen en je in redelijk karige, maar overigens zeer goede, hutten (alleen matrassen+gasfornuizen+water) overnacht.
Ik besef toch niet echt dat het kerstavond is. Er is in het hostel wel Kerstmiscake, maar verder heb ik niet echt een "Kerstgevoel". Het is niet anders. Ik vind ook dat de bomen er met die lampjes in het volle daglicht wel apart uitzien... daar moet je wel even aan wennen.
Ik heb daarna nog even wat gepraat met een aantal mensen in het Hostel. Zo hoor je weer eens een aantal (interessante?) verhalen. Daarna om een uurtje of 12 gaan slapen.

---
Noot:
Ik liep (een deel van) het Northern Circuit in 3 dagen. Maar het kan ook in twee dagen als je niet in de Ketetahi Hut overnacht en redelijk grote afstanden aankan. Als ik erg weinig tijd zou hebben zou ik de eerste dag kiezen uit twee opties:
- Mangetepopo Car Park - Oturere Hut of
- Mengetepopa Car Park - Waihohonu Hut.
Vervolgens kan je de volgende dag doorlopen naar Whakapapa.
Je mist zo het uitzicht bij de Ketetahi Hut, maar als het weer iets minder goed is (volgens mij had ik de eerste dag erg goed weer), zul je er niet veel aan missen, denk ik...

25-12-2002 1e Kerstdag - ca. 18.00 u.

Uitgeslapen tot 9.30u. Lekker gedoucht en ontbeten. Vervolgens heb ik het thuisfront even gebeld, omdat het daar nu natuurlijk Kerstavond is. En er was heel, heel goed nieuws: als ik thuiskom heb ik namelijk een nieuwe woning. Een drie-kamerflat nog wel. Op ongeveer 250 m. afstand van mijn werk nog wel. Blij.
Ik besluit om er verder een rustdag van te maken: een beetje de was laten drogen (erg moeilijk Zeker als het tussendoor een beetje regent ) en een beetje aan mijn verslaglegging werken, telefoonkaartje kopen en aanverwante zaken.() Morgen ga ik in iedergeval door naar Wellington. Ik heb daar nog geen accommodatie geregeld, dus ik hoop dat het gaat lukken... Vandaag lukt het in iedergeval niet. De meeste hostels maken geen "Bookings" op 1e Kerstdag... Ik zie het morgen wel. Maar het zou wel eens lastig kunnen worden. Hetzelfde geldt voor een geschikte plaats voor nieuwjaar. In geval van nood koop ik gewoon een tentje van een NZ$ of 100,-. Ik heb er toch wel een beetje spijt van dat ik mijn tent thuis heb gelaten , maar ja, dat kun je nooit echt voorzien...

quote:

---

Op vrijdag 20 december 2002 10:36 schreef Liejannuh het volgende:
Hot Rock in Rotrua?! Niet het hostel met de onwijs dikke matrassen??? Aan Hot Rock heb ik niet van die hele goede herinneringen! Misschien dat het scheelt dat ik met een paar Engelse meiden op de kamer zat die eigenlijk helemaal niet van backpacken hielden!

Maar het hele Northern Circuit... Die wil ik dus ook nog wel een keertje helemaal lopen! Ontzettend mooi daar!
* Liejannuh is jaloers!!

Owja, je moet de groeten hebben van je collega's. Die vragen nu iedere dag bij het koffie automaat of ik nog iets van Kees heb gehoord. Ik begin dan meestal een beetje vaag te kijken, want er zitten nogal wat Kezen op de afdeling natuurlijk, maar vervolgens vinden ze het wel onwijs tof dat je verhaaltjes post!

Loopze!! En je weet het, als je loopt heb je zeker 100 gram chocolade per dag nodig. Ik kan Caburry errug aanraden!

---

Ik heb op een klein stukje na het hele rondje dat als Northern Circuit bekend staat gelopen, ja. Erg geslaagd.

Doe mijn/jou collega's de groeten terug!

Ennuh, ik had geen chocolade, maar muesli-repen. Die vind ik ook altijd erg OK! In NL ook heel goedkoop te halen bij de ALDI.

En na het typen van mijn vorig post was het tijd om te gaan eten: macaroni. Tijdens het eten heb ik even gepraat met twee Engelsen, die toevallig allebei een ambachtelijk beroep hadden: edelsmid en meubelmaker. Daarna vroeg naar bed. Ik merk wel dat het Northern Circuit tamelijk zwaar was...

26-12-2002

Om ca. 7.00 opgestaan. Ontbeten en toen naar Club Habitat (een ander hostel) gelopen om door een Magic Bus te worden opgepikt. Via Taihape, Bulls en Levin ben ik toen naar Wellington gereden. Het was bewolkt en winderig. Met de bus ben ik vervolgens even naar de top van Mount Victoria gereden. Vervolgens ben ik gedropt bij Wellington Downtown Backpackers (gedag gezegd tegen Julia, waar ik toch een week samen mee heb gereisd). Daar eerst even ingecheckt... en toen pas gevraagd of er nog een plaats op de Ferry (Interislander) naar Picton vrij was. Dat had ik beter eerder kunnen doen... Want zoals mij reeds lang vantevoren verteld was, is het in de zomer zoms lastig om een plaats op de ferry te boeken. Er was op korte termijn alleen nog plaats voor 27-12 om 01.30u. en 28-12 om 01.30 u. Ik besefte, dat ik op mijn terugweg ook weer door Wellington kom. Dan kan ik daar als ik zin heb altijd nog twee nachten blijven. Dus vroeg ik of ik weer uit kon checken en voor de ferry van 27-12 01.30u. kon kiezen. Dat was gelukkig geen probleem. Even een paar dollar bijbetaald en ik had een ticket.
Vervolgens ben ik even de stad ingegaan. Bij The Warehouse heb ik een 2-persoons, enkeldaks Hiker Tent gekocht voor NZ$ 29,95. Ik verwacht er niet veel van, maar in geval van nood kan ik nu ook kamperen.
Toen ben ik teruggelopen richting Wellington Downtown Backpackers, via de Burger King. Ik had een keer zin in iets bekends. Een ander probleem was dat een groot aantal voordelige takeaways/restaurants in verband met de Kerstdagen toch gesloten was. In het Hostel kwam ik al snel een eerste lotgenoot tegen. Een Zweedse die ook met de 27-12 01.30u. ferry naar Picton ging. Met haar heb ik even fijn zitten praten en wat koffie gedronken. Dit zijn altijd leuke momenten in een vakantie vind ik. Lekker ongepland en lekker rommelig.

27-12-2002

Om 12.30 zijn we naar het centraal station gelopen, waar om 12.55 een shuttle-bus naar de ferry zou moeten komen. Die kwam echter pas om 01.15. Toen moesten we heel snel onze tassen inleveren en moesten we via het autodek de ferry op. Zodra we aan boord kwamen, vertrok hij al, precies op tijd. Ik had er toch een beetje james-bond-achtig gevoel bij.
Op de ferry heb ik een beetje liggen slapen. Zo nu en dan heb ik een beetje op het dek gekeken. Er stond een mooie, redelijk volle maan, maar er was natuurlijk niet veel te zien. Ik neem me voor om op de terugweg, ik denk zo rond 18 januari 2003, wel op tijd te reserveren, zodat ik dan wel iets zal zien. Of ik ga op stand-by en wacht overdag of er lege plekken zijn.
Bij aankomst in Picton werd een groot gedeelte van de aankomsthal gebruikt als een NZ$ 0,- hostel met een heel grote dormitory. Ik denk dat er wel 50 mensen lagen die hun slaapzak hadden uitgerold (ik ook). Na een uurtje of 4 geslapen te hebben ben ik op zoek gegaan naar een hostel. Ik kwam terecht bij Atlantis backpackers, in een 32 bed dorm. The Villa, die ik de dag vantevoren ook nog gebeld had, had no vancancy (dit schijnt een leuk hostel te zijn, maar ja, als hij vol zit, dan kun je er ook weinig aan doen. Wat wel jammer was, was dat ze s-Middag om 3 uur wel plaats hadden. . Ik had dus even moeten wachten, misschien.)
Ik was toch wel een beetje moe van de nachtelijke overtocht. Ik heb een beetje gewinkeld in Picton en aan het eind van de Queen Charlotte Sound gezeten. Een relaxt dagje verder dus. s-Avonds ben ik nog even met een Duitse en nog een paar andere Duitsers in de Toot n Whistle Inn een wat gaan drinken, waarna het toch echt tijd was om naar bed te gaan.

28-12-2002 ca. 18.00u.

Om ca. 8.30u. opgestaan, tas ingepakt, gebruik gemaakt van het gratis ontbijt van het hostel en vervolgens wat door de stad gelopen. Net als gisteren heb ik weer een tijdje een het eind van de Queen Charlotte Sound gezeten. Om 13.00u. was het tijd om met de bus naar Nelson te gaan. Daar ben ik om 15.30 aangekomen. Gisteren had ik al besloten om meteen door te gaan naar Motueka. Dus ben ik snel naar de Tourist Information gegaan om een plaats op de bus van 20.05u. naar Motueka te boeken. Ik ben snel nog even naar The Warehouse gegaan om ook zon foamen slaapmatje (NZ$ 7,95) te kopen (thermarest ligt ook thuis, net als mijn tent). Nu heb ik een heel erg goedkope kampeeruitrusting. Daarna heb ik even eten gehaald voor tijdens het wandelen van de Abel Tasman Coastal Track, als die niet vol is geboekt. Maar volgens mij hebben ze daar geen boekingssysteem, dus ik denk dat ik morgen wel (kamperend, de hutten zouden wel eens vol kunnen zitten, het is toch hoogzeizoen) aan de wandel kan gaan.

Om een uurtje of zeven heb ik even snel een beef curry gegeten bij een of andere toko. Daarna ben ik bij het information centre op de Knightline-bus naar Motueka gestapt (ca. 20.05u.). Na aankomst bij het Information centre van Motueka ben ik naar het hostel (The White Elephant) gelopen, waar ik overnacht. Daar heb ik snel weer de overbodige spullen uit mijn ruzak gegooid. Na een kopje koffie was het toch echt tijd om te gaan slapen.

29-12-2002

Om ongeveer 7.00u. ben ik opgestaan. Bij de hostel-eigenaar heb ik een DOC-kampeerpas gekocht, waarmee ik twee dagen in het Abel Tasman National Park mag kamperen. Vervolgens ben ik met de bus (Abel Tasman Coach Lines) naar Marahau gegaan. Van daaruit ben ik per watertaxi verder gereisd naar Totaranui. Dat was echt een toeristisch tripje: er werd even kort gedobberd naast split apple rock, een steen die er net uitziet als een gespleten appel. Wel grappig.
Vanuit Totaranui ben ik naar Separation Point gewandeld. Ik dacht dat ik vanaf separation point wel een mooie foto zou kunnen nemen, maar dat viel tegen. Ik kon amper een mooi plaatje in beeld krijgen... Daarna ben ik via Mutton Cove naar Waiharakeke Bay gelopen, waar ik een nacht gekampeerd heb. 's-Avonds heb ik daar nog een paar Nederlanders , en een man die kanotochten begeleidt gesproken. Deze laatste gaf nog een tip voor een goede kampeerplaats: hij raadde mij die bij Tonga Quarry aan.
Tijdens de tocht had ik ook nog een half liter blik bier meegezeuld, dacht ik... Toen ik mijn tent opzette, zag ik al dat mijn oranje UNOX-muts erg nat geworden was, maar ik had niet precies door waarvan... Toen ik 's-Avonds mijn halve liter bier wilde drinken werd alles duidelijk: het blikje was lek gegaan en mijn UNOX-muts had praktisch alles geabsorbeerd. Gelukkig was niet al het bier door mijn rugzak gelopen.

30-12-2002

Om ca. 9.30u. ben ik opgestaan. Na een ontbijt van brood met een blikje Sealord tonijn in pittige hot thai chili saus heb ik alles weer ingepakt en ben ik om ca. 11.00u. weer aan de wandel gegaan. Via de Awarowa inlet ben ik naar Awarowa lodge gelopen. Daar was de mogelijkheid om een flesje cola te kopen en even mijn e-mail the checken. Vervolgens ben ik doorgelopen naar Onetahuti Beach. Hier is een erg grote kampeerplaats, waar erg veel sea-kayakers kamperen. Er stonden zeker een stuk of 25 tenten. Geen aanrader, deze kampeerplaats, vind ik. Het was er erg druk. Daarom ben ik doorgelopen naar Tonga Quarry (de aanrader van de Sea-kayak-tour-leader van gisteravond). Dit vond ik echt wel een heel erg mooie kampeerplaats. Hij ligt een meter of twee boven zeeniveau, dus als je je tent opzet, dan kijk je als je geluk hebt mooi over zee uit. Verder is hij erg rustig. Ik was er echter al om een uurtje of 4 en had zin om nog door te lopen. Dus ben ik verder gegaan naar Bark Bay. Daar heb ik een duik in zee genomen. Lekker. Het water heeft echt een mooie kleur en de temperatuur is redelijk goed. Nog steeds had ik geeen zin om mijn kamp op te slaan. Daarom besloot ik om door te lopen naar Torrent Bay. Torrent Bay is voornamelijk private property. Er staan veel vakantiehuizen. En er zijn erg veel rondrazende speedboten. Op de tweede camping die ik tegenkwam heb ik mijn kamp opgelagen (ca.19.30u.). Ik stond er alleen. Na een goed vullende maaltijd met noodles en een kopje koffie vond ik het om 22.00u. tijd om te gaan slapen. 's-Nachts ben in nog even wakker geworden. Er was een mooie sterrenhemel te zien.

31-12-2002

Om ca. 8.00u heb ik mijn slaapzak weer eens velaten. Snel ontbeten en weer aan de wandel. Deze dag vond ik echt de minste van de drie. Het pad komt nu erg dicht vbij Marahau en ik geloof dat ik de hele dag altijd wel een speedboot gehoord heb. Daarom besloot ik om snel het park uit te lopen. Ik heb de Abel Tasman Coach Line Bus van 12.30u. uit Marahau gehaald en ben weer teruggegaan naar Motueka.
Rond een uurtje of twee was ik weer terug bij de White Elephant om mijn bagage uit de opslag te halen. Toen heb ik nog even een aantal hostels in Nelson gebeld om te kijken of ze toevallig nog plek hadden. Dat wilde niet erg lukken natuurlijk, want het is vanavond oudjaar en Nelson is een erg populaire plek om oudjaar door te brengen. Dus om ongeveer 15.30u. heb ik betaald om bij The White Elephant mijn tentje op te mogen zetten. Om 16.30u. heb ik toch nog een keertje gebeld met Paradiso Backpackers. En toen was er wel plaats: een cancelation. Maar: ik moetst wel voor 19.00u. inchecken. En dat kon ik natuurlijk niet garanderen. Want er reed geen bus die mij op tijd in Nelson kon brengen. En als je gaat liften weet je ook niet zeker dat je er komt. Dus heb ik besloten om rustig het nieuwe jaar in te gaan in Mutueka.
Nadat ik mijn tent op heb gezet, ben ik Motueka ingegaan om even wat inkopen te doen. Ook was het tijd (na twee dagen noodles ) om even een lekkere vette hamburger met wat frieten te eten. .
's-Avonds ben ik rond een uurtje of 11 nog even Motueka ingegaan. Er was niet erg veel te beleven imho. Er was een karaoke bar, die er redelijk melig uitzag. En er waren een aantal bandjes in diverse kroegen. Om een uurtje of half 12 ben ik mijn tent ingekropen. Daar heb ik naar de sterren liggen kijken en heb ik naar de radio geluisterd. Kort na twaalven ben ik gaan slapen.

---
Noot:
Ik heb (een gedeelte van) de Abel Tasman Coastal Track gelopen. Ik vond dit pad erg druk (ook veel dagwandelaars), maar dat zal zeker aan het hoogseizoen liggen. Ook vind ik het erg platgetrden: er is een cafe, internet, de Coastal Track is erg breed, enz. Ik zou er niet weer drie dagen aan besteden (hoewel ik me goed vermaakt heb). Het is een ideaal park als je van zonnebaden en aan het strand liggen houd. Dan pak je je rugzak in, je loopt een uurtje of vier per dag en verder ga je een beetje zwemmen en aan het strand liggen. Het is volgens mij een ideaal park om "in rond te hangen" (zeker in de zomer), het is minder geschikt als je van een pittige rugzaktrektocht houdt. Daarvoor vond ik het Tongariro Northern Circuit veel meer geschikt. Ik denk dat kayaken in het Abel Tasman National Park wel erg leuk kan zijn, hoewel je in het hoogseizoen wel redelijk wat golven van speedboten te verwerken zal krijgen. Dus misschien beter voor het voor- en naseizoen? Ik weet het niet.

Om ca. 8.30u. ben ik opgestaan. Daarna heb ik mijn "spullen" weer eens ingepakt en ben ik naar het information centre van Mutueka gelopen. Daar heb ik meteen een kaartje gekocht om met de Abel Tasman Coachlines bus naar Nelson te gaan. Vervolgens moest ik nog even wachten en die tijd heb ik toen maar besteed met het schrijven van mijn "FOKPOST 31 december 2002 23:33" . Ook heb ik nog even geprobeerd om richting Europa te bellen, maar ik had het idee, dat half backpackend Nieuw-Zeeland dat van plan was. Er was geen verbinding te krijgen om 12.00 (NZ-tijd). Om 12.30u. had ik wel verbinding, maar dat was een beetje een-richtings-verkeer richting mijn kant. Niet erg nuttig dus als je nieuwjaarsgroeten wil doen.
Om een uurje of 1 ben ik op de bus gestapt en door het toch best wel mooie landschap naar Nelson gereden. Bij aankomst ben ik ingechekt bij Nelson Central Backpackers. Best wel een aardig hostel. Alleen een beetje zooiderig, de keuken was niet geheel proper, maar dit hostel ligt wel heel erg centraal aan Trafalgar Street. Toen heb ik snel maar even mijn telefoon opgelanden, zodat ik kon SMS-en (Ik heb een NZ-simkaart gekocht). Toen heb ik FOK/Ccarrella geSMSed om te kijken of er een zeer kleinschalige meeting in Nelson was te houden. Om ca. 16.00u. met Ccarrella en haar vriend afgesproken en een kopje koffie gedronken bij cafe Affair. Daar had ik meteen even de kans om te vertellen welke campings in het Abel Tasman National park ik wel en niet goed vond (altijd leuk om je persoonlijke mening aan anderen te vertellen)...
Daarna heb ik even wat gegeten en om ca. 19.10u. ben ik met Ccarrella en haar vriend even bij het Jazz-festival in Fairfield park wezen kijken. Echt veel muziek was er niet (1 podium) maar er waren wel een heel hoop picknickende Nieuw-Zeelanders. Om een uurtje of negen was het afegelopen. Toen heb ik Ccarrella gedag gezegd en ben ik naar mijn hostel gegaan. Daar heb ik bij wijze van 2e kans Europa gebeld om ze daar alsnog een gelukkig Nieuwjaar te wensen. En toen was het tijd om naar bed te gaan... (ca. 23.00u).

2-1-2003

Om ca. 9.00u. opgestaan. Ik had zin om weer eens rustig een dagje aan "hanging around" te doen. Het is tenslotte vakantie en geen race om zo snel mogelijk zoveel mogelijk te zien. (Hoewel, ik besef wel dat mijn tijd sneller op zal zijn dan ik nu hoop.) Ik heb een beetje langs de rivier geslenterd, een foto van de kerk van Nelson genomen en ben bij het "Centre of New-Zealand" (een heuvel bij Nelson) wezen kijken. 's-Avonds heb ik gedineerd met een bord soep en een komkommer een paprika en een tomaat. Dit om de 2 dagen vitamines die ik gemist heb terwijl ik aan het lopen was in het Abel Tasman national Park weer in te halen. Ter afsluiting van de dag heb ik een beetje in mijn Lonely Planet liggen lezen en ben ik tot de ontdekking gekomen dat ik me weer goed uitgerust voel. En toen ben ik gaan slapen.

3-1-2003

Om ca. 6.45u. wakker. Slecht geslapen. Er lagen wel 3 snurkers op de kamer, maar ja, dat is het hostelleven. Het weer is ook niet erg Nieuw-Zeelands, hoor ik van de lokale bevolking: het is veel te vochtig. Vandaar dat het waarschijnlijk ook veel warmer aanvoelt dan normaal.
Om 8.15u. heb ik bij het Nelson SBL/Intercity busstation weer de Magic-Bus genomen. Volgens de busschauffeur zijn we toen langs de plaats waar Ernest Rutherford geboren is, gereden. Dat mag je als Fysicus dus niet missen als je in Nieuw-Zeeland bent .
Vervolgens ging het verder naar Murchison. Hier een korte pauze en toen weer verder gereden langs de Buller river. Als het water in deze rivier op zijn hoogst staat, gaat er per seconde iets meer dan 12.000 m^3 door! Dat lijkt me erg veel. Gelukkig stond het water vandaag niet zo hoog. (Ik dacht te horen dat het water in Nederland de laatste dagen wel erg hoog staat... ) Vervolgens ging het verder naar Westport, weer voor een korte stop. Vanaf Westport zijn we naar cape Foulwind gereden voor een wandeling van een uurtje. Daar heb ik ook weer een Zeehondenkolonie bekeken. Er waren weer jongen, net als bij de Zeehondekolonie in Abel Tasman National Park.
Via werkelijk mooie wegen ben ik langs de kust verder gereden naar Punakaiki, de thuisplaats van de pancake rocks & blowholes. Deze heb ik natuurlijk even bekeken. Deze stenen zien er erg apart uit door hun gelaagde structuur. Het is echt net alsof er een stel pannenkoeken op elkaar ligt. Van de blowholes, waar het water erg hard uit schijnt te kunnen spuiten, heb ik niets meegekregen omdat het water te laag stond.
Daarna is de Magic-Bus doorgereden naar Greymouth. Hier heb ik ingecheckt in Noahs Ark Backpackers. Daarna ben ik naar een barbecue geweest in het Railway Hotel. Dit zal wel een redelijk standaard backpackers eetgelegenheid zijn. Voor NZ$ 3,- heb je er onbeperkt saucijzen met brood, aardappelsalade en sla. Het smaakte goed, zeker omdat ik tegen bijbetaling een hele grote T-bone steak had besteld .
Daarna ben ik met nog een aantal mensen naar het naastgelegen hotel gegaan waar in de avond een bandje op zou treden. Maar het was er nog erg rustig (alleen sound-check). Dus ben ik teruggegaan naar het hostel om mijn aantekeningen waarmee ik deze (misschien voor anderen iets te gedetailleerde ) teksten schrijf, heb bijgewerkt. (Maar iedereen kan zelf kiezen of hij/zij het leest, ik schrijf ze ook voor mezelf, dus mijn probleem is het in iedergeval niet ).
Vervolgens heb ik nog een kopje koffie en een kopje thee gedronken en ondertussen even kort gepraat met een Nieuw-Zeelandse die net terugkwam van het trampen van een 6 daagse track. Daarna gedoucht en naar bed.

4-1-03

Om 7.00u. opgestaan. Na een snel ontbijt met Just Right cornflakes o.i.d. ben ik om 8.00u. weer op de bus gestapt. Via Hokitika zijn we naar Ross gereden. Ross is een "small historic goldmining town". In 1907 werd hier de 99 oz. "Honourable Roddy" gevonden. Die is ongeveer een slordige NZ$ 4.000.000,- waarde heb ik me laten vertellen. Die had ik dus ook wel willen vinden.
Hierna zijn we doorgereden naar Franz Joseph (Hostel: Chateau Franz Joseph). Daar was ik van plan om eens flink in de buidel te tasten, maar het is me niet gelukt. Ik wilde wel een Heli-hike doen voor NZ$240,- om ook een keer mee te doen aan een echt Nieuw-Zeelands-Dure-Activiteit. Dus ik meldde me om 14.15u. bij de organiserende firma en de Hike kon volgens het weer niet doorgaan, omdat volgens de weersverwachting oppikken door de helicopter aan het eind van de hike niet mogelijk zou zijn. Er was wel een ander alternatief: "Fly in and walk out". De helicopter zou me voor NZ$ 150,- afzetten op de Franz Joseph gletsjer en dan zouden we de gletsjer afwandelen terug naar een parkeerplaats. Leek mij wel OK. Dus ging ik mijn schoenen voor de hike aantrekken. Na een kwartiertje was ik er helemaal klaar voor. Toen kregen we het bericht dat het 4 km verderop regende. En dat een helicopter in regen niet veilig kan vliegen. Dus hike afgelast. . 2 minuten later regende het in het dorpje ook.
Morgen zijn er wel heli-hikes, maar die zijn allemaal al volgeboekt. En ik had geen zin om vanmiddag alleen een half dagje op de gletsjer te lopen. Dus heb ik net een nacht bijgeboekt en ga ik morgen een "Full-Day-Hike" op de gletsjer doen. Volgens de vrouw achter de receptie is dit eigenlijk veel leuker dan een Heli-hike. Het is namelijk meer actief. Dus misschien veel beter geschikt voor iemand die van wandelen houdt, zoals ik.
Dus toen had ik opeens veel tijd over: een "vrije" middag zowaar. Tijd om even een verhaaltje te schijven zodat iedereen weer een beetje op de hoogte is.

Na het schrijven van mijn vorige verslag ben ik maar teruggegaan naar mijn hostel, waar ik van de gratis "7 p.m. soup" heb mogen genieten. Het smaakte dusdanig goed dat ik er een boterham bij heb genomen en er mijn avondeten van heb gemaakt. Daarna nog even gepraat met een Engelsman die wel een sterk verhaal had: hij was een track gaan lopen (Volgens mij de Rees-Dart Track). Op deze track was het Department of Conservation (DOC) bezig met het opnieuw bouwen van een hut. Hij was moe geworden en wilde het National Park eigenlijk verlaten, maar ja, hoe kom je er nu weg? Toevallig kwam er net een helicopter wat materiaal brengen voor die nieuwe hut en toen heeft hij voor NZ$ 50,- een lift naar Milford Sound gekregen. Dat zou ik nu ook wel willen: een leuk prijsje voor zo'n vluchtje.
Tevens heb ik een kort praatje gemaakt met een onderwijzer uit Alice Spings (Australie). Hij was vanwege de hitte daar op dit moment op vakantie gegaan naar Nieuw Zeeland. Dit schijnen meer mensen uit Alice Springs in hartje zomer te doen. En dat kan ik me volgens mij wel goed voorstellen...
En toen was het bedtijd (ca. 23.00u).

5-1-03

Om 7.15u. ben ik opgestaan en heb ik alles ingepakt voor mijn full-day hike op Franz Josef Glacier. Vervolgens ben in het dorp ingelopen en heb ik een uitrusting uitgezocht. je kunt namelijk over het algemeen niet je eigen schoenen gebruiken, omdat die over het algemeen niet stijgijzervast zullen zijn (die van mij in iedergeval niet). Na een paar redelijk goed zittende schoenen, een gore-tex jas, een stel stijgijzers, een muts, en een stel wanten in ontvangst te hebben genomen zijn we met een groep in de bus gestapt en naar de parkeerplaats onderaan de Gletsjer gereden.
Daar zijn we aan de wandel gegaan. Eerst ging de tocht door de bomen, totdat we aan het begin van de gletsjer kwamen. Daar hebben we de stijgijzers aangetrokken. Daarmee kun je inderdaad gewoon over het ijs lopen. Het viel me mee dat er eigenlijk geen verschil was met gewoon lopen over een gewoon pad. Ik vond het wandelen over het ijs een echt een aparte ervaring. Eerst gaat het redelijk eenvoudig vooruit, want er worden door verschillende gidsen met behulp van hun pikhouwelen namelijk trappetjes uitgehakt in het ijs zodat je er gemakkelijk over kan lopen. Maar iets hoger op de gletser werd het toch iets lastiger: ik ben door een paar redelijk smalle spleten gelopen waar het water langs de zijkant vanaf droop. Mijn fleece werd dus behoorlijk nat (ik had ook beter die gore-tex jas aan kunnen trekken, maar ja, dat had ik eerder moeten bedenken.) Het ijs was erg mooi blauw en de structuren van de gletsjer waren erg mooi om te zien. Na een ruime zes uur op het ijs heb ik de stijgijzers weer losgemaakt en ben ik teruggegaan naar het dorp.
Daar aangekomen besefte ik dat ik toch een behoorlijke pijn in mijn voeten had: dat zijn de gevolgen van gehuurde schoenen. Deze zitten nu eenmaal niet zo lekker als die van jezelf. ik was redelijk moet van de tocht en na gegeten en gedoucht te hebben vond ik het tijd om weer te gaan slapen.

6-1-03

Om 7.00u. opgestaan en na de gebruikelijke ochtenrituelen ben ik om 8.00u. weer op de bus gestapt. De rit ging via Fox Glacier naar lake Matheson. Dit is een bekend "reflection lake". Het een van de bekendste "panoramas" van Nieuw Zeeland. Je kunt er , als de omstandigheden goed zijn (weinig wind) reflecties van Mt Tasman en Mt Cook in zien. Ik heb er een fotootje genomen, maar de omstandigheden waren niet optimaal (te veel wind = golven = slechte tot geen reflectie).
Daarna ben ik langs Knights Point gereden, waarna we met alle mensen van de bus even voorbij Knights Point geluncht hebben aan een nagenoeg verlaten strand.
Vervolgens even een blik geworpen op Thunder Creek Falls, waarna de reis vervolgd werd via de Haast Pass. Daarna zijn we gestopt in Makarora, waar iedereen van de bus overnacht. Het is wat ze bij Magic-Bus een "Wilderness stopover" noemen. In Makarora (40 inwoners) is er namelijk niet veel: een benzinepomp, een winkeltje en verder een heel groot park waar (in de zomer) allemaal toeristen verblijven.
Na een duik in het zwembad, avondeten (BBQ georganiseerd door Magic Bus) en enkele gesprekken met mede-buspassagiers ben ik gaan slapen.

7-1-03

Om 8.00 ben ik opgestaan en om 9.00u. met de bus verder gereden. Deze dag ging het 's-ochtends via lake Wanaka en lake Hawea naar Wanaka. Na een uurtje in Wanaka rondgekeken te hebben, ben ik naar het "Puzzling World Maze", 2 km. buiten Wanaka, gegaan. Hier heeft iemand een redelijk groot, 3-dimensionaal doolhof gemaakt, waar je al lopen je weg naar vier torens moet zien te vinden. Als dat gelukt is moet je ook nog de weg terug zien te vinden om het doolhof te verlaten. Eerst was ik er een beetje sceptisch over, maar toen ik door eht doolhof rondliep was het toch wel leuk. Na een half uur had ik de "puzzel" opgelost en stond ik weer buiten het doolhof.
Een ander onderdeel van het park waren een aantal illusies, zoals een kamer die 30 graden scheef staat met een blijart erop dat maar 15 graden scheef staat, zodat het lijkt of de biljartbal omhoog rolt als je hem loslaat. Ook was er een groot aantal hologrammen. Allemaal wel grappig, maar ik vond het doolhof toch leuker.
Om 12.45u. ben ik met de bus weer verder gereden. Langs de Kawarau river en de Kawarau Bungee-jump ben ik doorgereden naar Queenstown, waar ik ben ingecheckt in Black Sheep Backpackers (een hostel van Magic-Bus concurrent Kiwi-Experience). Daar heb ik snel even een wasje gedraaid. Vervolgens ben ik even de stad ingegaan en heb ik een ticket voor een tour naar Milford Sound geboekt. Op de terugweg zal ik uitstappen in Te Anau, waar ik dan even wat wil gaan wandelen.
Na 2 biertjes met Magic-Bus "discount" bij cafe Red Rock ben ik even in het park aan het meer gaan liggen, waar ik een praatje met twee amerikaanse vrouwen heb gemaakt die ik in Franz Joseph in het hostel al was tegengekomen. Vervolgens heb ik wat takeaway eten gehaald en heb ik aan het meer mijn "diner" gegeten terwijl ik keek naar wat straattheater. 's-Avonds heb ik bij schemerdonker nog een foto van het meer proberen te nemen. Ik ben benieuwd wat het wordt...
Na teruggelopen te zijn naar het hostel heb ik nog een praatje gemaakt met de man die achter de incheck-balie van het hostel stond. Vervolgens heb ik in de keuken nog even gesproken met een aantal Kiwi-Experience reizigers. Over het algemeen zijn deze toch jonger (veelal 18,19 jaar) dan de mensen die met Magic-Bus reizen. Wat bus betreft heb ik voor mijn gevoel de goede keuze gemaakt. En toen was het weer eens tijd om te gaan slapen.

8-1-03

Om ca. 6.00u. (eigenlijk te vroeg, maar ja, lange reis voor de boeg) ben ik opgestaan voor mijn tour naar Milford Sound. Na een snel ontbijt met muesli met "powdered milk" ben ik bij het Millennium hotel door de bus opgepikt. Tijdens de rit naar Te Anau heb ik twee uur geslapen. Een nuttige besteding van mijn tijd, vond ik zelf . In Te Anau had de bus 25 minuten pauze, waarna het verder ging over de Milford Road naar Milford Sound. Een voordeel van zo'n tour boven een lijndienst is dat er een aantal fotostops worden gemaakt, zodat ik de kans had om me een echte toerist te voelen. Het weer was erg mooi: nauwelijks een wolkje aan de lucht en dus veel zon. Erg apart vond ik de Homer Tunnel, een in rots uitgehakte tunnel van 1207m. lengte.
Na aankomst in Milford Sound ben ik om 12.45u. vertrokken voor een 2.5 uur durende cruise door de Sound. De bergen en watervallen zagen er erg mooi uit en Mitres Peak ook. Het had de laatste 72 uur niet geregend, dus er waren niet erg veel watervallen te zien.
Om 15.15u. heb ik weer voet aan wal gezet en ben ik met de bus naar Te Anau gegaan. Bij aankomst heb ik ingecheckt bij Lakefront Backpackers (ca. 17.30u.) Daar ben ik direct naar DOC gegaan om te kijken of er misschien "cancelations" waren voor de Milford Track (Described by some as the finest walk in the world), een van de meest bekende "tracks" van Nieuw Zeeland. Als je dit pad in de Nieuw-Zeelandse zomer wilt wandelen, moet je over het algemeen rond juni/juli voorafgaand aan de zomer dat je wilt wandelen al reserveren.
Ik had (nog?) geen geluk. Er waren geen cancelations. Maar ik krijg wel te horen dat de cancelations op een "whitboard" dat bij de ingang van DOC Te Anau hang, zullen worden aangekondigd. Ik besluit om morgenochtend 1x een poging te wagen om een "cancelation te bemachtigen en wel om 8.30u., direct als DOC zijn deuren opent.
In het dorp wat geshopt en chinees takeaway eten gehaald, dat ik in het hostel heb opgegeten. Tevens heb wat bier uitgedeeld aan Jan (DUI) en Frans (NL). Misschien dat dit mijn kans op een vrije plaats op de Milford Track wat vergroot. En toen was de dag weer voorbij.

9-1-03

Ik schat mijn kans op een plaats op de Milford Track toch laag in en heb er moeite mee om mijn bed uit te komen. Dit lukt uiteindelijk om 7.30u. en na een snelle muesli+thee naar DOC. En daar heb ik (voor mijn gevoel) vreselijke mazzel: er zijn twee vrije plaatsen. Waarvan er een voor mij is. Snel heb ik de hut-fees betaakd (NZ$ 35,- per nacht, zeker niet goedkoop, maar ja...). Ik heb nog vier uur voordat ik vertrek. Dus ben ik snel terug naar het hostel gelopen, mijn bed omgeboekt naar de dag dat ik terugkom van de track, een rijkelijke hoeveelheid eten (voor vier dagen) ingekocht, nog een laatste hamburger met friet gegeten (het worden nu twee dagen noodles en een dag hutspot, dus nog even de vet-hoeveelheid aanvullen ).
Om 13.05u. ben ik opgepikt door Steve van Tracknet die me naar Te Anau Downs bracht. Hij zei dat het toerisme in Nieuw-Zeeland in de afgelopen drie, vier jaar heel erg is toegenomen. De Milford road wordt ook steeds beter gemaakt, zodat er meer en snellere bussen overheen kunnen. Ik ben er toch wel benieuwd naar, hoe het er drie, vier jaar geleden was, maar ik kan de tijd niet terugdraaien.
Bij Te Anau Downs heb ik de boot naar Glade Wharf genomen (startpunt van de track). De boottocht over het noordelijke stuk van Lake Te Anau is mooi. Het weer zit ook erg mee. Het is erg zonnig.
Na afgezet te zijn bij Glade Wharf heb ik de eerste 1 uur en 10 minuten naar de eerste overnachtingsplaats, Clinton Hut, gelopen. De wandeling gaat langs de Clinton river, vandaar ook de naam van deze hut.
Na aankomst ben ik nog even teruggelopen naar een stukje in de buurt liggend wetland, waarna ik een duik heb genomen in de Clinton River (erg koud, maar wel lekker). Na mijn diner met 3 pakjes maggi noodles en het spelen van "500" (met Graham, Robert, Claire en Andrew) een kaartspel dat veel Nieuw-Zeelanders lijken te spelen, word het donker en is het tijd om te gaan slapen. (ca. 22.00u.).

10-1-03 Milford Track: Clinton Hut - Mintaro Hut

Om ca. 7.15u. opgestaan, ontbeten en ingepakt. De wandeling van vandaag ging langs Hirere falls (waar ik Graham, Robert, Claire en Andrew weer tegenkom en een stuk met hun verder loop), naar het eerste uitzicht op Mackinnon pass (bijna het hoogste punt van de tocht). Via de Bus-stop (een plek waar je als het regent kunt wachten op lager water) ging het verder naar Mintaro Hut, de tweede overnachtingsplaats.
De track vind ik erg mooi. Dat het door sommigen als "the finest walk in the world" wordt genoemd geloof ik graag. Bij passeren van elke bocht zie je weer iets nieuws. De bomen met mos erop zien er echt schilderachtig uit.
In de hut heb ik even uurtje een uitje geknapt, waarna ik even ben gaan kijken bij Lake Mintaro. Helaas was het te ondiep om in te zwemmen, dus heb ik me bij de hut maar even opgefrist.
Als avondeten kreeg ik een gedeelte van het eten van een zeskoppig Nieuw-Zeelands gezin, dus kon ik volstaan met een pakje noodles. Hun eten was beter. Heel veel gehakt, met weinig aardappel. Ik geloof nu wel dat Nieuw-Zeelanders echte vleeseters zijn, zoals ik al eerder gehoord had.
's-Avonds heb ik wat gehartenjaagd en Yorhshire Rummy gespeeld. Om ca. 21.45u. was het tijd om te gaan slapen (donker).

11-1-03 Milford Track: Mintaro Hut - Dumpling hut

Met Graham en Robert ben ik om ca. 9.00u verstrokken voor de derde etappe. Helaas is het weer vandaag niet zo goed: het is erg mistig. Dus ik denk dat ik op de Mackinnon Pass niet veel te zien zal krijgen...
Eerst zijn we naar het Mackinnon memorial gelopen. Het waaide er behoorlijk en er was erg veel mist en een beetje regen. Daarna zijn we doorgelopen naar de Mackinnon Pass shelter. Om 12.00u ging het verder naar de "First View of Sutherland Falls". Tijdens de wandeling zijn er heel veel watervallen te zien, het regent immers, dus ze zijn goed gevuld.
Vervolgens zijn we doorgelopen naar Quentin Hut. Na wat gegeten te hebben in de shelter hebben we (Ik, Graham, Robert, Elena (DUI) en Wolfgang (DUI)) de rugzak achtergelaten voor de "side-walk" naar de 630m. hoge Sutherland Falls. Het is mogelijk om achter deze waterval te gaan staan. Dat hebben we dan ook met z'n vijven gedaan. Het is een illusie dat je dan droog blijft. Mijn schoenen stonden in 2 seconden vol water. Maar de natte schoenen worden zeker beloond. Het geweld van de waterval is indrukwekkend. Ik heb geprobeerd een foto te nemen, maar of het wat geworden is, geen idee.
Na teruggelopen te zijn naar de Quintin Shelter heb ik mijn schoenen en sokken uitgewrongen. Na de rugzak weer opgepakt te hebben zijn we doorgelopen naar Dumpling Hut, voor de derde overnachting. Onderweg zie ik nog een keer het bovenste gedeelte van de Sutherland Falls.
Na mijn "self-imported" hutspot (van UNOX, geloof ik) gegeten te hebben, heb ik nog even gehartenjaagd met Graham, Robert, Monique (AUS) en Leonie (AUS). Vervolgens hebben we nog even geezeld. Daarna gingen praktisch iedereen naar bed. Ik heb nog even met Wolfgang gepraat, maar om 22.00u. ging hij ook slapen. Als afsluiting van de dag heb ik nog even op de veranda gezeten, waarna ik ook ben gaan slapen.

12-1-03

Om 6.30u. opgestaan. Om 8.00u. ben ik samen met Graham en Robert gaan lopen. Deze wandeldag heeft een nadeel: ik moet op tijd (om 14.25u) de boot halen op Sandfly Point. Dus het wandelen is iets minder relaxed vandaag, omdat de eindtijd vaststaat.
Via de boatshed doorgelopen naar Giant Gate Falls. Hier heb ik weer een 5 seconden durende duik in het koude water genomen (lekker ). Tevens hebben we hier even geluncht. Vervolgens zijn we doorgelopen naar Sandfly Point, waar we in de shelter op de boot hebben gewacht. Vanuit Milford Sound ben ik met de bus naar Te Anau gegaan. Ik heb deze weg al gezien, dus besteed ik mijn tijd nuttig met slapen. Om 17.00u. heb ik weer ingecheckt bij Lakefront Backpackers. Na de voor het wandelen overtollige spullen weer uit de "storage" gehaald te hebben heb ik even geshopt en weer takeaway gehaald (ik was te moe om te koken). Dat smaakte goed, na al die dagen van eenvoudiger eten! En zoals op zo vele dagen was het alweer bedtijd. Time flies when you're having fun.